Mimulus, który przybył na nasze ziemie z kontynentu australijskiego i Ameryki, jest popularnie nazywany szminką. To bardzo piękne i efektowne zioło, które doskonale uzupełnia projekt krajobrazu i nie wymaga skomplikowanej pielęgnacji. Inna nazwa „małpi kwiat” wskazuje na odległe podobieństwo kształtu kwiatu do pyska małych zwierząt. Gąbki ogrodowe będą doskonałym rozwiązaniem do każdego ogrodu kwiatowego. Różnorodność kolorów pozwala w niecodzienny i atrakcyjny sposób udekorować witrynę.
Popularne odmiany astrania
- Astrantia „Abbey Road” to odmiana o dużych czerwono-fioletowych kwiatostanach z ciemnofioletowymi zawijasami. Wysokość 45-60 cm kwitnie od połowy do późnego lata. Preferuje miejsca półcieniste, ale może rosnąć w miejscach nasłonecznionych, pod warunkiem, że są dostatecznie wilgotne. Roślina jest jasna, soczysta, wyrazista, jest darem niebios dla zacienionych zakamarków ogrodu.
- Astrantia „Buckland” to odmiana o jasnoróżowych kwiatostanach na tle srebrzystozielonych zawijasów. Kwitnie od czerwca do września. Wysokość rośliny 65-70 cm, rośnie na słońcu iw półcieniu.
- Astrantia „Claret” to odmiana o winno-czerwonych pąkach z przezroczystymi opakowaniami tego samego koloru. Wysokość ok. 50-55 cm Kwitnie bardzo długo, od czerwca do końca września. Bardzo ładnie wygląda w dużych grupach pod drzewami. Preferuje miejsca półcieniste i zacienione. Może być uprawiana jako roślina doniczkowa.
- Astrantia ‘Hadspen Blood’ to silna, wysoka (75-80 cm) odmiana z krwistoczerwonymi kwiatostanami. Różni się bardzo długim kwitnieniem - od późnej wiosny do późnego lata. Preferuje jasny odcień.
- Astrantia „Lars” to odmiana o ciemnoczerwonych kwiatostanach z jaśniejszym owinięciem. Kwitnie od czerwca do końca września. Preferuje jasny odcień. Wysokość 55-70 cm.
- Astrantia „Moulin Rouge” to odmiana o kwiatostanach o unikalnym, ciemnoczerwonym odcieniu, opakowanie jest jeszcze ciemniejsze, prawie czarne. Kwitnie od wczesnego do późnego lata. Może rosnąć zarówno w otwartym, słonecznym miejscu, jak iw półcieniu. W cieniu kolor kwiatów słabnie.
- Astrantia „Ruby Wedding” to odmiana o ciemnoczerwonych kwiatostanach. Kwitną wczesnym latem, kwitnienie trwa do wczesnej jesieni. Wysokość 55-65 cm Preferuje umiarkowany odcień.
Mur Kostienec. czerwona książka
Kostenec murarski
Rodzina Kostenets - Aspleniaceae Kostenets moth - Asplenium ruta-muraria L.
Kategoria i status. ... 2 a. Jest to gatunek reliktowy o siedlisku rozłącznym i malejącej liczebności w wyniku zmian warunków bytowania lub niszczenia siedlisk.
Krótki opis. Mała, do 10 cm, wieloletnia paproć skalna o zimujących liściach krótkich, dość grubych, trójkątnych lub owalno-lancetowatych. Sori znajdują się wzdłuż żył, podłużnych lub liniowych, często łącząc się ze sobą. Sporulacja w lipcu-wrześniu (1).
Krótki opis. W regionie Amur jedyne znane miejsce znajduje się w dystrykcie Shimanovsky, 5 km na południowy wschód od miejscowości Chagoyan (2).
Poza regionem w Rosji paproć ta występuje nierównomiernie na Kaukazie, Uralu, Syberii i na Dalekim Wschodzie (3-6), poza Rosją - w Ameryce Północnej, Europie, Afryce Północnej, Chinach, Himalajach, Mongolii, Japonii (1 , 3, cztery).
Cechy ekologii i fitocenologii. Kseromezofit, gatunek tolerujący cień. Rośnie w pęknięciach skał wapiennych.
Liczba i stan lokalnych populacji. Przybliżona liczba jedynej populacji w regionie Amur wynosi około 50 osobników, maleje ona w wyniku działalności gospodarczej człowieka (rozwój złóż wapiennych). W przypadku budowy HPP Nizhnezeiskaya lokalizacja może zostać zalana przez zbiornik.
Czynniki ograniczające. Mała liczba odizolowanej populacji, zamknięcie w określonych siedliskach; rozwój złóż wapna.
Podjęte środki bezpieczeństwa. W regionie Amur do tej pory nie był strzeżony. Gatunek znajduje się w Czerwonych Księgach Terytorium Chabarowska, Primorskiego, Sachalina, Żydowskiego Regionu Autonomicznego i innych podmiotów Federacji Rosyjskiej (7-11).
Niezbędne środki bezpieczeństwa. Poszukiwanie nowych lokalizacji, kontrola stanu populacji, tworzenie obszarów chronionych w celu ochrony gatunku.
