Acidantera to roślina z rodziny tęczówek, która jest dalekim „krewnym” mieczyk. Te kwiaty o delikatnych płatkach i delikatnym aromacie pochodzą z Afryki, aw tłumaczeniu z języka greckiego nazwa brzmi jak „ostry kwiat”. Otrzymał tę nazwę ze względu na spiczaste płatki.
Ludzie mają też inne imię tego egzotycznego przystojnego mężczyzny, „pachnący lub zimujący mieczyk”. Rośliny mają pewne zewnętrzne podobieństwa.
Przechowywanie bulw
Jesienią konieczne jest wykopanie acidander. Należy to zrobić w październiku. Jeśli ta zasada zostanie zlekceważona, kwasowiec najprawdopodobniej zamarznie lub stanie się bardzo słaby. Wykopane cebulki należy wysuszyć.
Po 3-4 dniach od wykopania stare cebule i kłącza są oddzielane. Nie powinieneś tego robić od razu, ponieważ podczas separacji istnieje ryzyko uszkodzenia dna. Już przetworzone żarówki są przechowywane przez miesiąc w najcieplejszym miejscu mieszkania lub domu. Na przykład na górnej półce szafki kuchennej. Zapobiegnie to dalszemu rozkładowi. W celach profilaktycznych, w celu zwalczania chorób i szkodników, bulwy należy traktować fungicydami.
Zimą bulwy są przechowywane w temperaturze 4-6 stopni. Jeśli ilość materiału do sadzenia jest niewielka, możesz go zawinąć w papier, a następnie w plastikową torbę i włożyć do lodówki. Żarówki mogą wysychać w temperaturze pokojowej. W takim przypadku można zastosować następującą metodę: bulwy umieszcza się w trzylitrowym słoiku, napełniając go do połowy, aby było wystarczająco dużo miejsca na powietrze i przykryto plastikową pokrywką. Możesz dodatkowo zrobić dwa lub trzy otwory w pokrywie.
Acidantera rośnie z nasion
Areca chrysalidocarpus cechy pielęgnacyjne i pielęgnacyjne
Acidantera może być rozmnażana przez bulwy (cebulki), niemowlęta i nasiona.
Metoda nasion jest stosowana bardzo rzadko, wynika to z faktu, że oczekiwanie na kwitnienie z takich okazów zajmuje bardzo dużo czasu. Nasiona zbierane jesienią lub kupowane w kwiaciarniach.
Wysiew nasion do sadzonek odbywa się w lutym. Aby to zrobić, na wstępnie wypaloną ziemię (podgrzej ją w piekarniku, aby pozbyć się bakterii i pasożytów), wysiewa się nasiona i posypuje niewielką ilością ziemi, zwilża i przykrywa folią lub szkłem.
Przewietrzyć od czasu do czasu i, jeśli to konieczne, nawilżać butelką z rozpylaczem. Optymalna temperatura zawartości wynosi + 20 ... + 24 ° С. Za dwa do trzech tygodni pojawią się przyjazne pędy, które zanurzają się w małych doniczkach, w których będą rosły przez dwa do trzech lat, aż bulwa urośnie do tego stopnia, że może zapewnić kwitnienie. Po pierwszym kwitnieniu młode sadzonki można bezpiecznie sadzić (wiosną) na otwartym terenie.
Jak przechowywać zimą
Vallotta. Funkcje opieki domowej
Najlepiej, jeśli cebulki będą przechowywane w suchej piwnicy lub piwnicy. Przechowywanie materiału do sadzenia powinno być oddzielne, jak najdalej od warzyw i owoców.
Ale jeśli nie jest to możliwe, należy je przechowywać na dolnej półce w lodówce. Lepiej je odłożyć do przechowywania w papierowej torbie z otworami.Temperatura przechowywania cebul mieczyków powinna wynosić 4-8 ° C. Wilgoć, która wyparuje z warzyw i owoców, jest szkodliwa dla wybranego materiału sadzeniowego.
Idealny, jeśli wilgotność wynosi około 80%. W przypadku dzieci musisz stworzyć nieco inne warunki. Lepiej będzie, jeśli będą przechowywane w pomieszczeniu o temperaturze około 3 ° C i wilgotności prawie 90%.
Przechowywanie mieczyków.
Przechowywanie po wykopaniu cebul mieczyków powinno być w specjalnych pudełkach z siatkowym dnem. Umożliwi to dostateczną i równomierną wentylację. Pojemniki z materiałem do sadzenia są instalowane na specjalnych stojakach.
