Wspinaczka na rośliny domowe: nazwy, sadzenie, pielęgnacja

Kręcone kwiaty w pomieszczeniach tworzą specjalny mikroklimat w domu, ozdabiają wnętrze, sprawiają, że jest przytulne i wizualnie powiększają przestrzeń. Wszystkie formy pnączy mają działanie lecznicze - pochłaniają dwutlenek węgla i szkodliwe zanieczyszczenia, poprawiając tym samym mikroklimat w domu.

Zaletą tych roślin jest to, że można je uprawiać w warunkach świetlnych: z dala od okien i od strony północnej. Z pomocą wewnętrznych winorośli powstają niezwykłe kompozycje; zdobią matowe ściany i zakrywają brzydkie zakamarki domu.

Opis i odmiany

Naukowa nazwa bluszczu pokojowego to cheder, a ludzie nazywają go po prostu loach. Loach, roślina z rodziny Araliev, to krzew o wielu liściach. Swoją popularną nazwę zawdzięcza temu, że jej przypadkowe korzenie przylegają do i owijają się wokół wszelkich podpór znajdujących się w pobliżu.
Na jednej roślinie występują dwa rodzaje liści, w zależności od gałęzi, na których rosną: kwitnące gałęzie o jasnozielonym i całe liście o podłużnym kształcie, nie kwitnące gałęzie o ciemnozielonych liściach o kanciastym kształcie.

Bluszcz ma kwiaty zebrane w klastry na górnych gałęziach: korona składa się z 5 płatków, pręcików również 5, kielich składa się z 5 zębów, słupek ma krótką kolumnę z mięsistym krążkiem u podstawy. Bochenek rodzi również owoce: żółte lub czarne jagody z pestkami.

Hedera ma wiele odmian. Najbardziej znanym z nich jest bluszczjego charakterystyczną cechą są gęste korzenie, które przylegają do rekwizytów. Ale są też inne równie interesujące odmiany. Odmiana "Elsie kessler»Ma liście o jasnozielonym kolorze z jasnymi żyłkami.

Sortuj „Lodowiec” wyróżnia się srebrzystymi plamami na liściach i taką obwódką wokół krawędzi. Liście odmiany "Ivalace»Z czasem ciemnieją i obracają się lekko do góry. Odmiana "Złote dziecko»Ma liście z żółtawym brzegiem, które z czasem zmienia kolor na biały.

Złote dziecko

Ivalace

Lodowiec

Zwyczajny

Elsie kessler

Clerodendrum

Chociaż w szklarniach inne odmiany Clerodendrum są najczęściej uprawiane w postaci zwartych krzewów o intensywnie różowych kwiatach w kształcie gwiazdy z wypukłymi, indygo odcieniami, pojemnik, Ugandan Clerodendrum to wiecznie zielone pnącze drzewiaste. Przyciąga miłośników egzotyki do wnętrza malowniczymi błękitnymi kwiatostanami, przypominającymi motyle.

Wyraziste kwiaty urozmaicą Twoje otoczenie jako modny akcent w niskim kamieniu LECHUZA CANTO, niezbędnym dla kontrastu ze spokojniejszą zielenią otaczających roślin. Silne nasłonecznienie, stała wilgotność podłoża LECHUZA-PON oraz regularne nawożenie prowadzą do wzmożonego wzrostu, co wymaga okresowego przycinania.

Czy warto go uprawiać w domu

Oczywiście bluszcz domowy powinien być uprawiany w domu, ponieważ ma wiele przydatnych właściwości:

• Hedera działa przeciwzapalnie, dlatego pomaga przy różnych infekcjach zapalnych.
• Owoce służą do obniżenia ciśnienia krwi i poprawy samopoczucia.
• Z liści można robić napary, które pomagają leczyć kaszel, bóle stawów.
• Napary z korzeni pomagają w oparzeniach, obecności czyraków i świerzbu.
• Hedera jest jednym ze składników wywaru na problemy z kamicą pęcherza.
• Ponadto loach oczyszcza powietrze ze szkodliwych składników chemicznych (benzen, ksylen).

