Objawy, zdjęcia i leczenie różnych postaci kleszcza podskórnego u kotów

Jedną z najczęstszych chorób pasożytniczych u kotów jest podskórny kleszcz. Obecnie wszyscy hodowcy doskonale zdają sobie sprawę z objawów i metod leczenia tej choroby. A ci, którzy pierwszy raz napotkali u zwierzęcia ciągłe swędzenie, nadmierne wypadanie sierści, nadmierny niepokój i inne niezbyt przyjemne zjawiska, nie powinni wpadać w panikę, ale starać się jak najszybciej rozpocząć leczenie zwierzęcia i pozbyć się go pasożytniczych kleszczy.

Rodzaje chorób wywoływanych przez roztocza podskórne

Aktywność podskórnych kleszczy może powodować szereg chorób zakaźnych u zwierząt domowych, najczęściej są to:

1. Demodectic mange jest główną chorobą pasożytniczą, która występuje w wyniku procesów zapalnych wywołanych przez produkty przemiany materii kleszczy. Wyraża się w zewnętrznych zmianach skórnych i sierści.
2. Świerzb uszny, który jest z natury jednym z najczęstszych rodzajów świerzbu demodektycznego. Występuje, gdy kleszcze dostają się do ucha kota lub dotykają węzłów chłonnych związanych z tą częścią ciała. Kocie uszy interesują pasożyty, ponieważ są bogatym źródłem pożywienia, ponieważ oprócz komórek skóry zawierają woskowinę, łupież i inne formacje. Pod wpływem takiego świerzbu w uszach zwierzęcia można zauważyć czarny brud, który w rzeczywistości jest produktem przemiany materii pasożytów, które tam osiedliły się i zamarzniętych pozostałości krwi. Nagromadzenie takiego brudu powoduje specyficzny nieprzyjemny zapach, przypominający zgniliznę.
3. Hemobartonelloza występuje zwykle w wyniku ukąszeń kleszczy ixodid, ale w niektórych przypadkach choroba ta może być spowodowana ropieniem i reakcją alergiczną wynikającą z aktywności pasożytów podskórnych. Głównym objawem jest pojawiająca się anemia, choroba jest wysoce zaraźliwa.

Oznaki i objawy podskórnego kleszcza

Jak już wspomniano, pasożyty te mogą znajdować się w górnych warstwach skóry kota przez długi czas i pozostać niezauważone.

Jeśli jednak rozpocznie się szybkie namnażanie się roztoczy podskórnych, pojawia się szereg charakterystycznych objawów, dzięki którym można ustalić fakt ich obecności.

Główne cechy to:

1. Podrażnienie skóry, co wyraża się zaczerwienieniem poszczególnych obszarów.
2. Pojawienie się guzkowej wysypki lub tworzenie ropni.
3. Pogorszenie wyglądu futro zwierzęce.
4. Utrata włosów wokół oczu oraz silna suchość i łuszczenie się skóry w tych samych miejscach. Ten objaw jest bardzo powszechny w przypadku kleszczy podskórnych i nazywany jest okularami demodektycznymi.
5. Zmiana pigmentacji skóry.
6. Pojawienie się trądziku.
7. Silne swędzenie, przez co kot drapie określone części ciała.
8. Pojawienie się małych krwawiących ran.
9. Zmniejszony apetyt, letarg i ogólne osłabienie zwierzęcia zwykle przejawiają się w najcięższych formach uszkodzeń i są wynikiem naruszenia funkcjonowania narządów wewnętrznych.
10. Łupież
11. Tworzenie się specyficznych narośli o utwardzonej strukturze może osiągnąć od 0,2 do 1,2 cm długości. Narośla mogą być wilgotne ze względu na ciągłe wydzielanie posoki.

Formy choroby

Istnieją 2 formy zmian podskórnych kleszczy:

1. Zlokalizowane... Jest to początkowy etap choroby, w którym występują drobne objawy. Zwykle kot ma niewidoczne uszkodzenia skóry i sierści.
2. Uogólnione... Choroba jest w zaawansowanym stadium, do którego dochodzi kilka tygodni po wniknięciu pasożyta w skórę. Na kończynach zwierzaka widać wyraźne oznaki obecności kleszcza. W przypadku wykrycia choroby na tym etapie całkowicie wyleczone koty są sterylizowane, wycofywane z hodowli. Ma to całkowicie zrozumiały powód - skłonność do demodektycznego świerzbu można odziedziczyć.