Jeśli nie ma specjalnych pojemników do przechowywania, możesz pozwolić mieczykom spędzić zimę w skrzynkach z piaskiem. W piasku bulwy zaczną zarastać dziećmi.
Inną opcją jest przechowywanie po przekopaniu w nylonowych workach. Torba musi być przywiązana do stojaka tak, aby była wentylowana ze wszystkich stron. W pobliżu można umieścić kilka obranych ząbków czosnku, aby chronić i zapobiegać chorobom.
Okresowo, od czasu do czasu, żarówki należy wyjmować i korygować. Nawet jeśli wszystkie cebulki są sprawdzane pod kątem infekcji przed przechowywaniem, lepiej je dodatkowo zweryfikować i sprawdzić. Lepiej jest zniszczyć chory lub podejrzany okaz.
W okresie uśpienia w cebulach układane są nowe pąki, które ożywią nowe pędy. Przed wysłaniem cebul do przechowywania należy je potraktować specjalnymi roztworami, aby zapobiec zakażeniu wciornastkami i wirusami. Po potraktowaniu roztworem mydła do prania, szlamu nadmanganianu potasu, przyszły materiał sadzeniowy jest traktowany wybranymi preparatami: Inta-vir, Maxim, Hom.
Trudno jest uratować żarówki bez piwnicy. Aby je przechowywać, będziesz musiał ze szczególną starannością stworzyć dodatkowe warunki. Materiał do sadzenia należy złożyć w papierowe torby lub złożyć w karton, posypać trocinami, a następnie znaleźć najfajniejsze miejsce. Najczęściej jest to dolna półka lodówki. Konieczne jest upewnienie się, że żarówki nie stykają się ze sobą.
Po okresie zimowym cebulka często traci zauważalnie swoją objętość i wagę. Ale po namoczeniu w preparatach stymulujących wzrost i dobrą pielęgnację z cebulki wyrośnie zdrowy i silny kwiat.
Przygotowanie zakwaszaczy na zimę
Po zakończeniu kwitnienia bulwy są przygotowywane do nadchodzącego zimowania. Aby to zrobić, odetnij górną część, usuń wyblakłe kwiatostany. Konieczne jest wykopanie cebul z gleby przed nadejściem zimowych przymrozków. Optymalny czas na kopanie to początek - połowa października. W regionach, w których zimne trzaski występują wcześniej, hodowcy kwiatów zalecają usuwanie bulw od połowy września. W regionach o łagodnym ciepłym klimacie nie jest konieczne wykopywanie acidander na zimę. Wraz z nadejściem jesieni gleba jest ściółkowana torfem lub słomą, świerkowe gałęzie, kartoniki układane są na klombie. Wraz z nadejściem wiosny schronienie zostaje usunięte, a pielęgnacja roślin jest kontynuowana zgodnie z powyższym schematem.
Kopanie wykonuje się z najwyższą starannością, aby nie uszkodzić żarówki przypadkowymi ruchami. Wraz z nim część gleby jest usuwana; nie jest konieczne całkowite oddzielenie jej od kłącza. Wykopane bulwy układa się na gazecie i pozostawia do wyschnięcia na kilka tygodni. Temperatura w pomieszczeniu powinna wynosić co najmniej 20 stopni Celsjusza, a wilgotność minimalna. Całkowite wyschnięcie zajmuje około miesiąca, może trochę więcej.
Suchą ziemię usuwa się z wysuszonych bulw, przeciera suchą szmatką. W celu lepszego przechowywania materiał do sadzenia jest traktowany roztworem grzybobójczym. Zapobiegają powstawaniu pleśni, gniją na bulwiastych łuskach, dzięki czemu nie trzeba martwić się o ich stan. Po zabiegu środkami grzybobójczymi cebulki ponownie suszy się, a następnie usuwa z nich suche łuski.Podczas przechowywania rośliny odpoczywają, nabierają siły przed kolejnym kwitnieniem aż do wiosny.
Przygotowanie gleby i sadzenie
Cechy domowej pielęgnacji kwiatu Radermacher
Sadzenie kwaśnego kwiatu i pielęgnacja go nie powoduje żadnych szczególnych trudności, niemniej jednak należy wziąć pod uwagę pewne niuanse.
Gleba powinna być obojętna lub lekko kwaśna. Jeśli gleba jest zbyt kwaśna, zostanie wapnowana.
Nie daj się ponieść obfitemu podlewaniu, ponieważ bulwy rośliny są podatne na próchnicę. Aby zapewnić umiarkowaną wilgotność gleby, po posadzeniu rośliny zaleca się pokrycie powierzchni gleby warstwą torfu. Przed sadzeniem konieczne jest nawożenie ziemi nawozami mineralnymi i organicznymi. W tym celu odpowiednie są zgniłe liście, próchnica, stare trociny.