Skład chemiczny

Ta roślina lecznicza ma wiele korzystnych właściwości, które są dość aktywnie wykorzystywane w medycynie ludowej. Opis użytecznych substancji tworzących kocimiętkę: saponiny, gorzkie i garbniki, kwasy organiczne, żywice, kwasy tłuszczowe, irydoidy, triterpenoidy, witaminy (w tym witamina C), alkaloidy, flawonoidy, kwasy fenolokarboksylowe, pewna ilość olejku eterycznego .

Opieka nad bluszczem w domu

1. Lokalizacja. Bluszcz pokojowy jest rośliną kochającą cień, ale w odmierzonych ilościach. Lepiej jest umieścić go w miejscu, w którym nie ma bezpośredniego światła słonecznego, ale gdzie nadal będzie wystarczająco oświetlony. Warto pamiętać, że nagłówek nie toleruje zmian lokalizacji, dlatego lepiej od razu wybrać dla niego odpowiednie miejsce i nie zmieniać go.
2. Wilgotność powietrza musi być wysoka ponieważ loach dobrze się czuje w bardziej wilgotnym pomieszczeniu. Jeśli pomieszczenie jest dość ciepłe, należy je od czasu do czasu spryskać, a nawet, jeśli to możliwe, umyć pod wodą.
3. Warunki temperaturowe. Bluszcz uwielbia niskie temperatury, które latem mogą osiągać 16 ° C w nocy i 12 ° C zimą. Latem chederę można trzymać na zewnątrz, ustawiając ją tak, aby czuła powietrze z ulicy.
4. Oświetlenie. W celu utrzymania bochenka ważne jest, aby miała wystarczającą ilość naturalnego i sztucznego światła. Dlatego lepiej jest mieć w pomieszczeniu rozproszone oświetlenie lub półcień, wtedy będzie się czuć całkiem wygodnie i nie będzie rosło powoli.
5. Podlewanie. Ponieważ bluszcz uwielbia wysoką wilgotność, latem należy go obficie podlewać, aby utrzymać odpowiednią wilgotność gleby. Zimą należy zadbać o to, aby gleba nie wysychała, ale nie była zbyt wilgotna, aby o tej porze roku podawać chederowi mniej wody.
6. Jak wybrać glebę? Wybierając glebę, należy przede wszystkim wziąć pod uwagę kwasowość gleby, ponieważ różne rośliny potrzebują innego kwaśnego środowiska. Bluszcz pokojowy najlepiej rośnie na glebach lekko kwaśnych, których pH wynosi 5,5-6,5. Gleba, która zapewni najlepszy wzrost chederowi, ma następujący skład: gleba liściasta, próchnica, darń, torf i piasek - wszystkie te elementy powinny być w stosunku 1: 1: 1: 1: 1.
7. Top dressing i nawożenie... Bluszcz trzeba karmić i nawozić w różny sposób w różnym czasie. Zimą karmienie należy przeprowadzać raz w miesiącu złożonym nawozem do ozdobnych roślin liściastych. Wiosną, latem i jesienią cokół należy nawozić co 2 tygodnie, naprzemiennie nawozami mineralnymi i organicznymi.
8. Choroby i szkodniki. Bluszcz w pomieszczeniach nie jest tak łatwy do doprowadzenia do bolesnego stanu, ponieważ jest dość odporny na negatywne wpływy. Jeśli jesteś kompetentnym hodowcą roślin, hedera będzie zdrowa przez cały okres wzrostu. Jeśli jesteś nowy w tej branży, powinieneś wiedzieć i wziąć pod uwagę, jak negatywne warunki hodowli bocji mogą wpłynąć na jej zdrowie:
   Jeśli twój bluszcz jest różnorodną odmianą, niskie oświetlenie wpłynie na to negatywnie: dekoracyjny odcień kwiatów zacznie blaknąć i wkrótce umrą.
9. Jeśli heder jest trzymany w pomieszczeniu o niskiej wilgotności powietrza i nie otrzymuje wystarczającej ilości wilgoci podczas podlewania, wówczas liście zaczynają słabnąć i opadać.
10. Jeśli przesadzisz z podlewaniem lub nawożeniem, liście żółkną, a także z czasem umierają.