   

Przyczyny i sposoby infekcji

Demodectic mange to choroba zakaźna, która może się bardzo szybko rozprzestrzeniać, a główne sposoby ładowania to:

1. Kontakt zakażonego zwierzęcia ze zdrowym kotem.
2. Przenoszenie choroby z kotów na kocięta.
3. Przenoszenie pasożytów z człowieka na zwierzę.
4. Infekcja wewnątrzmaciczna.
5. Trzymanie kota z naruszeniem norm sanitarnych.
6. Złe odżywianie, które powoduje, że kot nie otrzymuje wymaganej ilości witamin i minerałów, co prowadzi do osłabienia układu odpornościowego i podatności na choroby.
7. Zła dziedziczność, która występuje, gdy jeden z rodziców kota cierpi na ciężką postać nużycy.

Każde zwierzę może zostać zarażone kleszczami podskórnymi, ale istnieje również grupa ryzyka, której przedstawiciele są bardziej podatni na tę chorobę:

1. Starsze koty.
2. Koty, które ostatnio cierpiały na inne rodzaje chorób pasożytniczych lub dermatologicznych, zwłaszcza jeśli nie zostały całkowicie wyleczone.
3. Koty z osłabionym układem odpornościowym.

Komplikacje

Bez szybkiej reakcji i kompleksowego leczenia u zwierząt dotkniętych roztoczem podskórnym mogą wystąpić poważne komplikacje, które są następujące:

1. Spożycie niepożądanej mikroflory w organizmie, w tym różnego rodzaju grzybów, które mogą wywoływać równoległy rozwój innych chorób.
2. Pojawienie się ropni mieszków włosowych.
3. Naruszenie procesu funkcjonowania gruczołów łojowych.
4. Martwica tkanek skóry i późniejsza próchnica, a także rozpad produktów procesu zapalnego.
5. Odurzenie całego ciała zwierzęcia.

Przydatne porady

1. Nigdy nie myj kota lekiem przeciwpasożytniczym przeznaczonym dla psów! Produkty te mają zupełnie inny skład i są bardziej toksyczne. Składniki, które nie są szkodliwe dla psów, są dla kotów bardzo niebezpieczne, a nawet śmiertelne.
2. Jeśli masz do czynienia ze zwierzęciem Demodectic, pamiętaj o założeniu peleryny i rękawiczek. Nie, nużeńce są nieszkodliwe dla ludzi, ale możesz przypadkowo wprowadzić pasożyta do swojego mieszkania, zarażając w ten sposób swojego zwierzaka.
3. Jeśli zwierzę zostało już dotknięte kleszczem podskórnym i zostało bezpiecznie wyleczone, nadal należy podjąć środki zapobiegawcze. Ponadto po chorobie kot przez jakiś czas będzie źle się czuł. Wynika to z faktu, że leki stosowane w leczeniu skóry są wchłaniane do krwiobiegu i nie są wydalane przez trzy miesiące.
4. Za zgodą weterynarza należy okresowo stosować środki zapobiegawcze z lekiem przeciwhistaminowym, który zapobiegnie infekcji, wyeliminuje ewentualne swędzenie, złagodzi dyskomfort i zmniejszy reakcje alergiczne. Lek zostanie przepisany przez specjalistę.
5. Pamiętaj, że w suchym środowisku pasożyty, w tym demodeksy, nie przeżywają. A jeśli znajdziesz wrzód na skórze kota, należy go natychmiast wysuszyć (na przykład nadtlenek wodoru, jest bezpieczny dla zwierząt), a następnie natychmiast pokazać zwierzaka weterynarzowi.
6. Staraj się regularnie badać swojego zwierzaka pod kątem dotkniętych obszarów, zwłaszcza jeśli kot często zaczyna swędzieć.Ostrożnie użyj szkła powiększającego, aby wyszukać nawet najmniejsze oznaki podskórnego kleszcza: wypukłe guzy, łysiny, krosty, zaczerwienienia, łupież, wydzielinę posoki z ran, owrzodzenia i łysiny.
7. Przy najmniejszych podejrzanych objawach w postaci letargu, temperatury, odmowy wody i jedzenia, agresji, zmian w błonach śluzowych itp. natychmiast zabierz zwierzę do lekarza. Możliwe, że zwierzę padło ofiarą podskórnego kleszcza.
8. Niezależnie od narkotyków, których używasz w celu zapobiegania lub leczenia, zawsze uważnie czytaj instrukcje, aby nieumyślnie nie skrzywdzić swojego zwierzaka. Zbadaj skład, wskazania, zastosowanie, cel, dawkowanie, przeciwwskazania i okres przydatności do spożycia.