Możliwości uprawy. Możliwe jest uprawianie w ogrodach skalnych i wykorzystywanie murów oporowych do kształtowania krajobrazu (12), ale trudno jest się zakorzenić i powoli rośnie w kulturze (13).
Źródła informacji. 1. Tsvelev, 1991; 2. Gorovoy, Kreschenok, 2005; 3. Krasnoborov, 1988; 4. Shmakov, 1999; 5. Smirnov, 2002; 6. Rubtsova, 2002; 7. Czerwona księga Chabarowska…, 1999; 8. Czerwona Księga Primorska…, 2008; 9. Czerwona księga Żydów ..., 2006; 10. Czerwona Księga Sachalina…, 2005; 11. Czerwona lista ..., 2004; 12. Schmick 1996; 13. Konovalova, Shevyreva, 2004. Opracowano. I.A. Olśnienie.
Jak sadzić sadzonki Astrantii
Astrantia może rozmnażać się przez samosiew, podczas gdy istnieje możliwość utraty cech odmianowych, jak mówią ludzie: transfer. Dlatego pożądane jest kontrolowanie tego procesu. Zwróć uwagę, że nasiona roślin odmianowych niekoniecznie zachowają wszystkie cechy odmianowe, ale będą również interesujące. Rozgwiazdę można zasiać przed zimą, a wiosną przerzedzać sadzonki. To prawda, że w tym przypadku nie jesteśmy ubezpieczeni od kaprysów natury, w przypadku późnych przymrozków możemy zostać bez kwiatów.
Oznacza to, że lepiej jest uprawiać sadzonki, zwłaszcza, że nie jest potrzebna żadna specjalna wiedza ani umiejętności.
- Nasiona należy rozwarstwić (na zimę umieścić nasiona astrantii w pojemniku na warzywa w lodówce), aw marcu zasiać je w lekkiej glebie, płytkiej.
- Woda, utrzymuj temperaturę około 22˚C, trzymaj pod przezroczystą osłoną do momentu pojawienia się pierwszych pędów.
- Następnie umieścić w bardzo oświetlonym miejscu, zwilżyć podłoże, po pojawieniu się kilku liści sadzonki należy rozrzedzić.
- Po kilku tygodniach nurkujemy sadzonki w oddzielnych doniczkach, upewniając się, że nie ma stabilnych przeciągów, dwa tygodnie przed sadzeniem w ziemi zaczynamy twardnieć.
- Gdy tylko możemy zostawić sadzonki na jeden dzień w miejscu utwardzania, są gotowe do sadzenia.
Struś pospolity. Opis botaniczny strusia zwyczajnego
Struś zwyczajny (Matteuccia struthiopteris) to wieloletnia paproć, która swoją nazwę zawdzięcza podobieństwu liści do piór strusia, a dla czarnej łodygi nazywana jest również czarną paprocią. Roślina należy do rodziny Onokleevów.
Kłącze strusia zwyczajnego jest dość grube, pionowe; liście są dymorficzne, pionowe. Liście wegetatywne sterylne fotosyntetyzujące lub jak je nazywamy trofofile, osiągające do 1,5 m długości (w dzikiej przyrodzie Azji do 4 m) i do 40 cm szerokości, są podwójnie pierzaste. Tworzą lej, w środku którego znajdują się krótkie, niegdyś pierzaste, żyzne liście przetrwalnikowe (sporofile) z cylindrycznymi segmentami, wewnątrz których ukryte są sori. Sporofile pojawiają się później niż trofile, są bardzo podobne do piór strusia. W liściach zawierających zarodniki krawędzie segmentów są zawinięte do nerwu głównego.
Młode sporofile strusia są jasnozielone, a następnie ciemnobrązowe, tworząc w ten sposób kontrast ze sterylnymi jasnozielonymi liśćmi.Jesienią bezpłodne liście więdną, ale liście zarodnikowe pozostają na zimę. Wiosną uwalniane są zarodniki, a brzegi liści rozwijają się.
Struś pospolity rozmnaża się przez zarodniki i przy pomocy rozłogów. Zarodniki rośliny są duże, zaczynają kiełkować wiosną, gdy tylko spadną pierwsze deszcze, bez okresu uśpienia, bezpośrednio po rozproszeniu. Zarodniki zawierają znaczną liczbę chloroplastów i dlatego są koloru zielonego.
Najbardziej dekoracyjnie atrakcyjny struś struś wygląda w czerwcu.
Rozmnażanie wegetatywne astrania
Może to zająć dwa sposoby: podzielenie krzewu macierzystego i małe kawałki kłącza. W pierwszym przypadku czas to wiosna i jesień, w drugim - tylko do momentu przebudzenia i początku sezonu wegetacyjnego rośliny. W wyspecjalizowanych sklepach najczęściej sprzedawane są kłącza różnych odmian. Astrantia, której sadzenie i pielęgnacja zajmie trochę czasu, dobrze się rozmnaża w ten sposób, a wskaźnik przeżywalności jest wysoki. Jedyną rzeczą, na którą warto zwrócić uwagę, jest system korzeniowy. Przed zakupem rośliny dokładnie sprawdź kłącze, jeśli jest otwarte. Jeśli astrantia jest w pojemniku, spójrz na liście, powinny być jasne, z normalnym turgorem, bez śladów uszkodzeń. Kupując kłącza wiosną, można je od razu posadzić w ziemi, jeśli na zewnątrz panuje zima, następnie użyć małych pojemników z lekką i pożywną glebą.