Bluszcz pokojowy może również cierpieć z powodu pojawienia się szkodników, jeśli nie przeprowadzasz okresowo odpowiedniej kontroli. Cheder mogą zaatakować następujące szkodniki:

• Pająk czerwony wgryza się w łodygę i szybko się rozprzestrzenia, niszcząc bluszcz, dzięki aktywnemu rozmnażaniu.
• Mealybug infekuje liście, uwalniając przylegającą do nich ciecz i rozprzestrzeniając grzyb, który zanieczyszcza roślinę. Ponadto robaki próbują wycisnąć sok z pędów i liści, hamując w ten sposób wzrost bocji.
• Wciornastki szklarniowe aktywuje się w szczególnie upalne dni, jeśli bluszcz nie otrzyma odpowiedniej ilości wilgoci. Niszczy liście, infekując je i powodując szybkie żółknięcie i opadanie.
• Mszyce, jak wełnowce żywią się sokiem roślinnym, infekują liście i pędy. Szczególnie niebezpieczne są mszyce skrzydlate, które potrafią latać z jednego bluszczu do drugiego.
• Tarczyca, a dokładniej ich młode larwy, przyklejają się do bochenka, dlatego na różnych jej częściach tworzy się taka biała płytka, w rzeczywistości są to gęsto zasysane gruczoły tarczycy. Szkoda tego owada polega na tym, że z tego powodu liście żółkną i odpadają.

Aby leczyć bluszcz pod kątem szkodliwych skutków, zwykle wykonuje się następujące czynności:

• Stosowanie leków Actellik, Karbofos i Aktara. Dwa mililitry jednego z leków należy rozpuścić w litrze wody, a następnie nawodnić i spryskać tym roztworem.
• Ponowne przetwarzanie należy przeprowadzać co trzy dni, aż do wyczerpania przygotowanego roztworu.
• Jeśli zaniedbamy stadium choroby cielęciny, należy przeprowadzić głębsze leczenie. Polega na umyciu części rośliny, która nie znajduje się w ziemi, roztworem owadobójczym.

Przeszczep należy przeprowadzić w celu poprawy pożywki gleby, w której rośnie bluszcz pokojowy. Oznaki potrzeby przeszczepu:

• Korzenie zaczynają kiełkować przez otwory w odpływie, co spowalnia wzrost.
• Liście Loach zaczynają więdnąć i nie obserwuje się wzrostu.

Młody bluszcz należy przesadzać co roku. Jeśli roślina ma od 3 do 5 lat, stara gleba jest zastępowana tylko nową.

Przeszczep hederu odbywa się w kilku etapach:

• Obfite podlewanie całej rośliny w celu zwilżenia i zmiękczenia ziemskiej śpiączki.
• W przygotowanej doniczce na dnie układa się drenaż, aby korzenie miały dostęp do powietrza i swobodny przepływ wilgoci.
• Bezpośrednie przesadzanie bluszczu z jednej doniczki do drugiej. Ważne jest tutaj, aby upewnić się, że szyjka korzeniowa nie jest ani głęboko w ziemi, ani na powierzchni.
• Następnie musisz nacisnąć ziemię palcami, pozostawiając krawędzie do podlewania.
• Podlewanie i opryskiwanie rośliny.

Przycinanie. Jeśli na bluszczu są nagie pędy, należy je całkowicie odciąć, pozostawiając kilka pąków. Po przycięciu w tym miejscu wyrosną nowe pędy, ponadto kilka sztuk w jednym miejscu cięcia. Nie zapomnij też o przycinaniu pędów, które wyglądają na słabe i niezdrowe, należy je przycinać bez pozostawiania pąków.

Informacje ogólne

Cechą pnących winorośli ogrodowych jest cienka łodyga, która nie pozwala im na trzymanie w pionie masywnych liści. Ozdobne winorośle do ogrodu przystosowują się do przetrwania, przyczepiając się do pionowych podpór z wąsami, odrostami, pędami, cierniami i korzeniami pomocniczymi.

Winorośl pochodzi z tropików i subtropikalnych krajów Afryki, Azji i Ameryki, ale od dawna jest aklimatyzowana nie tylko na terytorium Europy, ale także w surowych warunkach syberyjskich i dalekowschodnich. Zdjęcia winorośli do ogrodu zachwycą wszystkich miłośników.

Istnieje wiele odmian pnączy, które ogólnie dzieli się na dwie szerokie kategorie: jednoroczne i wieloletnie. Obie grupy obejmują odmiany dekoracyjne i owocujące.