Aby przyspieszyć kwitnienie środków zakwaszających, niektórzy hodowcy wolą najpierw wykiełkować roślinę w doniczkach. Siew należy rozpocząć w marcu, a po zakończeniu mrozu (koniec maja) można rozpocząć sadzenie sadzonek w otwartym terenie. Takie porośnięte bulwy sadzi się płytko w ziemi (nie więcej niż 5 cm).
Dwa tygodnie przed sadzeniem cebulki wyjmuje się z magazynu, aby były dokładnie rozgrzane. Następnie są sortowane według rozmiaru, odrzucając zgniłe i zepsute. Zdrowa cebulka jest zwykle mleczna, sucha, pokryta jasnobrązową skorupą. Aby chronić przed szkodnikami, cebulki moczy się w słabym roztworze nadmanganianu potasu przed sadzeniem.
Bulwy sadzi się w przygotowanych dołkach. Jeśli wymagane są nasadzenia grupowe, wykonuje się rzędy. Głębokość sadzenia wynosi 8-12 cm, a odległość między otworami nie powinna być mniejsza niż 20 cm. Jeśli jako materiał do sadzenia używany jest materiał do sadzenia, głębokość sadzenia wynosi około dwóch średnic cebulek.
Za pomocą
Uroczego acidander można używać w bujnym ogrodzie kwiatowym lub w grupie sadzenia na środku trawnika. Duże i niezwykłe kwiaty przyciągną przechodniów i zachwycą właścicieli witryny. Z pomocą acidantera możesz urządzić ogród skalny lub brzegi sztucznych zbiorników. Kwiaty dobrze sprawdzają się nie tylko w ogrodzie, ale także w doniczkach.
Roślina jest szeroko stosowana jako kwiat domowy. Należy zauważyć, że w małym pomieszczeniu zapach może być zbyt intensywny, dlatego w okresie kwitnienia lepiej jest postawić doniczki na balkonie lub werandzie. Acidantera również dobrze zachowuje się podczas cięcia. Każda szypułka ma kilka pąków, które otwierają się stopniowo. Bukiet będzie stał w wazonie przez co najmniej tydzień.
Wyświetlenia postów: 4
Rodzaje zakwaszaczy
W sumie występuje ponad 40 gatunków acidantera, ale ponieważ jest to roślina ciepłolubna, nie wszystkie odmiany mogą być uprawiane przez hodowców kwiatów w Rosji. Najpopularniejsze typy tej rośliny można scharakteryzować w następujący sposób:
- Acidantera bicolor. Podstawowy widok, który zyskał dużą popularność. Inna nazwa Acidantera murielae lub Gladiolus Muriel. Roślina osiąga wysokość 1,2 m. Kwiaty Acidantera Muriela o średnicy do 12 cm są białe z fioletowymi żyłkami i zielonkawą plamką na gardle.
- Acidantera tropikalna. Wysokość rośliny wynosi nieco ponad metr. Kwiatostany są jasnoróżowe. Na krawędziach korony znajdują się jasne, szkarłatne plamy.
- Acidantera White. Charakteryzuje się śnieżnobiałymi kwiatami bez plam. Bardzo mocny aromat.
- Acidantera o liściach zbóż. Liście są długie i wąskie, a kwiaty są jasnoróżowe z czerwonymi żyłkami od środka do krawędzi.
- Acidantera o krótkich rurkach. Korona jest jasnofioletowa z połyskującymi bordowymi paskami, które z daleka wyglądają jak płomień świecy.
Do kwiaciarni w sprawie notatki o acidander, fot
Różne acidantera Muriel można znaleźć pod nazwą Muriel's Gladiolus lub Muriel's Skater.Wszystko ze względu na swoje podobieństwo do mieczyków, a także delikatny aromat, roślina nazywana jest „pachnącym mieczyk”. Ten rodzaj acidantera pojawił się, gdy hodowca z Anglii Calvey zaproponował wystawienie rośliny na sprzedaż w 1885 roku pod nazwą Gladiolus murieli.
