Jestem toksykomanem, uwielbiam różne zapachy. I nie chodzi tylko o pachnące kwiaty. Np. Drzewa iglaste rosną przed naszym domem (zwłaszcza drań z jałowca - latem jestem gotów siedzieć z książką prawie w krzakach tej rośliny). A na podwórku domu jest trawnik z szałwii.
Podczas wizyt mamy i teściowej muszę naprawdę pilnować, bo moi krewni uważają piołun za chwast i potajemnie próbują go wyplenić.
A ja po prostu uwielbiam jej zapach, kojarzy mi się ze wiosną. Ponadto szare liście sprawiają, że moje podwórko nie jest wycieńczone i sztuczne, ale żywe i prawdziwe.
Jedność odmiennych
Wśród piołunu występują jednoroczne, dwuletnie i byliny, są zarówno trawy, jak i krzewy. Pomimo tego, że należą do rodziny Astrovye, ich kwiaty nie mogą pochwalić się specjalną dekoracyjnością: małe, niewyraźne, zebrane w maleńkie kwiatostany-koszyczki. Ale to liście są prawdziwą atrakcją tej rośliny. U niektórych gatunków są srebrzyste, czasem nawet niebieskie. Kształt liści jest również bardzo zróżnicowany, które mogą być całe lub cięte. Ponadto liście piołunu ładnie pachną.
Odmiana krzewów
Biolodzy liczą ponad 250 odmian gorzkich krzewów.
Oto kilka rodzajów Louis Wormwood:
Artemizja. Gatunek ten obejmuje następujące podgatunki krzewów:
- Artemisia Schmidt to bylina ozdobna. Niewysoki krzew - do 30 cm Bezpretensjonalny, mrozoodporny i odporny na cięcie;
- Artemisia Steller to rozłożysty krzew. Bardzo trawiasta i porośnięta włosami, jakby w dół;
- Artemisia Hybrid to bylina o długim korzeniu. Dorasta do 40 cm wysokości. Kwitnie wczesną jesienią.
Piołun ma wiele odmian
Ludoviciana. Wysoki krzew o długich korzeniach. Kwitnie od sierpnia do września. Jest również podzielony na podgatunki:
- Valeri Finning - dorasta do 80 cm, gałęzie słabo. Ma krótkie pędy. Obdarzony szarymi liśćmi i białym wierzchołkiem;
- Silver Queen - dorasta do 70 cm wysokości i silnie rozgałęzia się. Wormwood Louis Silver Queen to bardzo piękna odmiana o srebrzystych liściach. Wiele z nich jest sadzonych w ogrodach do dekoracji. Silver Queen jest również atrakcyjna, ponieważ u podstawy liści znajdują się uszy.
Piołun pontyjski. Bylina o długich korzeniach. Rośnie w górę, osiągając jeden metr. Kwitnie w sierpniu. A nasiona daje w październiku. Rozmnażanie odmiany pontyjskiej jest możliwe zarówno wegetatywnie, jak i przez rozsiewanie nasion.
Pursha. Również wysoki krzew - do 70 cm, łodygi silnie rozgałęzione. Liście pokryte są włoskami po obu stronach. Kwitnie w lipcu.
Konkurencyjna selekcja
Zapoznajmy się z asortymentem piołunu, który jest odporny na klimat centralnej Rosji, nie wymaga specjalnych warunków i jest bardzo dekoracyjny.
Wormwood Pursha
Wormwood Pursha. Zdjęcie: Alexander Kabanov
To ładna roślina o wysokości do 60 cm z wydłużonymi całymi liśćmi. Ze względu na pokwitanie mają srebrzysty kolor. Piołun ten zawsze można przyciąć, nadając mu bardziej regularny kształt, ponieważ bezboleśnie znosi ten zabieg.
Aktywnie rośnie dzięki długim kłączom.
Piołun Stellera
Posiada ażurowe cięte liście o szaro-białej barwie, które mogą przetrwać zimą.Chociaż gatunek ten jest niski (zwykle nie więcej niż 20-30 cm), jego łodygi składają się.
