Bilbergia (Billbergia). Rodzaje, zasady opieki i rozmnażania.

Rodzaj bilbergia jest bezpośrednio związany z rodziną bromeliadów. Zrzesza około 60 gatunków różnych roślin epifitycznych i lądowych. Ta roślina pochodzi z subtropikalnych regionów Ameryki Południowej i Środkowej, gdzie często występują susze, a temperatury mogą się radykalnie zmieniać w ciągu dnia.

Z powodu długotrwałych susz roślina ta utworzyła luźną rurkową rozetę liściową, której zadaniem jest magazynowanie i zbieranie płynów. Liniowe, pasiaste liście są bardzo sztywne i mają małe ząbki lub kolce na krawędziach. Występują gatunki, których na powierzchni liści występuje woskowy nalot szarego koloru, który chroni bilbergię przed parowaniem wilgoci.

Ta roślina staje się najpiękniejsza podczas kwitnienia, które obserwuje się dwa razy w roku, a mianowicie wiosną i jesienią. Kwiaty o różnych kolorach przymocowane są do długich szypułek wyrastających bezpośrednio ze środka rozety liści. Występują również duże przylistki o bogatym kolorze (często czerwone lub różowe), zebrane są w opadające kwiatostany w postaci ucha.

Roślina cały czas ma nowe, pełzające boczne pędy podziemne lub nadziemne, a na ich końcach tworzą się młode rozety liściowe. Pod koniec okresu kwitnienia wylot matki obumiera, aw nowym sezonie zaczynają kwitnąć już młode rośliny. Stopniowo rozwijająca się Bilbergia może stworzyć bardzo dużą kolonię, składającą się z wielu „potomstwa”.

Najczęściej uprawiane są warunki wewnętrzne opadająca bilbergia (Billbergia nutans), zwane także „Łzami Królowej”. Roślina osiąga wysokość 35–40 cm i posiada zieloną rozetę liści. Szypułka wraz z kwiatostanem ma 20-30 centymetrów długości i jest pomalowana na różowo. W półotwartych, jasnozielonych kwiatach końcówki płatków są pomalowane na fioletowo. Roślina wyróżnia się jasnoróżowymi wypustkami.

Jest też bardzo popularny zebra bilbergia (Billbergia zebrina), który jest również bardzo popularny wśród hodowców bromeli. To dość duża roślina. Tak więc liście, które mają spektakularny kolor, osiągają 80 centymetrów długości. Są farbowane na oliwkowozielenie i mają poprzeczne, szerokie paski srebrzystego koloru. Ma również niebieskie kwiaty i ciemnoczerwone wypustki.

Istnieją inne gatunki, które rosną w pomieszczeniach.

Bilbergia (Billbergia) - rodzaje zdjęć i rosnące w domu

Roślina z rodziny Bromeliad, skupia około 60 gatunków rosnących w miejscach o ostrych wahaniach temperatury i wyraźnej porze suchej.

• Ojczyzna: Brazylia, Peru.
• Oświetlenie: jasne rozproszone światło.
• Temperatura zawartości: lato - +22 + 28 ° С, zima - +14 + 18 ° С.
• Podlewanie: latem - regularnie na wylocie liści, zimą w glebie raz w tygodniu.
• Tempo wzrostu: średnie.
• Rozmnażanie: nasiona, potomstwo.
• Transfer: po kwitnieniu.

Są to głównie epifity, tworzące długą rurkową rozetę liści do gromadzenia wody. Liście skórzaste, żółte, barwne lub monochromatyczne. Od podłużnego, trójkątnego do wąsko-liniowego kształtu, spiczasty na wierzchołku i z 2 stron pokryty małymi łuskami.Na krawędziach blaszek liściowych znajdują się ciernie. Kwiaty są jaskrawe, z płatkami i ułożone spiralnie lub zwinięte w rurkę, w kwiatostany wiechowate lub racemose, podobne do uszu. Liście kwiatostanu są jaskrawe i bardzo duże. Owocem Bilbergii jest jagoda.

Dzięki stale rosnącym pędom bocznym roślina tworzy duży krzew, składający się z wielu pojedynczych rozet, osiągający wysokość 50-60 cm.

Rosnące problemy

Odchylenia w zasadach pielęgnacji roślin prowadzą do trudności w ich uprawie. Zastanówmy się nad najczęstszymi:

• Słabe oświetlenie przyczynia się do powstawania rozkładających się rozet, a zbyt jasne - pojawienia się brązowych plam na liściach.
• Końcówki liści wysychają i brązowieją po nawadnianiu twardą wodą lub stagnacji w lejku.
• Skutkiem podmoknięcia gleby jest stopniowe obumieranie ujścia bez kwitnienia. Jeśli występuje po kwitnieniu, jest to całkowicie naturalne.
• W roślinie dotkniętej szkodnikami liście żółkną i obumierają.

Ale co, jeśli bilbergia nie kwitnie?

Jedną z możliwych przyczyn jest słabe oświetlenie i słabe podlewanie. Wystarczy przenieść go w inne miejsce, aby w letnie dni wykonywać regularne opryski.