Heilantes srebrny. Heilantes Cheilanthes
Cheilanthes fragrans
Skały, ściany budynków. Europa Środkowa, Morze Śródziemne. Roślina ma około 10 cm wysokości i 2-3 pierzaste, wiecznie zielone liście (liście). Lekki, półcień. Szczeliny między kamieniami wypełnione pochłaniającym wilgoć podłożem. Odporna na suszę. Rozmnażanie przez podzielenie kłączy na wiosnę.
Heilantes najbardziej wdzięczny Cheilanthes gracillima Eksperymenty z tą amerykańską paprocią skalną wykazały, że jej gametofity pozostawały przy życiu po 9 miesiącach suszenia, a po umieszczeniu ich w warunkach dostatecznej wilgoci rozwijały się normalnie. W naturze gametofity znaleziono również w wieku około roku, a zatem przetrwały suchy okres letni i następującą po nim zimę. Podobnie jak w kulturze, te gametofity wykazywały liczne namnażanie i wzrost wegetatywny. Sporofity tego gatunku są w stanie opóźnić rozprzestrzenianie się zarodników w porze suchej. Jej zarodniki dojrzewają w kwietniu-maju, ale przez całą porę suchą utrzymują się w sporangiach na liściach, zwiniętych do prawie cylindrycznego kształtu. Dopiero wraz z nadejściem deszczu, zwykle jesienią, liście rozwijają się, a następnie zarodniki rozpraszają się.
Heilantes Kuna Cheilanthes kuhnii Występuje tylko na skrajnym południu Dalekiego Wschodu. Paproć skały i zbocza w lesie. Rozeta Korotkokornevischny hemicryptophyte 10-30 cm wysokości, z krótkim kłączem. Ogonki są czerwono-brązowe, blaszki liści są szeroko lancetowate, dwukrotnie, rzadziej trzykrotnie pierzaste, ciemnozielone powyżej, białawe poniżej z pokwitaniem.
Heilantes eagle-eyed Cheilanthes pteridioides
Kłącze w czarno-brązowych filmach. Liście są krótkie, matowozielone, skórzaste, naga powyżej, czasami z gruczołami poniżej, owalne, podłużne, trzykrotnie pierzasto wypreparowane. Ogonki są błyszczące, brązowe lub czarne, bardzo cienkie, podobnie jak łodyga, pokryte filmami. Segmenty pierwszego rzędu są trójkątne, segmenty ostatniego rzędu są bardzo małe, wąsko-podłużne, tępe, najniższe są rozwarte, najwyższe są całkowicie połączone. Krawędź płodnych segmentów jest lita lub nieciągła, błoniasta, cała lub z bardzo krótkimi rzęskami. Spory pojawiają się w czerwcu-lipcu.
Heilantes Persian Cheilanthes persica Wymieniony w Czerwonej Księdze Ukrainy. Występuje w pęknięciach skał wapiennych na Kaukazie, na Krymie, w górach Azji Środkowej, we wschodniej części Morza Śródziemnego. Całkiem odporny na zimę wygląd. Paproć wysokości 8-30 cm, z krótkim kłączem i czerwono-brązowymi, błyszczącymi ogonkami.Liście są podłużne, dwukrotnie, trzykrotnie pierzaste, a pióra są małe, spuchnięte, zaokrąglone.
Heilantes pterisous Cheilanthes acrostica
Heilantes rozstał się z Cheilanthes daleko w Australii. Wieloletnia paproć kłączowa do 12 cm wysokości. Proste, pierzaste liście z szerokimi tępymi przylistkami, owłosione poniżej.
Heilantes srebrne Cheilanthes argentea
Zawarte w Czerwonej Księdze Terytorium Krasnojarskiego. Syberia, Daleki Wschód, Japonia, Chiny, Mongolia. Zamieszkuje szczeliny i u podstawy skał, na zboczach skalistych, zwłaszcza wapiennych, w pasie leśnym, leśno-stepowym i stepowym. Gatunek bardzo zimotrwały. Wysokość 10-25 cm, kłącze krótkie, zarysie pięciokąta, liście pierzasto rozdzielone na ogonkach czerwono-brązowych. Ciemnozielone powyżej, poniżej pokryte białym lub żółtawym, mącznym nalotem. Tworzy małą darń.
Heilantes cienkolistna Cheilanthes tenuifolia Homeland - Australia. Wieloletnia paproć do 40 cm wysokości. Pełzające, krótkie, kasztanowe kłącze. Ciemnozielony liść 3-4 razy podzielony błyszczącymi trójkątnymi przylistkami.
Jaki jest czas sadzenia Astrantii w otwartym terenie
Z reguły sadzenie sadzonek Astrantii na otwartej glebie jest zalecane w ostatnich dniach maja lub w pierwszych dniach czerwca. Do sadzenia nadaje się zarówno dobrze oświetlony obszar, jak i ten położony w niewielkim cieniu drzew. Gleba musi być pożywna i luźna, a jej skład może być prawie dowolny.