Diagnostyka

Proces diagnozowania kleszczy podskórnych u kotów jest dość skomplikowany, mogą go przeprowadzić tylko specjaliści w warunkach laboratoryjnych.

Potwierdzenie diagnozy przeprowadza się w następujący sposób:

1. W przypadku wystąpienia odpowiednich objawów przeprowadza się laboratoryjną analizę cząstek skóry w celu postawienia diagnozy. i zawartość uformowanych guzków.
2. Cząsteczki skóry do analizy pobiera się, ściskając ją z obu stron, aby można było wycisnąć pasożyty. Często u całkowicie zdrowych zwierząt domowych można również znaleźć kilka roztoczy podskórnych. Jeśli jednak taka ilość została zarejestrowana w obecności współistniejących objawów, wymagana będzie druga analiza. Zidentyfikowane pasożyty często umieszczane są w sztucznie stworzonym dla nich środowisku, aby móc obserwować proces ich rozmnażania się i rozwój powstałej kolonii.
3. Przeprowadzana jest analiza odchodów zwierzęcia, krwi, a także badanie jej stanu metodami ultradźwiękowymi. Taka diagnoza jest konieczna, aby wykryć ewentualne powikłania, które mogą być spowodowane działaniem roztoczy podskórnych lub przypadkowym połknięciem wtórnej mikroflory do organizmu zwierzęcia.

Ustalenie diagnozy

Uzyskanie dokładnej diagnozy jest ważne, ponieważ niektóre objawy są podobne do grzybicy lub innego zapalenia skóry. Lekarz weterynarii polega nie tylko na badaniu zewnętrznym, ale także przeprowadza szereg badań. Pełny obraz daje skrobanie z dotkniętych obszarów. W takim przypadku można zidentyfikować obecność pasożytów i określić etap ich rozwoju.

Warto wziąć pod uwagę, że jeśli analiza wykazała obecność w skórze tylko dorosłych zwierząt, to kot nie jest nosicielem choroby i nie jest niebezpieczny dla innych zwierząt. Pouczający jest również wymaz z ucha.

Jeśli w skrobaniu nie zostanie znaleziony kleszcz, wymagana będzie analiza z innego miejsca. Analiza stolca jest często wykonywana, ponieważ zwierzęta dokładnie się polizają. W ten sposób pasożyt dostaje się do organizmu. Testy pomagają również w ustaleniu diagnozy przy braku oczywistych objawów zewnętrznych.

Choroba jest bezbłędnie diagnozowana w laboratorium najbliższej kliniki weterynaryjnej. Ze skóry zwierzęcia pobiera się skrobanie, badane w celu wykluczenia takich patologii: różne zapalenie skóry, egzema.

Aby zdiagnozować chorobę, pobiera się skrobanie ze skóry zwierzęcia.

1. W tym samym czasie węzły chłonne znajdujące się w pobliżu dotkniętego obszaru ulegają zapaleniu i powiększeniu.
2. Łysie plamy na twarzy stają się widoczne.
3. Stopniowo zmiany rosną, zlewając się w brzydką maskę na twarzy.
4. Pojawiają się małe foki, wypełnione lepkim białym wysiękiem zawierającym larwy owadów i produkty rozpadu ich życiowej aktywności.
5. Ponadto następuje pogorszenie stanu skóry.
6. Pojawia się przekrwienie skóry, zgrubienie, a następnie pojawiają się łuski.
7. Zainfekowane obszary są bolesne. Zwierzę cierpi na ciągłe swędzenie, nieustannie przeczesując zainfekowany obszar. Rany mogą krwawić i ropieć, a na skórze pojawiają się plamy starcze.