Brak minerałów w glebie to drugi powód. Wyjściem z tej sytuacji jest przeszczep z wymianą gleby lub opatrunkiem górnym.

Przydatne porady od kwiaciarni. Przekrój jabłko na pół i umieść je na podłożu. Przykryj krzak paczką. W takich warunkach z jabłka uwalnia się etylen, co przyspiesza kwitnienie.

Bilbergia - pielęgnacja i pielęgnacja roślin

Bilbergia są bezpretensjonalne i znacznie łatwiejsze niż inne rośliny domowe tolerują przeciągi i suche powietrze. Pielęgnacja i konserwacja Bilbergii polega na umieszczeniu rośliny w zacienionym lub jasnym miejscu, ale nie pod wpływem światła słonecznego.

Najlepiej nadaje się mieszanka gleby składająca się z próchnicy, ziemi liściastej, torfu wysokiego i piasku rzecznego w równych proporcjach. Zaleca się również dodanie do gleby posiekanego mchu torfowca.

Wiosną i latem podłoże powinno być stale wilgotne, ale nie podmokłe. Zimą wystarczy raz w tygodniu podlewać, pozwalając ziemnej śpiączce lekko wyschnąć. Do nawadniania należy używać tylko miękkiej i osiadłej wody o temperaturze pokojowej. Możesz podlewać, wlewając wodę do lejka liści rośliny z ciasną rozetą, aw temperaturach poniżej + 20 ° C i po kwitnieniu należy zwilżyć podłoże.

Optymalna temperatura do utrzymania w okresie wiosenno-letnim wynosi +24 + 28 ° С. Jesienią konieczne jest płynne obniżenie temperatury do + 18 + 20 ° C. W okresie od października do lutego formy barwne należy przechowywać w temperaturze + 16 + 18 ° C, a formy z zielonymi liśćmi + 14 + 16 ° C i zawsze w jasnym pomieszczeniu. Utrzymywanie temperatur zimą poniżej +10 +12 ° С doprowadzi do choroby lub śmierci rośliny.

Opatrunek górny przeprowadza się od początku wiosny do końca lata w odstępach 1 raz na 2 tygodnie ze specjalnymi nawozami na bromeliady lub pół dawki nawozów do kwitnienia roślin domowych.

Przesadzanie przeprowadza się corocznie po okresie kwitnienia do podłoża z liści, próchnicy, darni, gleby torfowej i piasku rzecznego (1: 1: 1: 1: 0,5).

Rozmnażanie odbywa się za pomocą nasion i pędów bocznych, które osiągnęły długość co najmniej 15 cm.

Bilbergia, gdy rośnie, jest odporna na choroby przy odpowiedniej pielęgnacji i konserwacji. Mogą zostać uszkodzone przez szkodniki: przędziorki, mszyce, łuskowce i wełnowce. Środki kontrolne: usuń szkodniki gąbką z roztworem mydła, aw przypadku poważnych uszkodzeń konieczne jest leczenie karbofosem lub actellikiem, roztworem 15-20 kropli na 1 litr wody.

Ważne zasady dotyczące treści

Ponieważ opadanie Bilbergii jest częściej uprawiane w domu, dotyczy to większości zaleceń dotyczących uprawy. Chociaż ogólne zasady dotyczą wszystkich roślin.Cechy innych gatunków są wymienione osobno.

Oświetlenie

Wybór odpowiedniego miejsca dla bilbergii to podstawa długiego kwitnienia. Możesz umieścić go na oknach południowo-zachodnich lub południowo-wschodnich. W takim miejscu zapewnione jest dobre oświetlenie, mało bezpośredniego światła słonecznego.

Chociaż potrafi przystosować się do sztucznego oświetlenia. Wystarczą jej nawet promienie świetlówek zamiast słonecznych. Ta roślina wieloletnia jest często używana do dekoracji wnętrza z tyłu pomieszczenia.

Komfortowa temperatura dla bilbergii

Optymalny zakres temperatur to 12-25 ° C. Aby pobudzić kwitnienie, temperaturę otoczenia obniża się o 2-3 ° C, aw momencie przejścia do kwitnienia podnosi się do 25 ° C.

Ciekawe wiedzieć. Bilbergia może wytrzymać krótkotrwałe spadki temperatury o 2-4 ° C.

W ciepłe dni będzie lubiła przebywać na zewnątrz lub na balkonie, ale nie na słońcu.

Przebywanie na zewnątrz w zacienionym miejscu poprawia wybarwienie liści i stymuluje bujne kwitnienie. Bezpośrednie promienie słoneczne mogą zmienić kolor liści z oliwkowozielonego na czerwonawy. Na słońcu jego liście żółkną i blakną.

Bilgeria przed kwitnieniem

Nie boi się przeciągów. Lubię częste wietrzenie. Jedynym wymaganiem jest ochrona przed silnymi wiatrami i opadami atmosferycznymi. Ostre zmiany temperatury są niepożądane.

Podlewanie

Latem bilbergia potrzebuje obfitego podlewania. Woda wlewa się bezpośrednio do wylotu. Należy jednak upewnić się, że w lejku zawsze znajduje się świeża woda, a nie woda stojąca. Należy go okresowo wymieniać - co miesiąc.