Reprodukcja

Rozmnażanie bluszczu w pomieszczeniach odbywa się na kilka możliwych sposobów:

• Powielanie przez nakładanie warstw. Część pędów rzęs jest zakopana w ziemi obok głównej rośliny, wykonując nacięcia na ich dolnej stronie i utrwalona w łukowaty kształt. Po pojawieniu się korzeni na sadzonkach są one oddzielane od głównej rośliny i sadzone w innej doniczce.
• Rozmnażanie przez sadzonki. Bluszcz z korzeniami powietrznymi lepiej się w ten sposób rozmnaża. Sadzonki wycina się z wierzchołka cielęciny i sadzi w doniczce składającej się z 3 sztuk. Ponadto są pokryte folią, aby utrzymać pożądany poziom nawilżenia. Powinny pozostać w tym stanie przez jakiś czas, po czym folia jest usuwana.
• Rozmnażanie przez pędy. Pęd z 10 liśćmi należy umieścić na piasku i docisnąć tak, aby na powierzchni pozostały tylko liście. Po 10 dniach korzenie powstają na łodydze w pobliżu pąków, znajdujących się poniżej poziomu gruntu. Następnie pęd należy usunąć i przyciąć, aby zachować na nim jeden liść i system korzeniowy. Potem całkiem możliwe jest posadzenie bochenka na ulicy. W takich warunkach szybko zakorzeni się w glebie. Należy pamiętać, że sadzonki należy traktować proszkiem, który będzie zawierał hormony korzeni. Przy takiej sekwencji działań jedyną możliwą wadą nagłówka będzie niska prędkość jego zakorzenienia.

Więc wiesz.

Bluszcz budra (Glechoma hederacea) - wieloletnie zioło zimozielone z rodziny blaszkowatych lub wargowych. Zasięg tej małej trawy obejmuje całe terytorium Rosji, chociaż w niektórych regionach poza Uralem jest nieobecny. Zioło to najbardziej bujnie rośnie na terenach zalewowych rzek na bogatych glebach aluwialnych, często występuje także w lasach liściastych z domieszką lipy, klonu, olchy, wierzby.

Dzika budra pozostawia zimową zieleń, dzięki czemu jej dywany nigdy nie tracą dekoracyjnego efektu. Są okrągłe lub w kształcie serca, ząbkowane wzdłuż krawędzi. Stare liście są stopniowo zastępowane młodymi, które rosną w dwóch falach - pierwsza zaczyna się pod koniec kwietnia i kończy przed kwitnieniem, druga przeciwnie, zaczyna się po zakończeniu kwitnienia w sierpniu i trwa do pierwszych przymrozków. Kwiaty są typowe dla rodziny - dwuwargowe, fioletowo-liliowe lub niebieskawe, zebrane w 2-6 kawałkach w kątach liści. Roślina kwitnie w maju i kwitnie do początku sierpnia.

W ogrodach Rosjan szeroko rozpowszechniona jest różnorodna odmiana „Variegata”. Tło liścia jest niebieskawe, a na nim ostro zarysowane białe plamy, sektory, czasem granica. Pędy rozrzucone nisko nad ziemią, nie wznoszące się powyżej 7-10 cm. Odmiana praktycznie nie kwitnie.

W naszej szkółce udało nam się wyodrębnić kolejną barwną formę budry. Jej liście mają ciemnozielone tło, typowe dla dzikiej postaci i pokryte są złotożółtymi plamami o różnych kształtach. Nazwaliśmy tę odmianę „Złotym październikiem”, ponieważ liście rośliny najintensywniej wybarwiają się w okresie od sierpnia do października, po ustąpieniu upałów i nadejściu stosunkowo ciepłej, pochmurnej pogody z okresowymi chmurami i deszczami.

Odpowiedzi na często zadawane pytania

1. Jak podlewać bluszcz? W ciepłym sezonie należy go podlewać w odstępach 2-3 razy w tygodniu. W żadnym wypadku gleba nie powinna nadmiernie wysychać, ponieważ wpływa to negatywnie na wzrost chedery.
2. Kilka sztuczek, które mogą pomóc hodowcy w rozmnażaniu bluszczu. Jeśli przeszczepiłeś go, a po 7-10 dniach nie pojawiły się na nim nowe pędy, może brakować minerałów i nawozów do produktywnego wzrostu. W takim przypadku warto zmienić ziemię, która będzie bardziej bogata w składniki odżywcze. Wielkość sekcji rośliny, z której następnie pojawi się nowy, powinna wahać się od 10 do 20 cm.Dzięki temu system korzeni żywopłotu otrzyma akceptowalną ilość mikroelementów, co pozwoli pąkom na kwitną i dają loach nowe życie.