Świeże artykuły o ogrodzie i ogrodzie warzywnym
Uprawa sadzonek papryki w domu
Uprawa kopru w domu
Uprawa sadzonek w pieluchach. Wideo
Zastosowanie w dekoracji ogrodów
Szminka to bardzo delikatny i piękny kwiatek, który idealnie wpasuje się w architekturę każdego ogrodu i terenu domu. Służy do ozdabiania domu i obszaru przy wejściu. Roślina najlepiej pokazała się przy dekorowaniu:
- granice;
- zjeżdżalnie alpejskie;
- zniżka;
- małe klomby;
- wiszące doniczki okienne.
Otwarte usta i żółte usta stają się doskonałymi rozwiązaniami do ozdabiania przybrzeżnego obszaru sztucznych zbiorników. W płytkiej wodzie może rosnąć kilka odmian mimulusów, w tym miedziano-czerwony, nakrapiany i czerwony.
Rośliny rosnące w stawie nie muszą być głęboko zakopane. Wystarczy im trochę zanurzenia w ziemi. Wraz z innymi kwiatami mogą doskonale ozdobić sztucznie utworzony staw lub niewielki strumień w pobliżu domu. Taka kompozycja wygląda delikatnie i atrakcyjnie, zachwyci pięknym kolorem przez całe lato.
Jak prawidłowo wylądować astrania
Nie ma nic skomplikowanego w sadzeniu i pielęgnacji takich kwiatów. Sadząc między krzewami należy zachować odległość od 0,3 do 0,4 m, przy czym należy wziąć pod uwagę, że po posadzeniu roślina powinna znajdować się na tym samym poziomie, na którym rosła w doniczce. Wokół posadzonych roślin glebę należy ubić, a następnie bardzo dobrze podlać. Kwitnienie Astrantii uprawianej przez sadzonki rozpoczyna się po 3 latach.
Nephrolepis. Opis nephrolepis
Nephrolepis to rodzaj paproci z rodziny Lomariopsis, ale w niektórych klasyfikacjach zaliczany jest do rodziny Davalliev. Nazwa rodzaju wywodzi się od greckich słów nephros (νεφρ -) - „nerka” i lepis (λεπίς) - „łuski” w postaci welonu.
Rodzaj Nephrolepsis obejmuje około 30 gatunków, z których niektóre rosną na otwartych przestrzeniach i dlatego dobrze tolerują światło słoneczne. Nephrolepis rośnie na obszarach tropikalnych w Ameryce, Afryce, Azji Południowo-Wschodniej i Australii. Poza tropikami nephrolepis występuje w Japonii i Nowej Zelandii.
Ze skróconych łodyg rośliny wyrastają cienkie pędy poziome, na których rozwijają się nowe rozety liści. Liście są pierzaste, utrzymują wzrost wierzchołkowy przez kilka lat i osiągają długość 3 m lub więcej.Sori w nephrolepis znajdują się na końcach żył. Są zaokrąglone lub wydłużone wzdłuż krawędzi, jak u nephrolepis acuminata. Zasłona jest zaokrąglona lub podłużna, zamocowana w jednym punkcie lub przymocowana wzdłuż podstawy. Sporangia na nogach, nierówny wiek w obrębie tego samego worka. Zarodniki są małe, z mniej lub bardziej wyraźnym łóżkiem z piór.
Oprócz zwykłego rozmnażania za pomocą zarodników, nephrolepis łatwo rozmnaża się wegetatywnie. Na ich kłączach powstają zmielone bezlistne, ukorzeniające pędy pokryte łuskami, podobne do wąsów truskawek. Jest bardzo skutecznym środkiem hodowlanym. W ciągu jednego roku z jednej rośliny może powstać ponad sto nowych. Niektóre gatunki tego rodzaju rozmnażają się za pomocą bulw, które obficie powstają na podziemnych pędach - rozłogach.
Opieka Astrania
Opieka nad Astrantią na otwartym polu ogranicza się do okresowego podlewania, poluzowania gleby i terminowego nawożenia. Poluzowanie gleby wokół korzeni byliny należy przeprowadzić tak ostrożnie, jak to możliwe, aby nie uszkodzić delikatnego systemu korzeniowego. Podlewanie rośliny należy przeprowadzać okresowo, zapobiegając wysychaniu gleby w łóżkach, ale bez przelewania.
Rada! W przypadku długiego kwitnienia Astrantii konieczne jest terminowe wycięcie wyblakłych szypułek.
Zimą opieka nad Astrantią polega na ogrzewaniu krzewów zimujących w otwartym terenie świerkowymi gałęziami. Wczesną wiosną, wraz z nadejściem ciepła, należy usunąć gałęzie świerkowe, zapobiegając wysychaniu krzewów.
Rodzaje Budry
Zwykła budra wysokość sięga 40 cm, łodygi pełzają po ziemi, a gałęzie unoszą się. Liście górnej warstwy są bliżej kształtu serca, dolne są bardziej zaokrąglone. Pąki są pomalowane na jasnofioletowy, purpurowy odcień, czasem czerwonawy. Tworzy trochę grona - 2-3 pąki w pęczek na szczycie łodyg. Kwitnie w maju lub na początku czerwca, zapach mięty, mocno zaznaczony.