W okresie jesienno-zimowym podlewanie jest ograniczone.

Uwaga! Po kwitnieniu bilbergii nie należy wlewać wody do lejka, aby uniknąć gnicia. Gdy temperatura w pomieszczeniu spadnie poniżej 20 ° C, zaleca się spuszczenie wody z lejka i podlewanie jej bezpośrednio do gruntu.

Stojąca woda prowadzi do zawilgocenia i gnicia pędów. Stają się miękkie i śliskie.

Podlewanie

Jej zapotrzebowanie na wodę jest takie samo, jak w przypadku innych kwiatów w pomieszczeniach. Ona musi być:

• broniony;
• zaśnieżony lub zebrany po deszczu;
• temperatura pokojowa.

Podlewanie należy przeprowadzać, gdy gleba wysycha do 2-3 cm głębokości. W chłodnych pomieszczeniach wystarczy jedno podlewanie na tydzień.

Istnieją odmiany bilbergii bez wyraźnej rozety liści. Dorosłe krzewy mają kilka wylotów, co utrudnia podlewanie i wydłuża procedurę. Następnie są podlewane bezpośrednio do gleby.

Wilgotność

Bilbergia nie potrzebuje dużej wilgotności. Opryskiwanie odbywa się latem. Naprawdę lubi tę procedurę.

Kiedy kwitnie, opryskiwanie zastępuje się instalacją palet wypełnionych mokrymi kamykami, mchem, keramzytem. Zapobiega to przedostawaniu się kropelek wody na płatki kwiatów i zapobiega pojawianiu się na nich plam.

Dno garnka nie powinno dotykać wody.

Jak karmić bilbergię

Bezpretensjonalność tej rośliny przejawia się również w górnym opatrunku. Uzupełnij go raz płynnym nawozem zawierającym guano bezpośrednio po kwitnieniu. Ponadto w momencie oprysku do wody dodaje się niewielką ilość płynnych nawozów. Takie opatrunki przeprowadza się 1-2 razy w miesiącu na liściach i u nasady.

W sprzedaży są nawozy przygotowane specjalnie dla bromeli. Nadaje się do kwitnienia roślin domowych. Nie zaleca się stosowania nawozów uniwersalnych - nadmiar azotu jest szkodliwy dla bilbergii.

Porada lekarza. Lepiej jest wytrzymać stężenie opatrunków słabszych niż wskazane w instrukcji. Zwykle stawka jest zmniejszana o połowę.

Okres od początkowej fazy aktywnego wzrostu do końca kwitnienia to czas zapłodnienia. Od października do lutego roślina nie jest karmiona lub robi się to bardzo rzadko - raz na 1,5-2 miesiące.

Opadająca bilbergia (nutans Billbergia) lub łzy królowej

Roślina epifityczna, która tworzy wąskie, lejkowate rozety liściowe w postaci pęczków.Liście skórzaste o długości 30-70 cm są gładkie powyżej i z małymi cierniami na krawędziach, koloru ciemnozielonego i pokryte małymi szarymi łuskami poniżej.

Jeśli roślina zostanie umieszczona w jaśniejszym miejscu, kolor nabierze różowo-brązowego odcienia. Opadająca Bilbergia ma zakrzywioną i bardzo cienką szypułkę. Liście kwiatostanu wyprostowane, lancetowate, wyłożone płytkami, spiczaste, różowe. Kwiatostan prosty, luźny, z krótkimi, nagimi gałązkami z kilkoma kwiatami. Małe przylistki rosną razem z szypułkami. Kwiaty siedzące lub na krótkiej szypułce, stojące lub odchylone. Płatki są rozwarte, eliptyczne, o długości 1,5 - 2 cm, różowe i ciemnoniebieskie wzdłuż krawędzi.

Płatki liniowe są rozwarte, 2 razy dłuższe niż działki, bladozielone z żółto-niebieskim brzegiem i 2 dużymi ząbkowanymi łuskami u podstawy, a pręciki mają taką samą długość jak płatki. Owocem jest jagoda.

Dekoracyjne zastosowanie

Alocasia to cenna roślina ozdobna liściasta. Ze względu na to, że większość gatunków nie toleruje nawet krótkotrwałych ujemnych temperatur, w naszych szerokościach geograficznych jest stosowana jako roślina wewnętrzna lub szklarniowa.

Alocasia pachnąca

W krajach o ciepłym, wilgotnym klimacie może i jest często używany do projektowania ogrodów i parków.

Uwaga: Niektóre gatunki mają jadalne kłącza (ale większość gatunków ma trujące kryształy w kłączach, które powodują drętwienie i obrzęk języka i gardła).

Bilbergia magnifica

Roślina o kilku, prawie wyprostowanych, zebranych w rurkowej rozecie liście o długości do 70 cm i szerokości do 8 cm. Liście są bardzo twarde, gęsto pokryte ciemnymi skręconymi cierniami wzdłuż krawędzi, z zaokrąglonym końcem w małych cierniach, które ostro przechodzą w krótką ostrość. Górna strona liści jest usiana małymi białymi łuskami ułożonymi w paski o różnej szerokości. Opadająca cienka szypułka z grubym białym, pudrowym nalotem o długości do 25 cm.