Ogólnie bluszcz jest bardzo bezpretensjonalną rośliną, która nie wymaga nadmiernej konserwacji. Dla pomyślnego wzrostu i rozwoju konieczne jest zapewnienie optymalnego poziomu karmienia, ciepła i wilgotności, za pomocą których będzie rosnąć cielęcina.Bochenek nadaje się do dekoracji konkretnego pomieszczenia ze względu na swój wygląd, który przypomina winorośl.

Roczna winorośl

Istnieje ponad sto odmian pnączy o żywotności w jednym sezonie. Wszystkie różnią się wyglądem i innymi cechami, ale wyróżniają się wspólnymi cechami, na przykład długą łodygą z brakującymi pędami bocznymi. Zwykle oplatają żywopłoty, tarasy, ściany w dobrze oświetlonych miejscach. Winorośle wymagają światła, potrzebują wystarczającej ilości światła do normalnego rozwoju.

W miejscu sadzenia glebę należy dokładnie wykopać. Rośliny jednoroczne sadzi się corocznie. Mają zdolność rozsypywania nasion i przemieszczania pobliskich kwiatów. Właściciel serwisu musi się upewnić, że tak się nie stanie.

Tworzenie

Liana jest kwiatem do wnętrz, więc powinna służyć jako dekoracja wnętrz. Najważniejsze jest, aby nie przegapić chwili i nadać rosnącemu bocianowi właściwy kierunek, a także ukształtować jego zewnętrzną stronę. Aby to zrobić, musisz kupić lub zrobić sobie stojak na ścianę lub garnek. Oczywiście roślina może uformować się sama, wspinając się po ścianie lub stojaku, ale lepiej będzie, jeśli właściciel zadba o jej uformowanie. Te gałęzie, które należy rozłupać, są ściskane w obszarze pędu wierzchołkowego. Następnie procesy boczne zaczynają przebijać się przez roślinę.

Aby uzyskać długą główną rzęsę, jest ona stale owijana wokół zamontowanego wspornika w żądanym kierunku i starannie mocowana. Liana wewnętrzna, taka jak passiflora, czołga się sama, używając anten. Możesz kontrolować kierunek jego postępu, usuwając niepotrzebne wąsy.

Oprócz pnączy, jakich innych kwiatów w pomieszczeniach nie można przechowywać w domu?

Wiedza o tym jest niezwykle ważna, ponieważ niektóre gatunki stanowią ogromne zagrożenie dla zdrowia ludzi i zwierząt.

• Wszystkie rośliny z rodziny Euphorbia, Solanaceae, Aroid, Aralia, wszystkie odmiany i typy lilii, rododendronów i azalii nie powinny być trzymane w pomieszczeniach.
• Jakie rośliny domowe są nisko toksyczne? Ta grupa składa się z kwiatów domowych z rodziny Amaryllis - aloesu, geranium, draceny, juki, kalanchoe, amarylis, clivii itp.
• Które rośliny doniczkowe są bezpieczne? Obecnie istnieje wiele kolorów do domu, które są całkowicie bezpieczne dla życia i zdrowia człowieka. Na przykład fiołki uzumbara, orchidee, gloksynia, różne rodzaje sukulentów, hibiskus i inne.

Powodzenia!!!

Hedera

Zwykle roślina ta nazywana jest w prosty sposób - bluszczem wewnętrznym. Ten kwiat ma wyrzeźbione liście naramienne i silne pędy pełzające. Roślina nie jest uważana za trudną w pielęgnacji. Uwielbia umiarkowany cień i wilgotną glebę. Jednak nie zasypuj chederu, zbyt mokra grudka ziemi zniszczy roślinę.