Bluszcz budra roślina zielna może osiągać długość do 60 cm, kwiaty są częściej fioletowe i niebieskie, liście są standardowe - nerkowate lub sercowate. Należy do grupy roślin nektarowych.
Bluszcz budra najmniejsza odmiana kwiatowa, osiągająca ledwie 20 cm wysokości, tworzy bardzo gęste dywaniki, a łodygi rozpościerają się po ziemi do 50 cm Miseczki liści są krótkie, nie sercowate, bardziej przypominają pąki. Zapach pąków kwiatowych jest przyjemny, niezbyt wyraźny. Kwiaty tworzą grupy po 3-4 pąki, występują głównie w liliowo-niebieskim odcieniu.
Różnorodna budra dorasta do 15 cm wysokości, tworzy mniej gęste, wtedy piękne dywany. Pędy mają wiele pędów, rozciągają się do 40 cm długości, liście mają białe brzegi, plamki.
Nie ma hybrydowych gatunków kocimiętki. Możesz uprawiać roślinę w domu i ogrodzie.
Przycinanie astrania
Przycinanie Astrantii odbywa się pod koniec kwitnienia. Sama roślina nie jest agresywna, ale może łatwo się rozprzestrzeniać przez samosiew. Dlatego lepiej wyciąć kwiatostany, aby gwiazdka nie wypierała innych roślin.
Przycinanie kosmetyczne można wykonać wczesną wiosną. U dorosłych Astrantii dolne liście są odcięte. Dzięki temu zapobiegniesz pojawianiu się chorób grzybiczych.
Świeże artykuły o ogrodzie i ogrodzie warzywnym
Ogórki butelkowe: uprawa, pielęgnacja
Cięcie krzewów wiosną
Cięcie krzewów ozdobnych wiosną
Informacje ogólne
Rozgałęziona łodyga zakorzenia się i może rosnąć na dużym obszarze, jeśli nie jest ograniczony. Budra jest szeroko rozpowszechniona w całej Rosji, ale poza Uralem w niektórych regionach jest nieobecna. Gęste zarośla występują na terenach zalewowych rzek, w lasach liściastych z dużą ilością klonu, wierzby, olchy i lipy.
Kwiaty odmian budra są niebieskie lub jasnoliliowe. Kwitnienie rozpoczyna się w maju i trwa do 60-90 dni. Zapach kwiatu jest silny, pochodzi ze wszystkich części rośliny, niektóre odmiany mają nieprzyjemny zapach.
Sercowate lub okrągłe liście kwiatu zachowują swoją zieleń przez całą zimę. Stopniowo stare liście są zastępowane nowymi: wzrost rozpoczyna się w kwietniu, kończy się przed kwitnieniem, a druga fala zaczyna się w sierpniu i kończy przed pierwszymi przymrozkami. Pąki znajdują się w kątach liściastych.
Fakt! Ze względu na zapach budry ma swoje drugie imię - kocimiętkę - silnie przyciąga puszyste zwierzaki.
Choroby i szkodniki astrania
Zwiewka wyróżnia się również odpornością na choroby i szkodniki. Ale zbyt częste podlewanie i ciągła stagnacja wody może prowadzić do chorób grzybiczych, takich jak mączniak prawdziwy. W takim przypadku możesz użyć fungicydów po odcięciu dotkniętych obszarów. Astrantia nadaje się do każdego klimatu i każdej gleby. Bezpretensjonalność w pielęgnacji i odporność na choroby sprawiają, że rozgwiazda jest prawie idealną byliną.
Ważne jest, aby wiedzieć, że oprócz tego, że Astrantia będzie bezpretensjonalną, ale bardzo dekoracyjną rośliną w ogrodzie, może być stosowana w medycynie ludowej. Jeśli istnieje potrzeba oczyszczenia organizmu w przypadku różnych zatruć, można przygotować wywar z korzeni i innych części rośliny, co pomoże to zrobić.
Różnorodność gatunkowa
Choć w warunkach naturalnych rośnie w tropikach, to jednak niektóre z jego gatunków zyskały popularność, zdobiąc nie tylko wnętrza, ale także wystrój krajobrazu naszego terenu.
Ten przedstawiciel tropikalnej flory efektownie prezentuje się na alpejskich zjeżdżalniach, murach oporowych, a także ogrodach skalnych. Popularna jest na przykład asplenonośna cebula (zwana także żyworodną), która jest odporna na spadki temperatury do zera.
Asplenium lęgowe, które jest całkowicie odmienne od niego, znane jest przede wszystkim z ciągłych, pierzastych liści wyrastających z rozety korzeniowej.
Odmiana anticum (osaka) przyciąga uwagę miłośników flory falistymi, pierzastymi liśćmi.
Właściwości lecznicze bluszczu budra
Dogmint jest z powodzeniem stosowany w leczeniu różnych chorób i znajduje się w ogrodzie leczniczym tych, którzy preferują naturalne środki:
- pomaga w chorobach górnych dróg oddechowych, nawet jeśli staną się przewlekłe;
- eliminuje katar i kaszel flegmą;
- lek można stosować do zwalczania stanów zapalnych, zarazków i ran;
- niektóre źródła wspominają o właściwościach przeciwcukrzycowych rośliny;
- używaj go do leczenia pęcherza, przewodu pokarmowego, nerek, wątroby.