Kwiatostany są szerokie, cienkie, eliptyczne, spiczaste, w kolorze różowym. Kwiatostan jest prosty, luźny, do 30 cm długości, z silnie owłosioną osią. Przylistki są dobrze rozwinięte, dolne są zbliżone kształtem i wielkością do liści kwiatostanu. Płatki na wierzchołku są rozwarte, wydłużone lub owalne, asymetryczne, cienkie, do 12 mm długości, lekko opadające. Kwiaty siedzące, odrzucone. W Bilbergii wspaniałe płatki są liniowe, do 7 cm długości, spiralnie skręcone podczas kwitnienia, żółtawo-zielonkawe i niebieskie u góry. Pylniki pręcików są niebieskie. Jajnik gęsto owłosiony z ciemnymi pionowymi paskami i owocami - jagodami.

Błędy w technice rolniczej

Jasny epifit nie jest wybredny, jeśli chodzi o warunki opieki, kłopoty pojawiają się przy regularnym naruszaniu zasad. Podmokłość często powoduje śmierć sadzonek. Mokra kwaśna gleba jest doskonałym środowiskiem do tworzenia się grzybów i obumierania korzeni. W pierwszym roku młode osobniki mają zapewnione łatwe wysychanie gleby; w celu poprawy dopływu tlenu wierzchnia warstwa jest regularnie rozluźniana.

Luźna rozeta kwiatu bilbergii ostrzega przed brakiem oświetlenia. Roślina traci efekt dekoracyjny, wygląda niechlujnie, przypominając zwykłą trawę. Jeśli technika rolnicza nie zostanie skorygowana w domu, egzotyczne piękno nie tworzy pąków. Fitolampa lub przesunięcie doniczki bliżej okna pomoże skorygować błędy w pielęgnacji.

Ciemne plamy na liściach powstają od słońca, dlatego lepiej ukryć krzew przed agresywnymi promieniami. Odpowiednie jest cieniowanie zasłoną, przyklejenie arkusza pergaminu spożywczego do szkła. Jeśli na płytkach pojawiają się brązowe końcówki, jest to wynikiem stagnacji wilgoci w lejku lub nawadniania twardą wodą.

Bilbergia pyramidal (Billbergia pyramidalis)

Pochodzi z południowo-wschodniej Brazylii i Antyli, gdzie rośnie na wysokości 500-1700 m npm. Bilbergia pyramidal to roślina lądowa z rozetą liści w kształcie lejka. Liście są twarde, szeroko liniowe, od 40 do 100 cm długości i do 6 cm szerokości, ostro zakończone lub zaokrąglone ostrym czubkiem, z drobno ząbkowanymi krawędziami i szerokimi białymi paskami poniżej.

Szypułka wyprostowana i mocna jest gęsto biało-łaciata, a liście kwiatostanu są prawie wyprostowane, wyłożone kafelkami, spiczaste, lancetowato-eliptyczne, różowe i stłoczone w dolnej części kwiatostanu. Kwiatostan prosty jest prosty lub prawie prosty, rogowaty lub krótko cylindryczny, gęsto piramidalny, do 15 cm długości, gęsto biało-łaciaty. Małe, jajowate i spiczaste przylistki. Kwiaty z cienkimi i krótkimi szypułkami. Płatki lekko narośnięte u podstawy są asymetryczne, wydłużone, rozwarte lub z krótkim guzkiem jasnoczerwonym, o długości 15-18 mm.

Płatki językowe, rozwarte, jaskrawoczerwone, niewiele dłuższe niż pręciki, u nasady znajdują się 2 łuski z frędzlami. Jajnik jest prawie cylindryczny. Może kwitnąć 2 razy w roku. Okresy kwitnienia: lipiec-sierpień i luty-marzec. Owoce to jagody.

Lokalizacja:

bilbergia są bardzo światłolubne, preferują jasne rozproszone światło. W gorące letnie dni wymagane jest zacienienie przed południowym słońcem. Najlepiej nadają się okna wschodnie i zachodnie. Może rosnąć w pobliżu północnego okna, ale nie kwitnie. Nie boi się przeciągów, uwielbia dużo świeżego powietrza, dlatego latem zaleca się wyniesienie go do ogrodu, chroniąc go przed opadami atmosferycznymi i bezpośrednim nasłonecznieniem - stymuluje to kwitnienie młodych roślin.

Opis kwiatu bilbergii (ze zdjęciem)

Opisany w 1823 r. Kwiat bilbergii został nazwany na cześć szwedzkiego botanika Wilberga (1772–1844); zawiera 56 gatunków podłoży epifitycznych, lądowych lub kamienistych, zróżnicowanych pod względem wyglądu, powszechnych w południowym Meksyku, Ameryce Środkowej, Indiach Zachodnich, Wenezueli, Boliwii, Kolumbii, Gujanie, Peru, Brazylii, Urugwaju, Paragwaju, Północnej Argentynie.

Bilbergia to roślina epifityczna należąca do rodziny bromeliadów. Na wolności występuje w lasach deszczowych Ameryki. Uprawiane w pomieszczeniach i szklarniach.