Ma długie kłącza, dzięki czemu szybko tworzy się luźna kurtyna.
Wormwood Schmidt
Piołun Schmidta „Nana”. Zdjęcie: Alexander Kabanov
Tworzy zwarte, gęste, zaokrąglone krzewy. Gatunek dość zwarty: wysokość nie przekracza 30 cm, liście piołunu są jeszcze bardziej wdzięczne dzięki silnemu rozcięciu - każdy liść składa się z wielu nitkowatych płatów. Ciekawy jest również ich srebrzystozielony kolor.
Odmiana „Nana” nadaje się nawet do najmniejszych ogrodów: jej wysokość nie przekracza 15–20 cm.
Piołun pontyjski
Roślina o wdzięcznych, pierzasto wyciętych liściach z lekkim srebrzystym pokwitaniem. Ten gatunek jest dość wysoki - do 100 cm.
Aktywnie rośnie, ostatecznie tworząc duże zarośla.
Wormwood Louis
Wormwood Louis „Siver Queen”. Zdjęcie: Alexander Kabanov
Ciekawy piołun o charakterystycznym wyglądzie. Jego wysokość zwykle nie przekracza 60–80 cm Charakterystyczną cechą są wydłużone, srebrzystoszare całe liście z zębami na wierzchołku. Oprócz gatunków naturalnych istnieją odmiany różniące się rozmiarem blaszki liściowej, a także umiejscowieniem i rozmiarem ząbków na liściu. Na przykład „Valeri Finning” ma niewiele goździków, więc ogólnie roślina ma bardziej surowy wygląd. „Siver Queen” wygląda zupełnie inaczej z bardziej wydłużonymi liśćmi (a ząbki na nich są bardziej wyraźne). Ta ażurowa odmiana jest w pełni zgodna ze swoją nazwą - „Silver Queen”.
Opis rośliny
Piołun Louisa przywieziono do nas z Ameryki Północnej. Tam rosła na prerii. Ta roślina wieloletnia osiąga wysokość 80 centymetrów i szerokość 60 centymetrów, szybko rośnie. Krzew dobrze się kształtuje. Dzięki temu w serwisie możesz tworzyć różne obrazy. Jego górna część jest szaro-zielona. Stopniowo, w kierunku dna, roślina staje się prawie biała.
Bylina ma długie kłącza i mocne łodygi, gęsto pokryte srebrzystymi liśćmi. Kształt liścia jest podłużny z segmentami w kształcie palców. Jasne słońce nadaje mu szczególny urok. Jeśli mówimy o kwitnieniu, nie jest to wyraziste i niczym niezwykłe. Występuje w postaci wyrzucania kremowych kwiatostanów.
Wormwood Louis ma wyraźny aromat. Części rośliny są gorzkie w smaku. Wskazuje to na toksyczność, dlatego nie pozwól, aby żadna jego część została połknięta.
Piołun
Piołun. Zdjęcie: Alexander Kabanov
Wysoka (do 120 cm) roślina z dużymi pierzastymi wyciętymi srebrzystozielonymi liśćmi. Ten piołun jest absolutnie bezpretensjonalny, szybko tworzy duże kępy. Przez długi czas nie zwracano należytej uwagi na jego dekoracyjność, uważając ją w najlepszym przypadku za roślinę leczniczą, aw najgorszym za zwykły chwast. Ale to właśnie ten piołun jest szczególnie dobry w postaci dużego tasiemca na tle trawnika; jest dla niego miejsce w modnych obecnie ogrodach naturalnych.
Piołun lub Czarnobyl
Nie różni się pod względem dekoracyjności: tak naprawdę jest chwastem, którego zresztą trudno się pozbyć - jego system korzeniowy jest zbyt silny, a samosiew bardzo obfity. Dodatkowo Czarnobyl jest zbyt wysoki - do 200 cm, ale na bazie tego gatunku uzyskano wspaniałą złotą odmianę „Janlim”, szczególnie efektowną wiosną (latem kolor wyraźnie blaknie). Zaletą zarówno gatunku, jak i odmian jest pełna odporność, co jest bardzo ważne w naszym trudnym klimacie.