Taki bluszcz ma małe narośla na łodygach. Jeśli łodyga dotrze do miejsca dla siebie korzystnego, z tych narośli pojawiają się przylegające korzenie. Bluszcz rośnie tam, gdzie upadł ten korzeń. Bądź ostrożny. Jeśli decydując się na cheder, powiesisz lub postawisz doniczki z inną rośliną obok niej, bluszcz nie będzie zachowywał się bardzo skromnie. Potrafi „dosięgnąć” gałęzią do gleby sąsiedniej doniczki i bezpiecznie w niej „wylądować”.

W naturze roślina ta oplata całe zbocza skalistych wzgórz, a nawet omszałe ściany starych domów. Rośnie bardzo szybko i ukrywa nagie plamy. Jeśli chcesz jak najszybciej udekorować taki narożnik w swoim pokoju, bluszcz poradzi sobie z tym zadaniem i nie spowoduje trudności.

Nie spodziewaj się, że chedera zakwitnie. Roślina wytwarza pąki dopiero w dość podeszłym wieku (10-13 lat). Żaden pokój nie przyczynia się do tak długiego życia tego bluszczu.

Wspinaczka na anturium

Dla ukrycia łodygi scindapsusa, lekko odsłoniętej od dołu, dobudowano łazienkę wspinaczka anturiumdo tego czasu, po zebraniu dużej ilości pulchnych ciemnozielonych liści na północnym parapecie. A nawet ci, którzy ustawili pierwsze owoce - perełki.

Anturium wspinaczkowe. <>

Tam też mu ​​się podobało, pędy zaczęły aktywnie rosnąć i wypuszczać korzenie powietrzne, na wiosnę zakwitł i zawiązał już wiele skupisk pereł. Ocena łazienki czasami podskakiwała.

Jedyną trudnością w obchodzeniu się z anturium jest kruchość łodyg i liści. Przymocuj je do wspornika z najwyższą starannością. Tylko korzenie powietrzne, takie jak gumowe, i nic się z nimi nie obchodzi. Są białe, nie psują widoku, a przy wystarczającej wilgotności wspinają się zewsząd.

Reszta rośliny jest również bardzo bezpretensjonalna. A jego zdrowie jest w porządku. Tempo wzrostu jest początkowo powolne, potem średnie, dobrze się krzewi. Złamane pędy chętnie się zakorzeniają.

Cissus romboidalny

Początkowo chciałem zieleni. Los. Tak, że ciągnął się po wszystkich ścianach, skądś zwisał. Kwiaty są opcjonalne. Z jakiegoś powodu kwiaty w pokoju są mi obojętne, w przeciwieństwie do kwiatów na miejscu. Po raz pierwszy pojawiły się cissus rhomboid "Ellen Danica" - roślina całkowicie „nie do zabicia”.

Cissus Rhombifolia „Ellen Danica”. <>

Dorastał w pobliżu południowego okna, raczej spokojnie przeżywając letni zmierzch z powodu bzu zasłaniającego okno. A zimowa suchość powietrza nie dba o niego. Przez pierwsze dwa lata wdzięcznie wisiał na wiszącej donicy, zwiększając zieloną masę. W trzecim roku przeniósł się na zewnątrz, zauważalnie bardziej przestronny i otrzymał wsparcie na ścianie. Rok później, podnosząc swoje anteny na wsporniku, dotarł do sufitu, złapał zasłonę i zaczął opanować przestrzeń sufitu, zrzucając stamtąd wszystkie swoje śmieci na podłogę.

Trzeba było wytrzeć, spryskać i zebrać wysuszone liście z drabiny. Liście najczęściej wysychają z powodu nadmiernej wilgoci. Trudno go wysuszyć, ale nalewanie jest łatwiejsze. W następnym dziale w pracy był precedens: liście zaczęły wysychać, a współczujący koledzy oczywiście zintensyfikowali podlewanie. Zanim główny „hodowca” wrócił z wakacji, winorośl straciła połowę łysiny i wyglądała na bardzo smutną. Ledwo wypompowany.

Tak więc mój cissus zajął jedną trzecią ściany i część sufitu dość dużego pokoju, zwisając zewsząd i zbierając cały kurz domowy. Jednocześnie wyglądał bardzo wesoło, zwłaszcza po wytarciu i spryskaniu. Nigdy na nic nie chorowałem, gwałtownie rosłem i trzymałem się wszystkiego, co się przydaje.