W miejscach, w których kleszcz wnika pod skórę, pojawiają się plamy i zaczyna się swędzenie skóry.

Uważa się, że ten typ pasożyta jest nieszkodliwy dla ludzi. Kiedy owady dostają się na ludzką skórę, umierają, ale w niektórych przypadkach, jeśli dana osoba ma przewlekłe lub zapalne procesy w organizmie, może to być niebezpieczne.

Profilaktyczne badanie uszu kota.

W przypadku zlokalizowanej postaci dotyczy to tylko jednego lub kilku obszarów skóry, nie spada na resztę ciała kota i nie jest widoczny na łapach.

Uogólniony stopień zakażenia nużycą charakteryzuje się obecnością ognisk w całym ciele, wpływających na łapy zwierzęcia. Często dochodzi do infekcji narządów wewnętrznych, co objawia się brakiem apetytu, letargiem i apatią zwierzęcia. Ta forma jest bardzo trudna, a jej wyleczenie kosztuje właściciela dużo pracy i cierpliwości. Po przeniesieniu tej postaci patologii zaleca się sterylizację zwierzęcia w celu uniknięcia dziedziczności.

Przy uogólnionym stopniu zakażenia nużycą ogniska choroby rozprzestrzeniają się po całym ciele kota.

Leczenie u kotów

Leczenie jest zwykle złożone, ponieważ zmiany skórne i włosowe są jedynie zewnętrzną manifestacją choroby, a same pasożyty negatywnie wpływają na cały organizm.

Tylko specjalista może przepisać odpowiedni kurs, w zależności od stadium choroby, ciężkości zmiany, powikłań, które wystąpiły i indywidualnych cech sytuacji.

1. Początkowo konieczne jest zniszczenie pasożytów na powierzchni oraz w górnych warstwach skóry. Aby to zrobić, użyj wody z mydłem lub 1% roztworu chlorofosu na bazie wody.
2. Równocześnie z obróbką zwierzęcia dezynfekowane jest całe pomieszczenie i produkty do pielęgnacji zwierząt.
3. Jeśli zmiana nie zdążyła jeszcze przybrać poważnej formy i jest tylko kilka ognisk, wówczas wełnę w tych miejscach należy przyciąć i ogolić. Obszary te są dodatkowo leczone maścią Vishnevsky lub specjalnymi płynami dla kotów.
4. W leczeniu najcięższych postaci choroby konieczne jest systematyczne leczenie zwierzęcia, który przeprowadza się co pięć dni za pomocą 2% roztworu chlorofosu.
5. Najbardziej pozytywny wynik uzyskuje się przy podskórnym podawaniu leków przepisanych przez lekarza weterynarii. Najczęściej stosuje się iwermektynę, częstotliwość jej stosowania i dawkowanie określa również specjalista w zależności od charakterystyki przebiegu choroby i jej nasilenia, ale jednocześnie nie przekracza ona norm określonych w instrukcji lek.
6. Niektóre zwierzęta mają indywidualną nietolerancję na iwermektynę lub inne przepisane leki, a także poszczególne składniki, które składają się na ich skład. Aby uniknąć negatywnych konsekwencji, pierwsze wstrzyknięcie podskórne środka powinno mieć charakter próbny. Aby to zrobić, najpierw zwierzę otrzymuje lek przeciwalergiczny, a następnie minimalną dawkę przepisanego leku. Jeśli nie ma reakcji alergicznych lub innych skutków ubocznych, dalsze stosowanie produktu należy przeprowadzić zgodnie z zaleceniami lekarza weterynarii. Po takim leczeniu może wystąpić osłabienie lub niekontrolowane zwiększone wydzielanie śliny, objawy te ustępują samoistnie po kilku dniach, ale jeśli tak się nie stanie, należy przerwać przyjmowanie leków i zasięgnąć nowej porady specjalisty.
7. Szczególną uwagę należy zwrócić na leczenie kociąt, ponieważ nadal mają one raczej słabą odporność. Wszystkie zabiegi przeprowadzane są zgodnie z instrukcjami lekarza weterynarii, nie wolno zmieniać reżimu ani specyfiki leczenia. Pomoże to zapobiec tworzeniu się nowych zmian.
8. Całemu przebiegowi leczenia powinna towarzyszyć prawidłowa i zbilansowana dieta. Karma podawana kotu musi zawierać dużą ilość różnych grup witamin, minerałów oraz niezbędnych pierwiastków i związków. Najprawdopodobniej będziesz dodatkowo musiał wziąć kurs witamin.