Reprodukcja
Drzewo Boże, którego opis z pewnością skłoni go do zasadzenia go na swoim miejscu, rozmnaża się na dwa sposoby. Pierwsza to nasiona. Dojrzewają i są wiązane tylko w regionach południowych. Dlatego nie jest łatwo uzyskać wysokiej jakości nasiona.Na początek sadzi się je w odpowiednich pojemnikach na sadzonki. Następnie młode rośliny można sadzić na otwartym terenie. Lepiej jest to zrobić wiosną, kiedy ziemia wystarczająco się nagrzeje. Tak więc proces adaptacji rośliny przejdzie lepiej, aw przyszłości będzie dobrze rosnąć i rozwijać się. Drugi sposób jest wegetatywny. Oznacza to, że piołun jest rozmnażany przez podzielenie buszu lub sadzonki.
Latem, kiedy roślina jest najbardziej aktywna i dobrze rośnie, wycina się z niej zielone sadzonki. Do garnka wsypuje się mokry piasek rzeczny i sadzi tam pędy. Następnie przykrywa się szklanym słojem i umieszcza w cieniu ogrodu. Konieczne jest regularne spryskiwanie rośliny, otwierając słoik. Po miesiącu sadzonki powinny się zakorzenić. Następnie sadzi się je w stałym miejscu. Po dwóch latach, przy odpowiedniej pielęgnacji i sprzyjających warunkach, roślina będzie już reprezentować dorosły, piękny krzew. Inną metodą, prostszą, ale mniej skuteczną, są sadzonki wczesną wiosną. Odetnij pędy, aż pojawią się liście i umieść je w wodzie. Po chwili, gdy pojawią się korzenie, sadzonki są sadzone w ziemi. Możesz od razu zasadzić je w stałym miejscu, nie czekając na pojawienie się korzeni, ale zmniejsza to szanse na dobry wynik.
Pachnące „skromne”
Osobno warto wspomnieć o innym gatunku piołunu - estragonie. Nie różni się szczególnym pięknem, ale jeśli uprawiasz nie tylko rośliny ozdobne, ale także użyteczne, zdecydowanie powinieneś zdobyć ten gatunek. Na jego podstawie powstaje napój „Tarhun”. Ponadto pędy i liście tego piołunu można dodawać do różnych potraw, aby nadać im specyficzny korzenny aromat.
Estragon jest bardziej kapryśny niż inne piołun. Szczególnie niebezpieczne są dla niego ciepłe, wilgotne zimy - rośliny mogą zniknąć.
Sadzenie i odejście
Drzewo Boże, podobnie jak inne rodzaje piołunu, jest bezpretensjonalne w pielęgnacji.
Rośnie spokojnie na glebach ubogich i kamienistych. Dobre podlewanie jest warunkiem koniecznym, zwłaszcza w upalne dni.
Lokalizacja i ziemia
W domu koperek można sadzić w ogrodzie, ogrodzie warzywnym. Możesz go używać jako krzewu ogrodowego w kształtowaniu krajobrazu.
Zakład może znajdować się w jednym miejscu przez 7-10 lat.
Gleba jest odpowiednia neutralna, bez wysokiej kwasowości. Przed sadzeniem gleba jest nawożona kompleksami organicznymi i mineralnymi.
Drzewo cytrynowe dobrze komponuje się w klombach z:
Róże
Spirea
Jaśmin
Hortensja
Wymagane parametry:
Odpowiednia gleba
Odpowiednie oświetlenie
Żadnych przeciągów
Uwaga!
Drzewo Boże dobrze rośnie wzdłuż ogrodzeń i budynków.
Oświetlenie i ochrona przed przeciągami
Te krzewy uwielbiają dużo słońca.
Bezpośrednie światło słoneczne sprzyja gromadzeniu się olejku eterycznego w liściach i łodygach.
Ponadto przy dużej ilości światła krzew staje się bujny i bardziej zielony.
W zacienionych miejscach krzewy rosną powoli, nie rozgałęziają się, ale rozciągają się na wysokość.