Ponieważ mocno przylega do czułek, nie można poruszyć gałęzi ani strzelać z niewielką ilością krwi, trzeba bezlitośnie przecinać czułki, a czasem łodygi. Cięte i drobno cięte (15-20 cm) pędy chętnie i szybko zakorzeniają się w wodzie. Ponieważ światło nie jest szczególnie potrzebne do ukorzenienia, wazony z zielonymi skrawkami winorośli są umieszczane w całym domu, nawet w korytarzu.

W czwartym roku uprawy, po powrocie z wakacji, po zebraniu wszystkich śmieci, które Cissus wyrzucił podczas mojej nieobecności i otarciu liści z kurzu, pomyślałem: może poradzę sobie z mniejszą ilością zieleni w pokoju? W pobliskim biurowcu byli mili ludzie, zabrali całkowicie mój zakład. A nawet zawleczony na miejsce i rozłączył się bez większych uszkodzeń.

Przedawkować

Należy zachować ostrożność stosując Budra do samoleczenia. Bardzo ważne jest przestrzeganie dawkowania, gdyż w dużych ilościach zioło powoduje zatrucie, a objawami mogą być:

• słaby puls;
• ciepło;
• ciężki oddech;
• krwawienie.

Przedawkowanie powoduje silne pocenie się, ślinienie i tachykardię. Mogą wystąpić problemy z oddychaniem.

W takim przypadku należy wezwać karetkę pogotowia i wziąć chlorek wapnia, węgiel aktywowany lub środek przeczyszczający, dlatego ważne jest, aby uważnie obserwować dawkę bluszczu budra.

Jak używać bluszczu w kształtowaniu krajobrazu

Bluszcz jest szeroko stosowany w kształtowaniu krajobrazu wnętrz budynków mieszkalnych i biurowych, ogrodów, parków i działek prywatnych. Umiejętnie łącząc je z drewnem, ceramiką i innymi roślinami, uzyskuje się wspaniałe kompozycje.

Ogromną zaletą bluszczu nad innymi grupami roślin jest możliwość ich pionowego ustawienia, co oszczędza zieleń.

Bluszcz pnący jest w stanie pokonać ściany domu bez dodatkowych podpór. Tej korzeniowej roślinie trudno jest wspinać się tylko po gładkich szklanych i metalowych pionowych powierzchniach.

Białe lub bardzo jasne powierzchnie, które silnie odbijają promienie słoneczne, również mogą mu zaszkodzić. Dwie lub trzy rośliny bluszczu są w stanie w krótkim czasie stworzyć dużą masę zieleni, która latem ochroni przed bezpośrednim nasłonecznieniem i przegrzaniem, a zimą ściany domów przed nadmiernym przenikaniem ciepła.

Sadząc bluszcz na wsi jako roślinę okrywową, może dogadać się z drzewami, takimi jak klon i brzoza, które mają wysoko rozwinięty system korzeni powierzchniowy i dlatego zwykle nie mają sąsiadów.

Jeśli bluszcz pospolity jest hodowany w kulturze pokojowej, należy go przesadzać raz na trzy lata, zwiększając średnicę doniczki o 2 cm.

Wiele rodzajów bluszczu jest szeroko stosowanych do kształtowania krajobrazu pionowego. Bluszcz pospolity nadaje się do sąsiedztwa kamieni, zarówno naturalnych, jak i sztucznych. Jednak wykorzystanie bluszczu w zielonym projekcie jest nieco inne w regionach północnych.

Ponieważ bluszcz pospolity może zimować tylko pod pokrywą śnieżną, wszystkie pędy nad nim zamarzają. Dlatego nie możesz stworzyć z niej pełnej zielonej ściany ani ściętych figurek. Nadaje się do tworzenia niskich krawężników, które w razie potrzeby można przykryć na zimę.

Bluszcz pospolity z powodzeniem łączy się z krzewami, bylinami, tworząc wspaniałą parę ze standardowymi różami. Czerwonawy kolor, który bluszcz nabiera wczesną wiosną i późną jesienią, dobrze wywołuje przebiśniegi i pierwiosnki.