Budrę można stosować w postaci kąpieli, okładów na dnę i rany, a także w niektórych chorobach skóry.
Ważny! Należy ściśle przestrzegać dawkowania budry, ponieważ należy ona do średnio trujących roślin. W Stanach Zjednoczonych i Ameryce Łacińskiej budra jest uprawiana specjalnie do celów leczniczych, chociaż oficjalna medycyna nie uznaje zalet tego zioła.
Rozmnażanie budry przez sadzonki
Najprostszym sposobem rozmnażania kocimiętki są sadzonki:
- Weź łodygę z kultury macierzystej, włóż ją do mokrego piasku lub wody;
- Po kilku dniach zaczną się na nim tworzyć korzenie, po czym można sadzić roślinę w gotowej glebie;
- Oddzielna doniczka pomoże powstrzymać aktywny wzrost.
Budra lecznicza jest bezpretensjonalną rośliną, ale jeśli zostaną naruszone warunki zatrzymania, rozwijają się choroby.
Odmiany i rodzaje mimulusów: zdjęcie
Cechy rosnącego anemonu
Wśród różnorodnych gatunków i odmian ukwiały są całkowicie bezpretensjonalne, a są takie, które wymagają specjalnej opieki, a różnicę tę tłumaczy fakt, że niektóre ukwiały mają kłącza, podczas gdy inne mają bulwy. Gatunki posiadające kłącza są łatwe w uprawie, a błędy w pielęgnacji zawilców bulwiastych prowadzą do poważnych konsekwencji.
Jest kilka rzeczy do rozważenia, jeśli jesteś zainteresowany uprawą ukwiałów.
- Po pierwsze, kwiaty te wymagają obowiązkowego podlewania przy suchej, parnej pogodzie.
- Po drugie, jesienne karmienie należy przeprowadzać złożonymi nawozami mineralnymi i nawozić nawozami organicznymi przed sadzeniem lub podczas wzrostu i kwitnienia.
- Po trzecie, zimą chroń ukwiały przed mrozem, przykrywając je suchymi liśćmi.
- I ostatnia sprawa: najlepiej rozmnażać ukwiały wiosną przez odrosty korzeni lub nasiona zasiane bliżej zimy. Omówimy wszystkie te funkcje bardziej szczegółowo poniżej.
Gubastic w projektowaniu krajobrazu
Co zasadzić mimulus ze zdjęciem kwiatów W tle uparta Ayuga
Mimulus pięknie komponuje się z niebieskimi i jasnoniebieskimi kwiatami: niezapominajkami, brachicoma, meconopsis, veronica, chabrami, wytrwałymi, nemofilami, łubinem niebieskim itp. Do niebieskiego koloru można dodać delikatny róż, który przyniesie specjalne nuty romantyzm do ogólnego lądowania.
Gubastic mimulus na zdjęciu kwietnika
Nasadzenia z nisko rosnącymi niebieskimi pokrywami ziemi, na przykład z odmłodzonymi roślinami, wyglądają oryginalnie.
Jednak mimulus świetnie prezentuje się w nasadzeniach mono, na tle kamieni ozdobnych.
Pomadka Mimulus na zdjęciu z projektu ogrodu
Kwiat mimulus (szminka) - opis
Chociaż kwiat szminki jest byliną, jest uprawiany w kulturze jako roślina jednoroczna, chociaż niektóre gatunki mogą wytrzymać mrozy do -20 ºC. Na wysokości zielne gatunki mimulus osiągają 70 cm, a półkrzewy dorastają do półtora metra. Łodygi rośliny są rozgałęzione, wyprostowane lub pełzające, nagie lub owłosione. Liście są przeciwne, najczęściej jajowate. Kwiaty monochromatyczne lub cętkowane o nieregularnych kształtach o średnicy do 5 cm zbiera się w luźnych pędzlach. Korona kwiatów jest rurkowata, z dwudzielną górną wargą wygiętą do tyłu, a dolną trójpłatową wargą wysuniętą do przodu. Owocem rośliny jest pudełko z małymi brązowymi nasionami, które po dojrzeniu pękają na pół.
Mimulus świetnie prezentuje się w kwietniku, ogrodach skalnych, konstrukcjach podwieszanych i pojemnikach. Jest również używana jako roślina okrywowa.
- Najpiękniejsze krzewy do letniego domku
Rosnący akonit
Wiele rodzajów akonitów jest dość odpornych na zimę. Umieszczając w ogrodzie należy pamiętać, że Aconitum anthora i Aconitum carmichaelii należy sadzić w wysoko nasłonecznionych miejscach. Reszta łatwo znosi nasiąkanie wodą.
Aonity dobrze znoszą przeszczepy. Wygodnie jest to robić wiosną lub jesienią, kiedy łodygi jeszcze nie urosły lub zostały już ścięte. Rozmiar dołu do sadzenia powinien być taki, aby kłącze swobodnie się w nim mieściło. Przed sadzeniem, dół jest wypełniony pełnym nawozem mineralnym (15–20 g na dół do sadzenia). Kołnierz korzeniowy pogłębia się o 1–2 cm.