Ponieważ roztocza podskórne często powodują powikłanie w postaci świerzbu ucha, konieczne będzie podjęcie dodatkowego zestawu środków w celu leczenia tej choroby:

1. Oczyść kocie uszy z nagromadzonego w nich brudu czystym bawełnianym wacikiem, który najpierw należy zwilżyć alkoholem kamforowym.
2. Wlej nie więcej niż trzy krople Octovedin, Demos lub innego środka przepisanego przez specjalistę.
3. Traktuj skórę wokół uszu specjalną maścią leczniczą, na przykład maścią Wilkinsona.

Wszystkie leki stosowane podczas leczenia są przepisywane przez specjalistę, ale najczęściej stosuje się następujące typy:

1. Iwermektyna w postaci tabletek to wszechstronny lek o działaniu przeciwpasożytniczym, szeroko stosowany w weterynarii i charakteryzujący się wysokim stopniem skuteczności. Powoduje paraliż, a następnie śmierć kleszczy, zabronione jest stosowanie go w połączeniu z innymi lekami o podobnym charakterze. Cena za opakowanie tabletek produkowanych w kraju wynosi około 60 rubli.
2. Ivermec w postaci płynnej jest analogiem iwermektyny, który jest przeznaczony do wstrzyknięć podskórnych. Jest bardziej skuteczny, ponieważ składniki aktywne szybko dostają się do krwiobiegu. Koszt to około 45 rubli za butelkę 1% roztworu o objętości 1 ml.
3. Maść Safroderm jest przeznaczona do zewnętrznego leczenia dotkniętych obszarów ciała zwierzęcia. Środek działa antyseptycznie, dodatkowo pozwala przyspieszyć proces gojenia się ran oraz złagodzić miejscowe stany zapalne. Przybliżony koszt to 80 rubli za butelkę 25 ml.
4. Mikodemocid to roztwór, którego głównym składnikiem aktywnym jest 0,7% chlorofos. Lek zaburza procesy odpowiedzialne za przekazywanie impulsów nerwowych w ciele kleszcza, co prowadzi do późniejszego paraliżu i śmierci pasożyta. Koszt to około 200 rubli za butelkę o pojemności 100 ml.
5. Immunoparasitan nie jest samodzielnym lekiem do niszczenia podskórnych kleszczy ani leczenia wywoływanych przez nie chorób. Jest stosowany jako dodatkowy środek, który jest przyjmowany w połączeniu z lekami przepisanymi przez lekarza weterynarii. Głównym celem stosowania Immunoparasitan jest zwiększenie odpowiedzi immunologicznej i odporności organizmu kota na istniejące pasożyty. Pojemniki o pojemności 8 ml można kupić w aptekach weterynaryjnych, koszt to 180-200 rubli.

Istnieje również wiele środków ludowej na usuwanie tego typu pasożytów, jednak należy pamiętać, że nie mogą one zastąpić głównego cyklu leczenia i wizyty u weterynarza, zalecane są jedynie jako środki dodatkowe i pomocnicze.