Jak pokazano na zdjęciu, różnorodne formy bluszczu pospolitego w ogrodzie dają malownicze kombinacje z bylinami i krzewami o purpurowych liściach:

Bluszcz irlandzki dość odporny na mróz, dlatego stosowany jest do nasadzeń przy kamiennych murach i ogrodzeniach, zacieniając łukowe konstrukcje alejek i tunele.

Bluszcz Colchis w sprzyjających warunkach tworzy ozdobne narzuty na kamienne ogrodzenia kamienic, murów i wiejskich willi.

Bluszcz karpacki dość odporny, ale nie tworzy ciągłej powłoki. Służy do ozdabiania poszczególnych obszarów lub szczelin w kamiennych płytach ogrodzenia.

Bluszcz ogrodowy służy do ozdabiania zewnętrznych żywopłotów, dzielenia ogrodzeń wewnątrz działki, pięknego obramowania altany lub basenu.

Ten bluszcz w ogrodzie rośnie szybko i bujnie w bardzo krótkim czasie, dzięki czemu można go wykorzystać do uszlachetnienia starego kamiennego ogrodzenia, brzydkich ścian lub elewacji budynku. Jasne kwitnące krzewy dobrze wyglądają na tle żywopłotu bluszczu ogrodowego.

Krasnolud odmiany bluszczu o małych liściach można sadzić w skrzynkach za oknem, gdzie będą rosły przez długi czas. Lepiej jest sadzić odmianę o dużych liściach w dużym pojemniku.

doświadczenie w uprawie

w domu ... czytaj

Syngonium

Przedstawiciel rodziny Aroid ma zielone i różnorodne liście. Częściej wolą sadzić różnorodne odmiany. Dorosły osobnik tworzy kępkę korzeni pod każdym z liści w nadziei, że złapie odpowiednie podparcie lub podłoże. Rozproszone oświetlenie i temperatura 18-25 stopni Celsjusza to wygodne wskaźniki dla winorośli. Podlewanie jest regularne, ale nie obfite.

Rozmnażanie syngonium nie będzie trudne. Każdy korzeń pod blaszką liściową, dotykając zwilżonej gleby, rośnie bezpiecznie i uzyskuje się nowy młody okaz.

Rafidofora

Powoli, ale dość pewnie, zyskuje na popularności w naszym kraju. Cała wyrafinowanie rośliny tkwi w pierzastych liściach. Kwiat szybko znajduje oparcie i wspina się na prawie każdy wystający obszar. Plagi mogą mieć do 4,5 metra długości. Rafidophora potrzebuje przycinania. Rzadkie podlewanie. Konieczne jest jednak nawilżanie liści i powietrza wokół rośliny co najmniej raz na dwa do trzech dni. Preferuje rozproszone światło. Zimą przychodzi okres, w którym podlewanie ogranicza się do raz na dziesięć dni.

Monstera

Spektakularny kwiat z ogromnymi rzeźbionymi blaszkami liściowymi o długości i szerokości do pół metra. W środowisku domowym potwór lepiej rośnie w przestronnych pokojach. Gruba łodyga ma wiele opadających korzeni. Dzięki nim monstera po mistrzowsku przylega do wszelkich wybrzuszeń. Z tego powodu roślina musi mieć niezawodne i mocne podparcie. Uwielbia wilgotną ziemię i dobre, ale niezbyt jasne oświetlenie. Monstera ujawnia całe piękno w piątym roku swojego życia.

Epipremnum lub scindapsus

Odwieczna, wiecznie zielona winorośl w pomieszczeniach jest ceniona za swoje liście. Są dość gęste i wypolerowane. Kształt talerza jest zbliżony do sercowatego. Liście mogą być pstrokate lub jednolicie zielone. Długość grubych łodyg wzrasta do trzydziestu centymetrów rocznie. Ogólnie rzecz biorąc, epipremnum jest w stanie wyhodować czterometrowe rzęsy.

Raczej nie kapryśny okaz, który świetnie czuje się przy umiarkowanym podlewaniu. Ta wewnętrzna winorośl, której zdjęcie przedstawiono powyżej, zachwyci Cię wspaniałymi liśćmi tylko pod warunkiem jasnego, ale rozproszonego oświetlenia. Uważaj na roślinę, ponieważ jest dość trująca. Dlatego należy dbać o to tylko w rękawiczkach. Ponadto trzymaj roślinę z dala od dzieci i zwierząt domowych.