Tojad bardzo łatwo rozmnaża się wegetatywnie, dzieląc kłącza: wiosną lub jesienią krzew można łatwo podzielić na części. Odległość lądowania powinna wynosić co najmniej 25-30 cm.
Możliwa jest również rozmnażanie przez nasiona. Ale u akonitów zarodek nasienia nie jest w pełni rozwinięty, więc nasiona mogą kiełkować dopiero po roku, gdy są dojrzałe. Szybsze kiełkowanie nasion można osiągnąć stosując preparat przedsiewny, w szczególności stratyfikację. Sadzonki kwitną zwykle w 2-3 roku. Podczas rozmnażania nasion nie zachowuje się cech odmianowych.
Możliwe pomylenie nazw
Wiele odmian roślin jest hodowanych i zbieranych przez nasiona przeznaczone do sprzedaży w zagranicznych szkółkach hodowlanych, skąd są one hurtowo kupowane przez firmy rosyjskie. Gdy są pakowane w paczki, obce nazwy są tłumaczone na rosyjski na różne sposoby i często są po prostu ignorowane i zastępowane nowymi, wymyślonymi przez nich samych. W związku z tym całkiem możliwe jest kupowanie tych samych odmian pod różnymi nazwami od różnych rosyjskich producentów. Niestety analogię należy wyciągnąć niezależnie. Aby uniknąć takich przypadków, zaleca się kupowanie różnych odmian szminki i wielu innych nasion uprawianych za granicą od tej samej firmy, aby zminimalizować takie zamieszanie.
Uprawa szminki z nasion
Trudność w hodowli nasion polega na ekstremalnej małej wielkości nasion, które są praktycznie sproszkowane. Tylko jeden gram zawiera aż 7000 ziaren! Z tego powodu nie ma potrzeby mówić o ich równomiernym rozłożeniu na powierzchni podłoża, a nadmierne wydatki są nieuniknione.
Wysiew przeprowadza się w pierwszej połowie wiosny na wilgotnej i lekko zagęszczonej glebie. Nie jest konieczne zraszanie nasion, ale zaleca się przykrycie wierzchu szkłem lub folią w celu utrzymania wilgoci i ogólnego mikroklimatu. Na etapie drugiej pary prawdziwych liści konieczne jest przerzedzenie siewu, łącząc procedurę z kilofem. Do kiełkowania nasion nie jest wymagana wysoka temperatura; w normalnych warunkach pokojowych sadzonek można spodziewać się po 2 tygodniach.
Przygotowanie do sadzenia anemonu
Przygotowanie gleby na ukwiały
Przed posadzeniem ukwiałów musisz wybrać miejsce sadzenia i przygotować glebę. Witryna będzie potrzebować przestronnej, zacienionej i chronionej przed przeciągami. Kłącza zawilców rosną silnie w ciągu sezonu, ale są tak delikatne, że są uszkadzane przez kontakt, co należy wziąć pod uwagę. Co więcej, ukwiały nie tolerują ekstremalnych upałów i przeciągów. Gleba jest dobrze przepuszczalna, luźna i żyzna. Najlepsza jest gleba gliniasta lub liściasta z torfem. Aby stworzyć idealną strukturę, dodaj do gleby zwykły piasek, a nadmierną kwasowość, która jest szkodliwa dla ukwiału, możesz zmniejszyć, dodając do gleby mąkę dolomitową lub popiół drzewny.
Jak wygląda trawa budra?
Bluszcz budra to wieloletnie zioło, którego liście zimują pod śniegiem i pozostają zielone aż do wiosny. Swoją nazwę zawdzięcza pełzającym i szybko ukorzeniającym się pędom. Podobnie jak bluszcz budra, w odpowiednich warunkach, w ciągu kilku lat przyswaja duże obszary, wypierając rośliny konkurujące o wodę i składniki odżywcze. Obejmuje nie tylko ziemię grubym dywanem, ale także zwalone pnie drzew.
Nad powierzchnią gleby budra w kształcie bluszczu wznosi się nie więcej niż 15 cm, a następnie podczas kwitnienia. Pędy czworościenne, lekko owłosione, znajdują się w obszarze poziomym, zdolnym do zakorzenienia się w każdym węźle. Pędy długie 15-20 cm, rzadko 50 cm, silnie rozgałęzione i lekko wzniesione na końcach.
Komentarz! Pędy rosną znacznie krócej pod wpływem słońca niż w cieniu.
Liście są przeciwne, to znaczy wychodzą z jednego węzła i są ułożone parami, symetrycznie względem siebie, co jest wyraźnie widoczne na każdym zdjęciu bluszczu budra. Ich kształt przypomina serce lub nerkę, krawędź jest karbowana z zaokrąglonymi zębami, żyłki są wyraźnie zaznaczone. Wielkość nie przekracza 3 cm, kolor zielony, ogonki są średniej długości.
Cienkie, włókniste korzenie łatwo się łamią. Ale ma to niewielki wpływ na ogólny stan rośliny. Każdy węzeł, dotykając gleby o wystarczającej wilgotności, zapuszcza korzenie, nie oddzielając się od krzewu macierzystego, dostarcza mu wodę i składniki odżywcze.