Roślina składa się z wąskich liści w kształcie zioła zebranych w lejkowate rozety. Bilbergia ma skórzaste, liniowe, przypominające wstążki liście. U niektórych gatunków roślin brzegi liści są drobno ząbkowane. Bilbergia kwitnie stale i dobrze się rozmnaża.

Podczas kwitnienia bilbergia tworzy opadające kwiatostany, które mają kwiaty w kolorze zielono-fioletowym z ciemnoróżowymi wypustkami. W sprzedaży jest również hybryda bilbegii z pomarańczowymi wypustkami. Jeśli bilbegia była trzymana zimą w ciepłym pomieszczeniu, wówczas kwitnienie rozpoczyna się na samym początku wiosny, przy zimnym zimowaniu bilbergia zaczyna kwitnąć pod koniec lata.

Spójrz na kwiat bilbergii na zdjęciu, na którym widoczne są wszystkie charakterystyczne cechy:

Rodzaj Bilbergia (Billbergia)

ma ponad 60 gatunków roślin zielnych epifitycznych i lądowych z rodziny bromeliad. Rośnie dziko w tropikalnych i subtropikalnych regionach Ameryki Środkowej i Południowej. W domu muszą wytrzymać dość długi okres chłodu, a czasami pojawiają się susze lub mrozy. Ze wszystkich bromeliów bilbergie są uważane za najbardziej bezpretensjonalne w opiece.

Opadający kwiat Bilbergia lub „Łzy królowej”

Opadający kwiat Bilbergia lub „Łzy królowej”

Rodzaje bilbergii wraz z opisami

Poniżej znajdują się popularne rodzaje bilbergii wraz z opisami i zdjęciami ilustrującymi zewnętrzną atrakcyjność rośliny.

Bilbergia blado-kwitnąca -Billbergia pallidiflora, (L.) Fs.

W kulturze od 1854 roku. Występuje od Meksyku do Nikaragui, w lasach podzwrotnikowych; na wysokości od 100 do 1400 m npm.Epifityczna lub rosnąca na kamienistych zboczach, roślina do 70 cm wysokości, z kilkoma liśćmi zebranymi w gęstą rozetę rurkową. Kwitnie w styczniu.

Liście do 70 cm długości, 4,5-6 cm szerokości, liniowe, językowe, ze spiczastym wierzchołkiem; na krawędziach jasnymi kolcami o długości 3 mm; góra i dół pokryte szarawo-białymi łuskami; bardzo twardy; Zielony.

Ogonek zakrzywiony, o średnicy 7 mm, z gęstym, białym pokwitaniem. Liście na nim są duże, do 15 cm długości, lancetowate, owalne, spiczaste. Kwiatostan jest kolczasty, wielokwiatowy, gęsto owłosiony, do 20 cm długości. Przylistki są kilkakrotnie mniejsze niż kielich, zaokrąglone. Kwiaty dł. 8-10 cm, szeroko rozstawione, siedzące, proste. Płatki są wolne, asymetryczne, o długości 0,9–1,2 cm, owalne, wydłużone, spiczaste, skórzaste. Płatki są również wolne, do 4,5 cm długości, zielonkawo-żółte, liniowe, spiczaste, skręcone na zewnątrz podczas kwitnienia; u podstawy z dwoma dużymi łuskami.

Owocem jest jagoda.

Bilbergia wspaniała - Billbergia magnifica, L. B. Sm.

Szeroko rozpowszechniony w południowo-wschodniej Brazylii (stan Espirito Santo), Paragwaju, w lasach podzwrotnikowych i tropikalnych. Kwitnie czerwiec - sierpień.

Liście są nieliczne, bardzo długie (do 70 cm przy szerokości 3–8 cm), prawie wyprostowane, zebrane w rozetę rurkową. Bardzo twarde, z ciemnymi kolcami na krawędziach i spiczastym wierzchołkiem, na zewnątrz pokryte małymi białymi łuskami ułożonymi w paski o różnej szerokości.

Kwiaty są zebrane w prosty, luźny, zwisający kwiatostan w kształcie kolca o długości do 20-30 cm, z silnie owłosioną osią. Ogonek 26 cm długości, zakrzywiony, opadający, cienki, z gęstym białym, pudrowym nalotem. Liście na szypułce i przylistki dolnych kwiatów są duże, owalne lub wydłużone, nieco asymetryczne, lekko owłosione, spiczaste; różowy. Przylistki są dobrze rozwinięte, w dolnych kwiatach są podobne wielkością i kształtem do liści okrywowych.

Kwiaty do 8 cm długości, siedzące, odrzucone. Płatki płatków są wolne, do 1,2 cm długości, rozwarte na wierzchołku, owalne lub podłużne, nieco asymetryczne, lekko owłosione. Płatki są również swobodne, liniowe, do 7 cm długości, w czasie kwitnienia spiralnie skręcone, żółtawozielone, niebieskie u góry. Pylniki są niebieskie.

Znana odmiana to var. acutisepala, w której działki są spiczaste, z wygiętym ostrym końcem, liście z bladozielonymi kolcami o długości 1,5 mm.

Owocem jest jagoda.

Bilbergia zebra-Billbergia zebrina, (Herb.) Lindl.