Opis Acidantera
Zdjęcie: Acidantera
Rodzina tęczówek. Nazwa: pochodzi od greckich słów acidos - ostry oraz anthos - kwiat, podanych w postaci spiczastych płatów okwiatu.Opis:
rodzaj łączy około 40 gatunków pospolitych w tropikalnej Afryce. Byliny Corm, przypominające wyglądem mieczyki. Pędy wyprostowane, lekko ulistnione. Liście są liniowe lub słabo widoczne, ciemnozielone. Kwiaty są duże, o średnicy 7-9 cm, bardzo wdzięczne, o delikatnym aromacie, białe, różowe, żółtawe lub jasnofioletowe, z długą wygiętą rurką i spiczastymi, prawie równymi płatami, zebrane w kwiatostan - od trzech do sześciu kwiecisty kolec. Bulwa jest okrągła, mlecznobiała, o średnicy około 5 cm, pokryta gęstą jasnobrązową siateczkową błoną. Owocem jest wydłużona kapsułka. A. bicolor jest najbardziej rozpowszechniony w kulturze.
Lokalizacja:
wymagające światła, wymagają stanowisk słonecznych. Zazwyczaj acidandry uprawia się w szklarniach, na południu można je również uprawiać na otwartym polu.
Gleba:
powinna być przepuszczalna, lekka, ogrodnicza, żyzna i lekko kwaśna.
Lądowanie:
bulwy sadzi się wiosną w ziemi na głębokość 8-12 cm i odległość 12-20 cm, w zależności od ich wielkości. W przypadku wcześniejszego kwitnienia acidander jest uprawiany w doniczkach od marca. W doniczce o średnicy 12-15 cm sadzi się 3-6 bulw na głębokość 3-4 cm. Przechowuje się je w szklarni, ciepłej szklarni lub na lekkim parapecie, pod koniec maja posadzone w ogrodzie. Rośliny są bardziej żywotne, obficie kwitną i dłużej się utrzymują.
Opieka:
zwykle - podlewanie, karmienie, ściółkowanie.
Reprodukcja:
nasiona, bulwy i dzieci. Na roślinie jest dużo dzieci. Uprawiane są na specjalnej grani; przy intensywnej pielęgnacji duże dzieci kwitną pierwszą jesienią. Łatwo jest rozmnażać przez nasiona. Siew odbywa się zimą. Nie jest wymagana stratyfikacja. Sadzonki rozwijają się szybko i nadają się do sadzenia w otwartym terenie latem. Ponieważ Acidantera nie lubi uszkadzać korzeni, od momentu zbioru do sadzenia na ulicy sadzonki są uprawiane w doniczkach. Kwitnienie następuje za 1-2 lata.
Przechowywanie:
pod koniec kwitnienia łodyga jest odcinana, pozostawiając dolne liście. Wraz z nadejściem mroźnej pogody roślina jest wykopywana, odcinana część nadziemna, bulwy suszone przez miesiąc w temperaturze 20 ° C, oczyszczane z korzeni i nadmiaru łusek, umieszczane w papierowych workach z luźnego papieru i przechowywane w 15-16 ° C W chłodniejszych warunkach bulwy zasypiają.
Za pomocą:
Acidantera nadaje się do prefabrykowanych rabat kwiatowych lub pojedynczych nasadzeń w grupach, można ją sadzić w doniczkach lub pojemnikach zewnętrznych. W tym drugim przypadku będzie potrzebować lepszego podlewania i karmienia. Acidantera bardziej nadaje się do dekoracji kwiatowych niż mieczyki, jest bardziej wdzięczna i delikatna oraz świetnie pachnie. Jest szeroko stosowany do krojenia, ale aromat jest zbyt mocny dla małego pomieszczenia.
Uprawa acidantera w ogrodzie, jak sadzić i pielęgnować kwiat
Do sadzenia i pielęgnacji kwaskowatych kwiatów w ogrodzie lepiej jest zająć słoneczne miejsce z tymi roślinami, w skrajnych przypadkach lekki półcień. W cieniu kwitnienie okazuje się słabe, czasem całkowicie nieobecne. Chociaż szypułka rośliny jest mocna i rzadko wymaga wiązania, lepiej sadzić ją w miejscach chronionych przed wiatrem. Nie wymagający na glebach. Oprócz ciężkich gleb gliniastych może rosnąć na prawie każdej glebie, w tym na glebach płytkich. Nadaje się do sadzenia w pojemnikach i może być uprawiana jako roślina doniczkowa.
Idealny czas na sadzenie trwa od końca kwietnia do końca maja. Dobrze rośnie na wilgotnych, przepuszczalnych glebach.Wierzchnia warstwa gleby nigdy nie powinna wysychać. Ale nalewanie jest tak samo szkodliwe, jak nie dodawanie, i tutaj należy przestrzegać miary. Szczególnie niebezpieczna jest stagnacja wody w glebie, z której mogą gnić jego bulwy. Najlepsze kwitnienie w ogrodzie uzyskuje się na lekkiej, żyznej, przepuszczalnej glebie o lekko kwaśnym odczynie. Dlatego przed sadzeniem gleba jest wykopywana i dobrze wypełniana nawozami organicznymi i mineralnymi.
