Co to jest świerzb: główne objawy i metody leczenia

Początek objawów

Na naszej stronie znajduje się podobny artykuł: Jak wygląda świerzb na zdjęciu.

Na czele listy objawów przedmiotowych i podmiotowych świerzbu znajduje się intensywne swędzenie, które zaczyna się w ciągu kilku dni po dostaniu się kleszcza do organizmu. Okres inkubacji, czas między wejściem kleszcza do organizmu a pojawieniem się pierwszych objawów, może być całkowicie nieobecny, jeśli wcześniej miałeś infekcję.

Swędzenie najczęściej występuje pod pachą, łokciami, nadgarstkiem, palcem, klatką piersiową, pośladkami lub genitaliami i zwykle nie dotyczy twarzy. Swędzenie występuje zwykle przez cały czas, ale gorzej w nocy.

Swędzącemu świerzbowi może towarzyszyć widoczna wysypka, która może objawiać się małymi czerwonymi lub łuszczącymi się bliznami.

Objawy i swędzenie są gorsze, jeśli masz reakcję alergiczną na kleszcza.

U dzieci w wieku poniżej 2 lat wysypki roztoczowe pojawiają się zwykle na głowie, szyi, dłoniach i podeszwach stóp. U starszych dzieci wysypka zwykle występuje w jednym z następujących obszarów:

• Ręce
• Między palcami
• Nadgarstki
• Pępek
• Obszar pachwiny
• Obszar klatki piersiowej
• Pachy
• Powody

Świerzb jest wywoływany przez roztocze atakujące skórę, co ma miejsce podczas bezpośredniego kontaktu z zakażoną osobą. Niezależnie od tego, czy jest to seks, czy inny bliski i długotrwały kontakt ze skórą, szybki uścisk lub uścisk dłoni zwykle nie stanowi zagrożenia.

Kleszcz nie żyje dłużej niż dzień lub dwa poza żywym organizmem, więc rzadko można złapać świerzb, dotykając rzeczy, które miały kontakt z osobą chorą na świerzb.

Roztocz pasożyta jest malutki, zbyt mały, aby można go było zobaczyć gołym okiem. Samica kleszcza zagrzebuje się pod skórą i przed śmiercią składa od 10 do 25 jaj. Jaja wykluwają się po trzech dniach, a larwy przemieszczają się na powierzchnię skóry.

Świerzb norweski

Powikłanie świerzbu, świerzb norweski, charakteryzuje się obszarami skorupy, które zawierają dużą liczbę roztoczy.

Odmiany świerzbu

Świerzb może rozwijać się inaczej w zależności od osoby.

1. Typowe świerzb, Najpopularniejszy. Charakteryzuje się obecnością wszystkich powyższych objawów (swędzenie, świerzb itp.)
2. Świerzb bez ruchu... Różnica w stosunku do typowych świerzbu polega na tym, że na skórze nie ma świerzbu, ale są pęcherzyki o średnicy do 2-3 mm. Świerzb bez udarów rozwija się u osób, które miały kontakt z pacjentem ze świerzbem, ale zostały zakażone nie przez dorosłych, ale przez larwy, których rozwój wymaga czasu.
3. Świerzb „czysty” podobny do typowego świerzbu, ale rozwija się u ludzi, którzy często myją i usuwają większość roztoczy ze swoich ciał. W związku z tym ich świerzb nie jest tak wyraźny, jak typowy.
4. Świerzb norweski rozwija się u osób z osłabioną odpornością (na przykład z AIDS, gruźlicą), narkomanów, osób z zespołem Downa. Świerzb norweski jest bardzo ciężki, atakuje całe ciało, w tym głowę, i jest wysoce zaraźliwy.
5. Parch rzekomy (świerzb pseudosarkoptyczny) rozwija się u ludzi zarażonych zwierzętami. Świerzb zwierzęcy nie jest w stanie wywołać świerzbu typowego dla człowieka i objawia się jedynie silnym świądem. Leczenie następuje samoistnie po ustaniu kontaktu z chorym zwierzęciem.
6. Skomplikowane świerzb rozwija się z nieleczonym typowym świerzbem i jest konsekwencją dodania infekcji. Zmiany stają się czerwone, obolałe, wilgotne i nieprzyjemnie pachną.