Najczęstsze sposoby radzenia sobie z kleszczami to:

1. Za pomocą wywaru z rumianku, który można przetrzeć dotknięte obszary ciała zwierzęcia lub kąpać go co 2-3 dni.
2. Używanie nalewki z nagietka do leczenia dotkniętych obszarów.
3. Zwiększenie suchości skóry wszelkimi dostępnymi środkami, co stworzy niekorzystne warunki dla istnienia pasożytów.
4. Mycie kota żelem lub mydłem, którego jednym ze składników jest dziegieć brzozowy.
5. Leczenie miejsc, w których zauważono wypadanie włosów za pomocą nafty. Po kilku dniach leczone miejsca należy dodatkowo spłukać wodą.

Wszystkie takie ludowe metody leczenia zwierzęcia zaleca się stosować w praktyce, tylko po konsultacji z lekarzem weterynarii.

Środki zapobiegawcze

Środki zapobiegawcze, które zapobiegają rozwojowi nużycy, sprowadzają się do wzmocnienia odporności kota. To wymaga:

• zapewnij swojemu zwierzakowi zbilansowaną i pożywną dietę;
• regularnie podawać zwierzętom kompleksy witaminowo-mineralne;
• zrób wszystkie szczepienia przewidziane w harmonogramie;
• przeprowadzić odrobaczanie;
• regularnie obchodzić się i dezynfekować legowisko zwierzęcia, jego miskę i zabawki;
• zapewnić pełną opiekę;
• w przypadku jakichkolwiek wątpliwości co do stanu zdrowia kota lepiej pokazać weterynarzowi kota w celu wyjaśnienia diagnozy i uzyskania zaleceń dotyczących leczenia.

Ważne jest, aby w przypadku nużycy kleszcze kotów nie były przenoszone na ludzi. Dlatego możesz przeprowadzić pełnoprawną opiekę bez użycia specjalnego sprzętu ochronnego. Zaleca się jednak przestrzeganie zasad higieny osobistej i ciągłe mycie rąk po obróbce skóry zwierzęcia.

Zapobieganie infekcjom

Ze względu na to, że nie ma szczepionek, które mogłyby uchronić kota przed tymi pasożytami, ważne jest, aby stosować pewne środki zapobiegawcze, aby zminimalizować prawdopodobieństwo aktywacji takich kleszczy i wystąpienia poważnych chorób.

Kompleks takich środków obejmuje:

1. Zapobieganie kontaktowi Twojego pupila z innymi zwierzętami, jeśli ich stan zdrowia może wzbudzić choćby najmniejszy strach i podejrzenia.
2. Okresowe oględziny Twojego zwierzaka. Przy najmniejszych oznakach uszkodzenia pilnie skontaktuj się z weterynarzem, ponieważ znacznie łatwiej jest pozbyć się choroby na wczesnym etapie.
3. W okresach potencjalnie niebezpiecznych należy stosować różne profilaktyczne zabiegi z wełną lub obroże przeciwpasożytnicze dla kotów.
4. Monitoruj warunki przetrzymywania zwierzaka, przestrzeganie norm sanitarnych, jak również jakość i równowagę odżywiania.
5. Po wyleczeniu kota na nużycę lub inne podobne choroby konieczne jest zdezynfekowanie pomieszczenia, oraz usuwanie lub ostrożne obchodzenie się z przedmiotami lub przedmiotami do pielęgnacji, z którymi zakażone zwierzę miało kontakt ze specjalnymi produktami.

Jak rozpoznaje się nużycę?

Tę diagnozę może postawić weterynarz tylko wtedy, gdy sam nie masz podobnego wykształcenia. Faktem jest, że istnieje ogromna liczba podobnych do siebie chorób, więc Twój kot może mieć dolegliwość, która w ogóle nas nie interesuje, ale jakąkolwiek inną, leczenie, które podobnie jak nużyca oznacza zrujnowanie twojego zwierzaka. zdrowie.

Tylko weterynarz może postawić prawidłową diagnozę.

Twoim zadaniem jako właściciela jest dostrzeżenie na czas groźnych przejawów choroby, chwycenie podopiecznego w ramię i udanie się na wizytę do kliniki weterynaryjnej. Tam weterynarz przeprowadzi dla Ciebie jedno z badań w celu wykrycia nużycy (trichogram, biopsja lub natychmiast przepisze leki na tę chorobę, pod warunkiem, że nie ma wątpliwości co do rozpoznania).