Bulwy sadzi się w otwartym terenie po zagrożeniu mrozem. Jednak sadząc tę ciepłolubną roślinę na przełomie maja i czerwca, nie zawsze jest możliwe osiągnięcie pełnego kwitnienia. W zimne i deszczowe lato może w ogóle nie kwitnąć.
Sadzi się je w ziemi na głębokość 8 cm, w zależności od wielkości bulw, pozostawiając między roślinami odstęp 12 cm.Uwielbia wilgoć, dlatego latem, szczególnie w czasie upałów, potrzebuje dobrego podlewania. Od początku kwitnienia podlewanie jest nieco zmniejszone.
Raz na dwa tygodnie są karmione złożonymi nawozami błyskawicznymi, łączącymi opatrunek górny z podlewaniem. Aby zapobiec parowaniu wilgoci, glebę mulczuje się zwykłymi metodami: torfem, próchnicą, skoszoną trawą itp. Ściółkowanie pomaga również zapobiegać chwastom. W okresie wegetacji monitorują choroby (rdza, mączniak prawdziwy, zgnilizna korzeni, więdnięcie, mozaika) i szkodniki (wciornastki, mszyce, przędziorków, ślimaki), które mogą wpływać na rośliny.
W przypadku wystąpienia tych problemów iw celu ich zapobiegania stosuje się leki ze sklepu. Po kwitnieniu odcina się szypułki, aby bulwa mogła dojrzeć.
Aby przedłużyć sezon wegetacyjny, zakwaszacze przy uprawie w ogrodzie i chronić je przed wiosennymi lub jesiennymi przymrozkami, w tych okresach kwiaty przykrywa się lub przenosi do pojemników w ciepłe miejsce.
Przed posadzeniem acidandra w ziemi cebulki można uprawiać w pojemnikach. Zapewnia to bujny i długotrwały kwitnienie w sierpniu i na początku września. Bulwy mają czas na zgromadzenie wystarczającej ilości składników odżywczych do kwitnienia w przyszłym roku. W marcu bulwy są wyjmowane z magazynu i umieszczane na świetle w temperaturze pokojowej, aby zaczęły rosnąć i dawały strzały.
Następnie bulwy sadzi się w doniczkach z ziemią i uprawia do kwietnia na parapecie. W połowie kwietnia doniczki z sadzonkami można przenieść na loggię lub szklarnię, aw maju posadzić w ciepłej glebie lub w pojemnikach wraz z kawałkiem ziemi z pojemnika, aby nie zakłócać korzeni.
Tutaj możesz zobaczyć zdjęcie sadzenia i pielęgnacji kwaskowatych kwiatów na twojej osobistej działce:
Propagowane przez nasiona, bulwy i dzieci. Na roślinie jest dużo dzieci. Uprawiane są na specjalnej grani; przy intensywnej pielęgnacji duże dzieci kwitną pierwszą jesienią. Łatwo jest rozmnażać przez nasiona. Siew odbywa się zimą. Nie jest wymagana stratyfikacja. Sadzonki rozwijają się szybko i nadają się do sadzenia w otwartym terenie latem. Od momentu zbioru do sadzenia na ulicy sadzonki hoduje się w doniczkach. Kwitnienie następuje za 1-2 lata.
Pochodzenie i odmiany acidantera
Pochodząca z południowej Afryki Acidantera jest idealna do uprawy w tropikalnym, wilgotnym klimacie. Tworzy wydłużone liście o wysokości do 2 m, wytwarza rurową łodygę, na końcu której znajduje się kwiatostan w kształcie kolca z 2-3 jednocześnie kwitnącymi kwiatami. Kwiat acidantera jest mleczny lub kremowy, pachnący, bardzo wdzięczny z gęstymi płatkami i bordową plamą pośrodku. System korzeniowy reprezentują cebulki o średnicy 2,5 cm.
Do uprawy stosuje się odmiany hybrydowe, które uzyskuje się przez skrzyżowanie dzikich acidantera z mieczykami.
Kwiat jest ciepłolubny, dlatego służy do uprawy na otwartym polu w południowych regionach. W zimnych regionach acidander należy sadzić w szklarni lub uprawiać na parapecie w domu.