W kulturze od 1846 roku. Występuje w południowo-wschodniej Brazylii, Paragwaju, Urugwaju, północno-wschodniej Argentynie, w nizinnych lasach subtropikalnych i tropikalnych, osiada w dużych grupach na drzewach i krzewach. Roślina epifityczna do 1 m wysokości. Kwitnie w czerwcu, lipcu.

Liście, w liczbie do sześciu, są zebrane w gęstą rozetę rurkową. Zakrzywiony, do 70 cm długości, 8 cm szerokości, liniowy, językowy; na wierzchołku zaostrzoną końcówką; na krawędziach z szeroko rozstawionymi kolcami o długości do 4 mm; pokryte białawymi łuskami; bardzo twardy; zielony, zwykle z białymi paskami lub plamami.

Ogonek zakrzywiony, gęsto owłosiony. Liście na nim są duże, gęsto położone u podstawy kwiatostanu; lancetowate, o całych krawędziach, błoniaste; różowy. Kwiatostan 15–40 cm długości, obwisłe, wielokwiatowe, kolczaste, z białym, pudrowym nalotem. Przylistki są małe, owalne, lancetowate, lekko bruzdowane, gęsto owłosione, różowe. Kwiaty siedzące, prawie proste, o długości 7–8 cm. Działki są wolne, lekko asymetryczne, do 0,8 cm długości, wąskie, ścięte, z białym, pudrowym nalotem. Płatki również są swobodne, do 6,3 cm długości, liniowe, spiralnie skręcone podczas kwitnienia, słomkowożółte; z dwoma łuskami z frędzlami u podstawy.

Owocem jest jagoda.

Zazielenienie Bilbergia -Billbergia chlorosticta, Saund.

W kulturze od 1875 roku. Występuje w południowym Meksyku, Hondurasie, Gwatemali, Brazylii (stan Bahia), w lasach tropikalnych.Roślina epifityczna o wysokości 40–80 cm, z kilkoma (5–7) liśćmi, zebrana w gęstą rozetę rurkową. Rośnie na terenach skalistych, w lasach tropikalnych wzdłuż rzek, do 150 m nad poziomem morza. Kwitnie w grudniu - styczniu.

Liście 30-60 cm długości, 3-4 cm szerokości, liniowe, językowe, zaokrąglone lub ostro zakończone; ząbkowane na krawędziach; twardy; na górnej stronie - ciemnozielona, ​​na dolnej - czerwona, z nielicznymi łuskami i białawymi plamkami.

Ogonek zakrzywiony, cienki, z białym, pudrowym nalotem. Liście na nim są duże, lancetowate, spiczaste, karminowoczerwone. Kwiatostan do 12 cm długości, obwisłe grono 7-17 kwiatów, również z białym, pudrowym nalotem. Przylistki dolnych kwiatów są duże, podobne do liści szypułki, reszta jest mała. Kwiaty o długości 5–6 cm, z cienkimi szypułkami o długości 0,5–1 cm. Płatki są wolne, do 2 cm długości, asymetryczne, z ostrym czubkiem; czerwony. Płatki są również wolne, do 5,6 cm długości, liniowe, żółto-zielone, niebieskie u góry; u podstawy dwie łuski z frędzlami.

Owocem jest jagoda.

Bilbergia zielonokwiatowa - Billbergia viridiflora, L. B. Sm.

Ojczyzna - południe Meksyku, Honduras, Gwatemala. Roślina jest duża, do 100 cm wysokości, epifityczna lub rośnie na skalistych wychodniach. Liczne (12–15) liście, 60–100 cm długości, 4–9 cm szerokości, liniowe, językowe, zwężone na wierzchołku, spiczaste; ząbkowane na krawędziach, z kolcami o długości 1–4 mm; twardy; zielony u góry, od spodu obramowany szerokim, jasnym paskiem, z rzadkimi, ledwo zauważalnymi łuskami, zebranymi w gęstą rozetę rurkową. Kwitnie w lutym, kwietniu, lipcu.

Szypułka jest prawie wyprostowana lub lekko opadająca, równa długości liści, cienka, z białym, pudrowym nalotem, który znika w miarę kwitnienia. Liście na nim są wyprostowane, ułożone kafelkami, o długości 14 cm, podłużno-owalne, ostro zakończone, z krótką spiczastą końcówką, na brzegach drobno ząbkowane; chudy; czerwony, pokryty łuskami. Kwiatostan luźny, racemozowy, dł. 20–50 cm; jego oś jest cienka, naga. Przylistki liniowo-trójkątne, spiczaste, do 2 cm długości, pokryte łuskami; cienkie, zamglone. Kwiaty na szypułkach do 5 cm długości, nagie. Działki są wolne, do 2,1 cm długości, lancetowate lub trójkątne, spiczaste, asymetryczne. Płatki też są wolne, długości 4–5 cm, liniowo-lancetowate, spiczaste, zielone, lekko odchylone w czasie kwitnienia; u podstawy mają dwie łuski.

Owocem jest jagoda.

Bilbergia pyramidal - Billbergia pyramidalis, (Sims.) Lindl.