Diagnoza

Wysypka

Wysypka wywoływana przez świerzb może często wyglądać podobnie do innych wysypek. Ponownie, wysypka świerzbu występuje zwykle na nadgarstkach, między palcami, pod pachami, wokół talii i w okolicy narządów płciowych. Chociaż wysypka na tych obszarach nie wspiera bezpośrednio świerzbu, z pewnością poprawia jej perspektywy.

Wysypka powoduje czerwone grudki z małymi zmarszczkami. Ponieważ kleszcz zwykle nie rozprzestrzenia się daleko od zakażonego obszaru, gdy znajduje się pod skórą, nory mogą być niewidoczne. Wysypka może również powodować intensywne zapalenie skóry z pęcherzami, zaczerwienieniem i swędzeniem.

Testy diagnostyczne

Nie ma dobrych testów, które mogłyby zdiagnozować świerzb, ale lekarz może rozważyć zeskrobanie niewielkiej części wysypki i zbadanie jej pod mikroskopem pod kątem roztoczy lub jaj roztoczy. Jednak roztocza i jaja często nie są widoczne pod mikroskopem.

Obraz kliniczny

Zakażenie świądem swędzącym może objawiać się na różne sposoby, wszystko zależy od stadium choroby i stanu układu odpornościowego osoby. Główne objawy świerzbu to:

• swędzenie skóry, którego intensywność wzrasta w nocy (wynika to z rytmu życia patogenu),
• obecność szarych linii na skórze o długości 5-7 mm i grudkach,
• obecność śladów drapania na skórze, mogą wyglądać jak linie lub kropki,
• tworzenie się krwawych i ropnych skorup.

Świerzb charakteryzuje się określoną lokalizacją wysypki, są zlokalizowane:

• na pośladkach,
• w przestrzeniach międzypalcowych,
• na brzuchu
• w okolicy gruczołów mlecznych.

Częstość występowania niektórych objawów zależy również od postaci choroby. Na przykład świerzb guzkowy powoduje powstawanie czerwonawo-brązowych guzków na skórze; świerzb korkowy jest wskazywany przez strupiące owrzodzenia.

Aby ustalić dokładną diagnozę, należy skonsultować się z lekarzem i przejść badania laboratoryjne.

Leczenie

Poniższe opcje leczenia mogą pomóc pozbyć się wysypki świerzbu.

1. Krem z permetryną 5%: Nakładać obficie od górnej części szyi do podeszew stóp przed pójściem spać i spłukać rano. Permetryna to najbezpieczniejsza kuracja dla kobiet w ciąży.
2. Iwermektyna: Terapia alternatywna, ale nie zalecana dla dzieci poniżej 15 kg. Jest to lek doustny, stosowana dawka jest obliczana na podstawie masy ciała.
3. Benzoesan benzylu: lek na świerzb i inne pasożyty zewnętrzne. Benzoesan benzylu znajduje się na liście leków podstawowych i podstawowych i można go otrzymać bezpłatnie.

Leki zabijają roztocza, ale pozostają w skórze, dopóki organizm nie rozpadnie się i nie wydali. Ten proces może zająć około czterech tygodni.

Diagnostyka różnicowa

Aby postawić prawidłową diagnozę i przepisać odpowiedni schemat leczenia, konieczne jest przeprowadzenie diagnostyki porównawczej.

Trudności w postawieniu prawidłowej diagnozy mogą wynikać z faktu, że elementy wysypki są ukryte pod infekcją o charakterze wtórnym, której pojawienie się wywołuje drapanie. Trudno jest określić występowanie choroby u dzieci poniżej pierwszego roku życia, ponieważ jej przebieg w tym wieku jest nietypowy.

Za główną metodę potwierdzenia diagnozy świerzbu uważa się wykrycie świądu lub larw.