W naturze występuje ponad 40 gatunków. Acidantera dwukolorowa (dwukolorowa) jest najbardziej rozpowszechniona na działkach ogrodowych. Historia uprawy mieszańców zaczyna się pod koniec XIX wieku. Acidantera bicolor uprawiana jest jako roślina jednoroczna - cebulki wykopuje się przed mrozem i ponownie sadzi na wiosnę.
Główne rodzaje acidantera:
- dwukolorowy (dwukolorowy);
- krótki rurkowy;
- tropikalny;
- biały;
- Peleryna;
- Fourcade;
- Muriel;
- płatki śniadaniowe;
- kilka kwiatów;
- różowy i biały;
- liściaste;
- rurowy.
Acidantera bicolor dla hodowców cieszy się dużym zainteresowaniem, ponieważ niektóre gatunki są słabo zbadane i istnieje ogromna ilość materiału do tworzenia nowych odmian. Popularne odmiany do uprawy z nasion to:
- Pachnący tytoń 578;
- Kanał;
- Nymph-535;
- Biały;
- Pachnąca Etiuda 563 i inne.
Możliwe choroby i szkodniki oraz sposoby radzenia sobie z nimi
Acidantera na obszarach podmiejskich może być pożerana przez szkodniki, takie jak ślimaki i ślimaki. Dlatego przed posadzeniem rośliny cebulki należy dokładnie potraktować fungicydami, które w przyszłości ochronią również roślinę przed suchym i miękkim gniciem.
Pierwszą oznaką rozkładu są ciemne, zbliżone do koloru rdzy plamy, które najczęściej znajdują się na liściach kwiatu. Po znalezieniu takiego miejsca dotknięty liść należy usunąć.
Oprócz szkodników kwiat może zostać zainfekowany różnymi infekcjami wirusowymi. Dlatego glebę należy systematycznie nawozić specjalnymi opatrunkami, które chronią ją przed drobnoustrojami, a liście należy traktować środkami antyseptycznymi.
Zasady lądowania
Pachnący mieczyk jest rośliną ciepłolubną, więc w południowych regionach można go uprawiać na wolnym powietrzu w miejscu o dostatecznym oświetleniu. W innych regionach zaleca się uprawę acidander w szklarniach.
Bulwy należy sadzić wiosną. W celu wcześniejszego kwitnienia można sadzić cebulki w doniczkach w marcu. Pod koniec maja porośnięte cebulki można sadzić na otwartym terenie lub w szklarni, przestrzegając zasad opieki nad acidantera.
Podczas sadzenia zaleca się najpierw potraktować cebulki fungicydami, aby chronić je przed chorobami i próchnicą.
Reprodukcja
Acidantera może być rozmnażana przez nasiona i dzieci.
Podczas rozmnażania przez nasiona należy uzbroić się w cierpliwość, ponieważ proces ten jest dość długi i pierwsze kwitnienie nastąpi za kilka lat, w zależności od warunków wzrostu.
Podczas rozmnażania przez dzieci wczesną wiosną należy je sadzić w pojemniku z pożywną luźną glebą. Pielęgnacja polega na regularnym odchwaszczaniu, rozluźnianiu i podlewaniu. Po 2 latach powstają małe bulwy. Można je już sadzić na otwartym terenie lub w szklarni.
Opieka
Ten kwiat nie lubi podlewania gleby, więc musisz ją podlewać, gdy wysycha.
Poluzowanie przeprowadza się raz w tygodniu. Ale pożądane jest karmienie nawozami mineralnymi raz na 2 tygodnie.
Po zakończeniu kwitnienia należy odciąć wszystkie łodygi kwiatowe. Pozostaw dolne liście, aby nakarmić bulwy. Zmniejsz podlewanie, przestań karmić.
Przygotowanie do zimy
Przed zamrożeniem zaleca się wykopanie bulw, oczyszczenie z ziemi i oddzielenie łodyg i dzieci. Bulwy należy dobrze wysuszyć i pozostawić w pomieszczeniu, w którym temperatura powietrza nie przekracza +22 stopni.
Po całkowitym wyschnięciu, po 2-3 tygodniach, cebulki łusek należy obrać, każdą żarówkę zawinąć pojedynczo w serwetkę, złożyć w papierową torebkę, w której należy wykonać otwory wentylacyjne i zabrać w ciemne miejsce.
W pomieszczeniu magazynowym temperatura powinna wynosić około +15 stopni.
Choroby i szkodniki
Przy niewłaściwym przechowywaniu, a także w przypadku podlewania gleby, w której rośnie acidantera, na roślinę może wpływać zgnilizna korzeni.
Dlatego bardzo ważne jest, aby upewnić się, że nie ma wilgoci.