Ojczyzna - południowo-wschodnia Brazylia, Antyle, Wenezuela. Roślina lądowa. Rośnie na wysokości 500-1700 m npm. Kwitnie w marcu i lipcu - sierpniu.

Liście (do 13), tworzą rozetę w kształcie lejka, szeroko liniowe, sztywne, o długości 40-100 cm, szerokości 4-6 cm, spiczaste lub zaokrąglone ze spiczastym końcem na wierzchołku, krawędzie drobno ząbkowane, z niewyraźnymi szare paski poniżej. Wnętrze pochwy z czerwoną plamką.

U kwiatów szypułka jest prosta, mocna, gęsto biało-łaciata. Liście na szypułce prawie wyprostowane, różowe, gęsto skręcone u podstawy kwiatostanu. Kwiatostan jest prosty lub prawie prosty, piramidalny, rogowaty lub krótko cylindryczny, nie dłuższy niż 15 cm, gęsto biało-łaciaty. Przylistki są bardzo małe. Kwiaty na krótkich szypułkach. Płatki płatków są zrośnięte, bladoczerwone; płatki są jędrne, jasno karminowoczerwone, nieco dłuższe niż pręciki.

Znane odmiany:

Var. rubra (czerwony) - czerwone płatki z niebieskawym odcieniem na końcach;

Var. concolor (jednokolorowy) - płatki są całkowicie czerwone. Znany tylko w kulturze.

Bilbergia Sanders - Billbergia saundersii, Saund.

Bilbergia Sanders ma jaskrawoczerwone, szerokie wypustki i niebieskawe rurkowate kwiaty zebrane w kwiatostany w kształcie kolców. Oryginalny kolor liści jest różnorodny, z różowymi, białymi i zielonymi plamkami. Po kwitnieniu stare rozety liści obumierają, a na ich miejscu pojawiają się młode liście. Okres dekoracyjny trwa przez cały rok.

Bilbergia euphemia - Billbergia euphemiae, E. Morren.

W kulturze od 1880 roku. Ukazuje się w Brazylii (stany Bahia, Rio de Janeiro); w lasach tropikalnych lub na skalistych zboczach.Roślina epifityczna lub lądowa o wysokości około 30 cm, z kilkoma liśćmi tworzącymi gęstą, wąską, lejkowatą rozetę. Kwitnie w marcu, maju, grudniu.

Liście do 30 cm długości, 4,7 cm szerokości, liniowe; u góry z małą ostrą końcówką; wzdłuż krawędzi z kolcami o długości do 1 mm; skórzasty, twardy; szaro-zielone, z rozmytymi poprzecznymi paskami.

Szypułka jest zakrzywiona, cienka, czerwona, z białym, pudrowym nalotem. Liście na nim są proste, duże, lancetowate, spiczaste, biało-czerwone. Kwiatostan to grono długości 5–12 cm, opadające, nieliczne, z białym, pudrowym nalotem; oś jest wygięta w kształcie korby. Przylistki dolnych kwiatów są duże, górne są małe, gęsto owłosione. Kwiaty dł. 5–6 cm, na krótkich szypułkach, zakrzywione. Płatki płatków są wolne, długości 1,2–1,8 cm, wąsko owalne, asymetryczne, z lekką ostrością, gęsto owłosione. Płatki są również wolne, do 4,2 cm długości, liniowe, rozwarte, fioletowe lub ciemnoniebieskie u góry, bladozielone u dołu; u podstawy dwie łuski z frędzlami.

Znane są odmiany efemii:

Hapotsvetkovaya (odm. Nudiflora) - liście zielone lub z jasnymi poprzecznymi paskami;

Purpurowe (odm. Purpurea) - fioletowe liście.

Owocem jest jagoda.

Charakterystyka zakładu Bilbergia

Kwiat Bilbergia to wiecznie zielony, wieloletni epifit z rodziny Bromeliad, nazwany na cześć słynnego szwedzkiego botanika. Przedstawiciele gatunku rozwijają się w Brazylii, Boliwii, Argentynie i Meksyku. Kultura woli żyć na korze drzew, chociaż czasami można ją znaleźć u podnóża pni. Uwielbia jasne rozproszone światło, naturalne cieniowanie.

W Bilbergii sztywne pasy liści z ostrymi cierniami na końcach zbierane są w bujne rozety, w których gromadzi się wilgoć. Jasne spiralne kwiatostany o czerwonym lub kremowym odcieniu z daleka przypominają płomień świecy. Po opadnięciu płatków powstaje jagoda z nasionami. Większość powierzchni pokryta jest łuskowatymi płytkami.

Kwiat bilbergii, który nie jest kapryśny w pielęgnacji, aktywnie rośnie, zajmując puste obszary. Rozety boczne rozwijają się w niezależne rośliny. Wysokość okazów nie przekracza 60 cm, pierwsze pąki zawiązuje się w trzecim roku życia. Po kwitnieniu krzew macierzysty stopniowo obumiera, pozostawiając miejsce dla młodych.

W naturze egzotyczny gość może wytrzymać długotrwałą suszę, niewielkie wahania temperatury. Liście zebrane w gniazdo, o sztywnej strukturze, pomagają zbierać wilgoć „na deszczowy dzień”. Piękno niewymagające domowej pielęgnacji dostosowuje się do mikroklimatu mieszkania i jasnego słońca metropolii.