Silne wiatry i przeciągi są szkodliwe dla piołunu cytrynowego. Rozprzestrzeniające się pędy lilii stają się kruche i mogą zerwać się od wiatru lub rozproszyć krzew w różnych kierunkach.
Dlatego też żywopłoty i ogrodzenia posłużą tu jako dobre umocnienie.
Wilgotność i podlewanie
Podlewaj krzaki boskiego drzewa, gdy górna gleba wysycha, raz na 10-14 dni.
Zaleca się przytulenie łodyg, aby zatrzymać wilgoć.
Wiele czy mało?
Nie każdy piołun może pochwalić się dekoracyjnością, chociaż u większości gatunków (a jest ich tylko kilkaset) liście są dość atrakcyjne. W krajach Europy Zachodniej i USA do ozdabiania ogrodów używa się ponad 50 gatunków, a na podstawie niektórych z nich uzyskano różne odmiany. Nasz asortyment tych roślin jest znacznie skromniejszy. Dzieje się tak z kilku powodów. Po pierwsze, nie wszystkie piołunu można uprawiać na zwykłych glebach ogrodowych - niektóre wymagają specjalnych warunków.Na przykład gatunki górskie z powodzeniem rosną tylko na specjalnych wypukłych grzbietach lub murkach oporowych: przy takim nasadzeniu rośliny nie mają problemów z wygaszaniem. Po drugie, popyt na te rośliny wśród naszych ogrodników jest nadal niewystarczający, chociaż najprawdopodobniej jest to tymczasowe.
Rosnące zasady w Twoim ogrodzie
Ozdobny piołun jest uważany za raczej bezpretensjonalną roślinę i dobrze czuje się na lekkich glebach w dobrze oświetlonych miejscach. Jednak bardzo szybko umrze w gliniastej glebie. Wiosną musisz wybrać miejsce do sadzenia, ostrożnie je wykopać i wymieszać glebę z kompostem lub inną materią organiczną i piaskiem. Roślinę można sadzić zaraz potem.
Aby krzew nie wyrósł jak chwast w ogrodzie, konieczne jest ograniczenie rozwoju jego kłącza. Aby to zrobić, lądując w ziemi, musisz wykopać 30 centymetrów taśmy krawężnikowej. Inną opcją jest uprawa rośliny w oddzielnych pojemnikach lub doniczkach.
Jeśli przesadzisz z podlewaniem, wtedy możesz wpłynąć na obfitość pokwitania, a wtedy roślina straci swój efekt dekoracyjny. Dlatego konieczne jest podlewanie go tylko podczas długotrwałej suszy, nie warto w ogóle spryskiwać liści wodą.
Na roślinę może wpływać choroba zwana mączniakiem prawdziwym. Zwykle ma to miejsce podczas długotrwałej deszczowej pogody. Specjalny lek, fungicyd, pomoże poradzić sobie z chorobą.
W okresie kwitnienia krzewu konieczne jest usunięcie wszystkich kwiatostanów, ponieważ tworzenie się jajników doprowadzi do rozproszenia nasion w całym miejscu.
Wewnętrzny krąg
Piołun to doskonałe rośliny do pachnącego ogrodu. Jeśli dodasz do nich tymianek, wąskolistną lawendę, szałwię, kocimiętkę Fassena i monardo, możesz stworzyć niesamowity ogród kwiatowy, w którym łaska liści i szlachetność koloru dopełnią pikantne stepowe aromaty. Ponadto wszystkie te rośliny mają wspólne warunki wzrostu.
Piołun sprawdza się również w żwirowym ogródku lub skalniaku, gdzie piołun doda delikatności brutalnym kompozycjom kamienia i zwartych drzew iglastych.
Piołun doskonale łączy się ze zbożami, na partnerów należy wybierać tylko najmniej wilgotne gatunki: szczupak darniowy, który może rosnąć zarówno na glebach suchych, jak i wilgotnych, kłosek olbrzymi, owies zimozielony i kostrzewa szara.
W klasycznych klombach zawsze znajdzie się miejsce na piołun, gdzie z powodzeniem rozrzedzi „krzykliwe” nasadzenia piwonii, irysów czy liliowców.