Diagnozę różnicową świerzbu przeprowadza się w przypadku następujących chorób:

• wysypka noworodków
• atopowe zapalenie skóry,
• wyprysk pochodzenia bakteryjnego,
• pokrzywka,
• ospa wietrzna,
• alergia,
• świąd guzowaty,
• infekcja pochodzenia bakteryjnego lub grzybiczego.

etnoscience

Ponieważ świerzb na dłoni odnosi się do dolegliwości, które były dobrze znane przedstawicielom starożytnych ludów, wiele ludowych przepisów dotarło do naszych czasów, które pozwalają skutecznie radzić sobie z tą dolegliwością. Leczenie choroby pasożytniczej za pomocą improwizowanych środków jest z powodzeniem wdrażane poprzez stosowanie maści smolistej lub siarkowej, a także wszelkiego rodzaju wywarów z ziół i olejków eterycznych.

Tradycyjne receptury nie tylko zmniejszają liczbę roztoczy świerzbu, ale także przyczyniają się do szybkiej regeneracji skóry, znacznej poprawy jej kondycji oraz eliminacji innych problemów dermatologicznych.

Przepisy ludowe na świerzb na dłoni

Najpopularniejsze środki ludowe obejmują:

• smarowanie dotkniętych obszarów ciała maścią na bazie glistnika (do przygotowania należy wziąć 4 części glistnika i 1 część wazeliny), aż objawy choroby całkowicie znikną;
• nakładanie na skórę produktu ze smoły brzozowej (5 g smoły brzozowej, 10 g mydła, 10 g tłuszczu zwierzęcego, 10 g siarki) przez tydzień przy codziennej zmianie bielizny i braniu prysznica;
• obróbka skóry wywarem z cebuli i czosnku, przygotowanym przez gotowanie składników przez 30 minut na umiarkowanym ogniu;
• mycie skóry mydłem z cebuli i czosnku przez okres niezbędny do całkowitego wygaśnięcia objawów patologicznych.

Schemat leczenia zwierząt w domu i zapobieganie ponownemu zakażeniu

W leczeniu świerzbu skórnego u kotów najczęściej stosuje się leki Frontline, Advocate, Stronghold w postaci kropli, które są nakładane na kłąb. Narzędzie jest zwykle używane co dwa tygodnie przez 3 miesiące. Ale takie leki jak Fosmet, Amitraz i wapno siarkowe są nakładane na dotknięte obszary kleszczem podczas trzech zabiegów wykonywanych w odstępie 2 tygodni. W niektórych przypadkach podaje się lek owadobójczy Ivermectin, jednak ma on wiele przeciwwskazań.

Do leczenia psów ze świerzbu zaleca się stosowanie preparatów zewnętrznych zawierających selamektynę i doramektynę, maści zawierające siarkę itp. Co 7 dni przez 6 tygodni zwierzę należy kąpać specjalnymi szamponami przeciwpasożytniczymi na bazie smoły brzozowej i chlorheksydyny z działanie keratolityczne. Pomiędzy nimi:

• DermaPet;
• Szampon przeciwpasożytniczy i przeciwłojotokowy firmy Synergy Labs;
• Lekarz itp.

Zwierzak jest również jednorazowo leczony preparatami Advantage lub Stronghold w postaci kropli. W przypadku świerzbu zaawansowanego można podawać zastrzyki z Vormil, Ivermectin, Ivermek.

Kąpiel psów szamponem leczniczym jest kluczem do skutecznego leczenia świerzbu

Przed zastosowaniem maści owadobójczej:

1. Jeśli sierść Twojego zwierzaka jest bardzo gruba i długa, może być konieczne jej przycięcie, aby nałożyć produkt.
2. Wskazane jest wykąpanie zwierzęcia lub przynajmniej zmoczenie go ciepłą wodą w celu zmiękczenia skórki na czesanych miejscach. Zmiękczony strup należy ostrożnie usunąć ze skóry pęsetą. Szampony keratolityczne (usuwające martwe komórki) i przeciwłojotokowe mogą być używane do usuwania strupy z dotkniętej skóry i zmywania czołgających się włosów.

Po zastosowaniu lekarstw zwierzęciu należy założyć specjalną obrożę, która nie pozwala na lizanie wełny, aby zapobiec zatruciu czworonożnego przyjaciela.