Ivy buddra przechodzi dwa wybuchy wzrostu liści i pędów w ciągu sezonu. Pierwsza zaczyna się wczesną wiosną i zanika wraz z początkiem tworzenia się pąków. Po kwitnieniu część nadziemna ponownie wchodzi w fazę aktywnego rozwoju. Zatrzymuje się tylko wraz z nadejściem mrozu.
Gdzie rośnie budra
Bluszcz budra rośnie prawie w całej Eurazji w strefach umiarkowanych aż do Dalekiego Wschodu. Jest nieobecny tylko w niektórych obszarach Trans-Uralu. Kultura przybyła do Ameryki Północnej wraz z osadnikami; w środkowych i sąsiednich stanach Stanów Zjednoczonych jest uważana za złośliwą chwast.
Bluszcz budra rośnie na łąkach, lasach i krzewach, wzdłuż brzegów rzek, na prywatnych działkach, zaniedbanych ogrodach warzywnych i polach uprawnych. Mięta psia przebija się nawet po asfalcie megalopoli, opanowując porzucone trawniki, teren przy ogrodzeniach i wzdłuż poboczy dróg.W przypadku kultury najważniejsze jest to, że jest przynajmniej trochę żyznej gleby i okresowe podlewanie.
Ważny! Dogmint nie będzie rosnąć na suchych piaszczystych glebach.
Kiedy i jak kwitnie bluszcz budra
Kwiaty budry są małe, biseksualne, rurkowate, o długości 1-2,2 cm, położone pośrodku lub na wierzchołkach pędów. Korona ma dwie wargi, fioletowo-niebieską lub niebieskawo-liliową, gardło często białe, z ciemnymi kreskami i plamkami. Górna część kwiatu jest krótka, podzielona na dwie części. Dolna jest wystająca, składa się z czterech segmentów, z jasnofioletową plamką pośrodku. Na zdjęciu wyraźnie widać strukturę kwiatu mięty psa.
Pąki zbiera się w kątach liści w 2-4 kawałkach. Otwierają się wkrótce po rozpoczęciu sezonu wegetacyjnego - w kwietniu-maju. Kwitnienie jest długie, czasami trwa do sierpnia. Owoce mięty psiej to prefabrykowane orzechy, których nasiona dojrzewają od lipca do sierpnia.
Komentarz! Chociaż budra w kształcie bluszczu jest uważana za dobrą roślinę miodową, pszczoły odwiedzają ją chętniej w przypadku braku innych kwiatów.
Jaki zapach ma mięta dla psa
Zapach pojawia się, jeśli uszkodzisz lub pocierasz prześcieradło palcami. Ostre i konkretne, nie każdemu się to podoba. Mówiąc dokładniej, niewiele osób nazwałoby aromat bluszczu budra przyjemnym. Przypomina mieszankę mięty i szałwii.
Komentarz! W połączeniu z innymi zapachami aromat bluszczu buddra nabiera nowych odcieni i staje się tak interesujący, że często jest używany jako perfumy do przygotowywania napojów lub marynat.
Cechy budry hodowlanej
Roślina łatwo się rozmnaża przez samosiew i zakorzenia się w węzłach, gdy tylko zetkną się z glebą. Możesz sam hodować miętę:
- warstwowanie;
- dzielenie buszu;
- sadzenie zielonych sadzonek bezpośrednio do ziemi wiosną lub bezpośrednio po kwitnieniu;
- wysiew nasion wcześnie w sezonie lub przed zimą.
Aby ukorzenienie budry zakończyło się sukcesem, wystarczy regularnie podlewać sadzenie. Sadzonki lepiej zakorzenią się w lekko zacienionym miejscu. Jak tylko pojawią się nowe liście, miętę można przesadzić.
Sadzenie anemonów
Sadzenie bulw anemonowych
Sadzenie ukwiałów nie oznacza żadnych szczególnych trudności, najważniejsze jest określenie punktu wzrostu. W wstępnie potraktowanych, spuchniętych bulwach widoczne są guzki pąków i jest jasne, jak je sadzić. Ale jeśli masz wątpliwości, pamiętaj: wierzchołek bulwy zawilca jest płaski, więc musisz sadzić go ostrym końcem w dół. Jeśli jesteś zdezorientowany kształtem bulwy, posadź ją z boku. Otwór na ukwiał powinien mieć 30-40 cm średnicy i 15 cm głębokości, na dno otworu wlać garściami próchnicy i popiołu, następnie umieścić bulwę, posypać ziemią i lekko zgnieść. Dobrze podlewaj miejsce sadzenia kwiatów ukwiałów.
Sadzenie nasion anemonu
Do czasu sadzenia sadzonki anemonów powinny mieć co najmniej dwa liście. Sadzonki sadzi się w gruncie w lekko zacienionym miejscu w drugim roku wzrostu. Jeśli sadzenie odbywa się jesienią, zasiany obszar jest pokryty gałęziami lub liśćmi z mrozu. Zawilce wyhodowane z nasion będą mogły kwitnąć dopiero po trzech latach.
Jeśli chodzi o czas sadzenia bulw lub nasion, możesz upewnić się, że ukwiały kwitną na Twojej stronie od kwietnia do listopada, jeśli kupisz różne odmiany i posadzisz je w optymalnym czasie dla każdej z nich.