Ślimaki i ślimaki często odwiedzają tę roślinę. Muszą być zebrane z rośliny i przenoszone w pewnej odległości od kwiatu.
Kiedy na roślinie pojawiają się mszyce lub przędziorków, konieczne jest spryskanie środkami owadobójczymi.
Kwiat ogrodowy na „A”, 10 liter.
Reprodukcja
Kwas acidantera, podobnie jak mieczyk, może rozmnażać się przez nasiona, cebulki (corm niemowlęta). Rozważmy bardziej szczegółowo każdą z metod.
Posiew
Metoda jest rzadko stosowana, ponieważ kwitnienie rośliny będzie musiało czekać bardzo długo. Jego schemat jest następujący - pod koniec marca nasiona należy posadzić na nawożonej, bogatej w minerały luźnej glebie i przesłać do pomieszczenia o temperaturze 20-25 stopni. Oczywiście sadzonki muszą być stale monitorowane.
Żarówki
Na cebulkach tworzy się wiele dzieci. Wiosną należy je sadzić w rowkach lub pojemnikach z luźną glebą. Systematycznie będziesz musiał odchwaszczać, dodawać wodę i poluzować glebę. Po kilku latach wyrosną guzki, które można przeszczepić na stałe.
Podstawy pielęgnacji roślin
W okresie szczepienia roślina jest regularnie podlewana, ale niezbyt obficie. Susza negatywnie wpływa na wzrost i kwitnienie, a nadmiar wilgoci powoduje rozkład systemu korzeniowego.
Gleba musi być lekka i oddychająca, dlatego po każdym podlewaniu należy ją poluzować, aby zapobiec tworzeniu się skorupy na powierzchni gleby. W tym celu ściółkowanie należy przeprowadzić przy użyciu torfu, suchej trawy, próchnicy lub trocin. Konieczne jest szybkie i dokładne usunięcie wschodzących chwastów, aby nie mogły one zagłuszyć młodej rośliny.
Żarówka, z której wyrasta kwaskowiec, jest stopniowo wyczerpywana, dlatego wprowadzenie dodatkowego pożywienia jest niezwykle konieczne dla rozwoju systemu korzeniowego, nadziemnej części rośliny i powstania pąków kwiatowych. W początkowej fazie rozwoju zaleca się karmienie nawozami organicznymi (roztwór dziewanny, ptasie odchody) i mineralnymi. W okresie wzmożonego wzrostu stosuje się kompleksy zawierające azot, a podczas tworzenia pąków kwiatowych i rozwoju pąków zaleca się stosowanie nawozów fosforowo-potasowych.
Rozmnażanie acidantera odbywa się na trzy sposoby:
- Posiew. Jest to dość długi proces, kwitnienia można się spodziewać dopiero w trzecim roku po wysianiu nasion. Dlatego ogrodnicy wolą inne sposoby hodowli zakwaszaczy.
- Rozmnażanie przez bulwy. Najskuteczniejszy sposób, ponieważ roślina kwitnie w pierwszym roku życia.
- Powielanie przez „dzieci”. W tym przypadku nie oczekuje się kwitnienia w pierwszym roku, chociaż niektórzy doświadczeni hodowcy twierdzą, że właściwa i ostrożna pielęgnacja roślin czyni cuda.
Funkcje opieki na świeżym powietrzu
Podlewanie
Rośliny bulwiaste nie tolerują nadmiernej wilgoci, kwiaty natychmiast się kurczą, cebulki gniją, ale też nie chcą suchości. Podlewaj kwiaty regularnie, gdy tylko gleba wyschnie. Do nawadniania używaj wody, która już osiadła w ciągu dnia i stała się miękka i ciepła. Podlewaj nie fanatycznie, ale dokładnie.
Rozwolnienie
Zawsze musisz poluzować bulwiaste. Niezależnie od tego, czy działka była podlewana, czy padała deszcz, następnego dnia musisz poluzować łóżka. W przeciwnym razie możesz sprowokować pojawienie się patogennej flory, próchnicy i przyciągnąć pasożyty. Ale uważaj, ponieważ żarówki znajdują się blisko powierzchni, rób wszystko bardzo ostrożnie.
Nie ma dodatkowego czasu na pielenie, podlewanie, chwasty, a następnie ściółkowanie obszaru dekoracyjnymi wiórkami - prosto i bardzo dekoracyjnie.
Pielenie
Tutaj wszystko jest jasne - jeśli są chwasty, są pasożyty, nadmiar wilgoci, choroby. Chwasty pnące wysysają soki, więc zawsze utrzymuj je w czystości. Pamiętaj tylko - żarówki są blisko. Nie ma czasu - ściółka może ci pomóc.