Aby zapobiec ponownemu zakażeniu:

• zwierzę powinno być utrzymywane w czystości, wskazane jest mycie go po każdym spacerze po ulicy;
• legowisko dla zwierząt powinno być regularnie wycierane i prane;
• lepiej jest wykastrować zwierzę, aby nie odczuwało gorącej chęci spotkania swojej miłości na ulicy;
• puszysty zwierzak musi być chroniony przed komunikacją z bezpańskimi braćmi;
• Dieta kota lub psa powinna być zbilansowana, tak aby odporność zwierzęcia pozwalała mu przeciwdziałać infekcjom swędzącym i swędzącym.

Galeria zdjęć: leki stosowane w leczeniu świerzbu u zwierząt

Ivermek jest kompleksowym środkiem przeciwpasożytniczym o działaniu ogólnoustrojowym

Specjalistyczne szampony DermaPet są odpowiednie do częstego stosowania i dostosowane do pH skóry zwierząt

Twierdza jest bezpieczna dla psów i kotów w zalecanych dawkach

Przyczyny choroby

Czynnik wywołujący świerzb nazywa się roztoczami świerzbu. Samica jest przeważnie aktywna: jej rozmiar jest większy niż rozmiar samca (może osiągnąć 0,4 mm) i składa jaja w kanałach między ziarnistą a warstwą rogową naskórka. Następnie pojawiają się z nich larwy, które szybko dojrzewają, a także zaczynają być aktywne. Istnieje pewien zestaw czynników, które stymulują infekcję i rozwój choroby:

• Nieprzestrzeganie zasad higieny - osoby nieczyste z większą częstotliwością dotykają roztocza i przenoszą patogenne mikroorganizmy również z większą aktywnością.
• Przebywanie w zatłoczonej grupie - duże przeludnienie (szczególnie w zimnych porach roku) zwiększa szanse na długotrwały kontakt nosiciela kleszcza z osobą zdrową. Jeśli obecność wśród ludzi jest stała (internaty, jednostki wojskowe, schroniska, domy dziecka), ryzyko epidemii świerzbu wzrasta jeszcze bardziej.
• Zmniejszenie odpowiedzi immunologicznej na patogen - na tle cech genetycznych organizmu, przyjmowania leków, obecności zakażenia wirusem HIV. Jeśli układ odpornościowy jest osłabiony, rozmnażanie kleszczy następuje w sposób niekontrolowany, ale często bezobjawowy. Taka osoba jest nosicielem, nieświadomym własnego zagrożenia dla innych.
• Obciążenie nerwowe, stresujące sytuacje to czynniki wtórne, które powodują obniżenie odporności organizmu.

Jak wygląda roztocze swędzące?

Aby zrozumieć, z kim musisz walczyć, ważne jest, aby wiedzieć, jak wygląda swędzenie świerzbu, jego strukturę i rozmiar. Ten mikroskopijny ludzki pasożyt zewnętrzny. Należy do stawonogów i osiada głównie w górnych warstwach naskórka. Jego kształt to owalny szylkret. Kończyny przednie mają kształt cęgowy.

Kleszcz ma 2 pary nóg z bocznymi przyssawkami i 2 pary włosia. Dzięki temu swobodnie porusza się po parchach.

Mają wyraźny dymorfizm płciowy. Samice są kremowe, żółtawe lub szare. Ich wielkość sięga 0,5 mm. Samce są ciemniejsze, a ich rozmiar jest 2 razy mniejszy niż samic.

Świerzb

Specyfika przebiegu patologii

Samica świerzbu wykonuje ruch, pozostawiając jaja.

Świerzb rozmnaża się i składa jaja w miejscach o słabej roślinności i dużej liczbie gruczołów potowych - są to stopy, dłonie, łokcie, narządy płciowe (u mężczyzn). Pot wypełnia kanały i stwarza korzystne warunki do życia potomstwa. Okres dorastania osobników wynosi 2 tygodnie. Po tym okresie nowe roztocza powtarzają cykl rozwojowy.

Ważne do zapamiętania! Drapanie dotkniętych obszarów prowadzi do rozprzestrzenienia się infekcji na zdrowe narządy i części ciała.

Kanały świerzbu przechowują również produkty przemiany materii pasożytów. Substancje te są obce dla organizmu człowieka, ich długotrwała obecność w skórze powoduje stany zapalne, zwiększoną wrażliwość i alergie. Kleszcz jest nocny, więc zaostrzenie objawów następuje dokładnie wieczorem.