Top dressing
Doświadczeni mieszkańcy lata twierdzą, że acidantera, zioło na otwarty teren, dobrze reaguje na karmienie.Do obfitego kwitnienia, dużych kwiatów i jasnej zieleni można stosować preparaty kompleksów mineralnych z fosforem i potasem - co 7-10 dni. Opatrunek na korzenie nakłada się wieczorem lub wcześnie rano. Możesz użyć tych samych superfosfatów, „Universal”, płynnych opatrunków złożonych, które są w każdym sklepie.
Top dressing od.
Kiedy kopać
Czas wykopywania mieczyków na środkowym pasie rozpoczyna się w drugiej połowie września i trwa do czasu, gdy zaczynają się ciągłe jesienne przymrozki
Ważne jest, aby wziąć pod uwagę fakt, że po kwitnieniu powinno minąć co najmniej 40 dni. Dopiero w tym czasie żarówka osiągnie pełną dojrzałość
Jak powiedzieć, kiedy wykopać mieczyki? Musisz sprawdzić samą roślinę. To, czy żarówka jest gotowa do kopania, zależy od naziemnej części mieczyk. Jeśli liście uschły i zmieniły kolor na żółty, możesz zacząć. Lepiej zacząć od wykopania cebul odmian o ciemnych płatkach (czerwony, wiśniowy, fioletowy). Odmiany ciemne są zwykle słabe i podatne na infekcje grzybicze.
Kopanie mieczyków.
Jako ostatnie wykopywane i składowane powinny być mieczyki, które wyrosły z „dzieciaków”. Lepiej będzie, jeśli kopanie będzie odbywać się przy suchej pogodzie. Sucha gleba nie będzie mocno przylegać do cebulek. Łatwiej jest też wyciągnąć wszystkie dzieci z suchej gleby. Dzieci „zagubione” w ziemi będą przezimować, a wiosną „zmieszają” odmiany w kwietniku. To jest niepożądane.
Jeśli konieczne jest zbieranie cebul w deszczu, należy je przepłukać pod bieżącą wodą i dokładnie wysuszyć.
Po wykopaniu wszystkich cebulek należy je „wyciąć”: odciąć korzenie, łodygi. Ostrożnie, aby nie uszkodzić spodu żarówki zastępczej, należy wyjąć starą żarówkę. Następnie wszystkie bulwy są przetwarzane jako środek zapobiegawczy po kopaniu. Stosuje się słaby roztwór podkładu, różowy roztwór nadmanganianu potasu. Żarówki zanurza się w pojemniku z roztworem i przechowuje przez około pół godziny.
Jeśli mieczyk został zaatakowany przez owady lub grzyby, cebulki należy spalić. Tylko w ten sposób można powstrzymać rozprzestrzenianie się infekcji.
Po kąpieli profilaktycznej cebulki mieczyków należy dokładnie wysuszyć. Suszenie ich w temperaturze pokojowej (22-23 C) trwa około miesiąca. Żarówki układamy jednowarstwowo na lnianej powierzchni.
Jeśli to możliwe, lepiej przyspieszyć ten proces za pomocą improwizowanych środków. Aby to zrobić, możesz użyć suszarki do włosów, specjalnej suszarki lub innego urządzenia grzewczego. Jeśli istnieje niebezpieczeństwo zakażenia grzybem, wymuszone suszenie zapobiegnie rozwojowi choroby.
Charakterystyka biologiczna
Nazwa „acidantera” pochodzi od łacińskiego acidanthera, co oznacza acidos - ostry i anthos - kwiat. Roślina otrzymała tę nazwę ze względu na spiczaste płatki. Niektórzy hodowcy nazywają ten kwiat „pachnącym mieczyk” ze względu na niezwykły aromat, jaki emanuje z rośliny podczas kwitnienia.
Acidantera to bylina zielna, bulwiasta, należąca do rodziny Iris. Część podziemną reprezentują bulwy o średnicy 5-6 cm i podłużnym kształcie. Łodyga jest wyprostowana, osiągając wysokość do 1 metra. Liście są wąskie i długie, najczęściej umiejscowione u nasady łodygi. Jest ich sporo w górnej części pędu.
Spektrum kolorów kwiatostanów jest bardzo zróżnicowane: jasny liliowy, żółty, jasnoróżowy, kremowy, mleczny. Acidantera kwitnie pod koniec lata i nadal zachwyca aż do pierwszych mrozów. Następnie powstaje wydłużona torebka nasienna, wypełniona małymi nasionami.