Kwiat Bilbergii to jedna z nielicznych roślin, które nie wymagają stałego oświetlenia. Dość dobrze znosi nawet najbardziej zacienione obszary mieszkania. Silnie jasne oświetlenie jest szkodliwe dla tego delikatnego kwiatu. Dlatego musi być umieszczona w miejscach z rozproszonym światłem - tam Bilbergia czuje się tak komfortowo, jak to tylko możliwe.

Reżim temperaturowy również nie odgrywa szczególnej roli w normalnym życiu rośliny. W okresie aktywnego wzrostu optymalna temperatura będzie wynosić 18-30 ° C. Najważniejsze, że nie powinien być niższy niż 13 ° C.

W ciepłym sezonie bilbergię można wynieść do ogrodu lub na klomb. Świeże powietrze sprzyja energicznemu wzrostowi i kwitnieniu. Zielone liście i kolorowe kwiatostany zaskoczą Cię swoją jasnością.

Podlewanie i nawożenie

Aby bilbergia czuła się komfortowo, konieczne jest ciągłe utrzymywanie wilgotności gleby. Kwiat nie toleruje suchej i podmokłej gleby. Konieczne jest podlewanie rośliny po wyschnięciu górnego podłoża o 2 cm, podlewanie kwiatka również w wylocie liścia. Ale ta metoda jest bardzo ryzykowna - jeśli roślina jest przechowywana w chłodnym pomieszczeniu, może zgnić.

Bilberia Windy

W zimnych okresach roku konieczne jest ograniczenie podlewania bilbergii do raz na 7 dni. Gleba powinna pozostać lekko sucha.Jeśli roślina jest utrzymywana w temperaturze powyżej 25 ° C, liście należy regularnie spryskiwać.

Konieczne jest karmienie kwiatu przez cały rok, nawet w okresie spoczynku. Jesienią i zimą, kiedy bilbergia aktywnie kwitnie, kwiat jest nawożony raz w miesiącu. W okresie ciepłym - raz na dwa tygodnie. Opatrunek górny należy wybrać specjalnie dla bromeli, w przeciwnym razie roślina może umrzeć z powodu nadmiaru azotu.

Po ustaniu kwitnienia bilbergii na szypułkach pojawiają się nasiona. Aby wyhodować z nich piękne rośliny, musisz przestrzegać kilku zasad:

1. nasiona należy wysiewać na świeżo - gwarantuje to wysoką zdolność kiełkowania;
2. glebę można wytworzyć przez zmieszanie części torfu, próchnicy, piasku, gleby liściastej i mchu.
3. po wysianiu posyp mokrym piaskiem na wierzchu;
4. zasiane pojemniki należy umieścić w zaciemnionym miejscu, utrzymując wilgotność i temperaturę powietrza na poziomie 26 ° C;
5. kiełki pojawią się za miesiąc. Można je posadzić w osobnych pojemnikach i przykryć folią.

Ta metoda hodowli jest najłatwiejsza. Przy każdym przeszczepie musisz podzielić krzak na kilka części. Im większy podzielony krzew, tym większe szanse na to, że się zakorzeni.

Bilbergia również dobrze się rozmnaża, dzieląc kwiaty potomne. Niezbyt małe kiełki są starannie odłamywane i zakorzenione w doniczce przykrytej folią. Glebę można wytworzyć przez zmieszanie części torfu, próchnicy, piasku, gleby liściastej i mchu.

Rozmnażanie wideo roślin bromeliad

Przy odpowiedniej pielęgnacji ta mało wymagająca roślina zachwyci Cię przez długi czas obfitym kwitnieniem przez cały rok.

Wszystkie problemy z uprawą bilbergii wiążą się z naruszeniem warunków opieki nad kwiatem, przy czym można wyróżnić następujące problemy:

• z oparzeniem słonecznym na liściach pojawiają się bladobrązowe plamy, będziesz musiał przestawić roślinę z dala od bezpośredniego światła słonecznego lub ustawić cieniowanie;
• jeśli podlewasz bilbergię twardą wodą lub stagnacją wilgoci w lejku wylotu liścia, wtedy końcówki liści staną się brązowe;
• gdy roślina jeszcze nie zakwitła (a pamiętamy, że gdy kwiatostan więdnie, rozeta obumiera) i zaczęła wykazywać oznaki więdnięcia, wówczas gleba w doniczce została przesuszona;
• rozeta liści staje się luźna i rozpada się we wszystkich kierunkach, gdy nie ma wystarczającego oświetlenia bilbergii.

Zdarzają się również uszkodzenia przez szkodliwe owady: owady łuskowate, wełnowce, mszyce czy przędziorków. Te szkodniki osiadają na liściach, które zaczynają żółknąć, deformować się i ginąć. Na lepkich, słodkich wydzielinach owadów pasożytuje sadza. Dlatego konieczne jest dokładne zbadanie kwiatu i jeśli zauważy się określone objawy, przeprowadza się leczenie środkiem owadobójczym (na przykład karbofos lub actellik, pobiera się 15-20 kropli leku na litr wody).

Opadająca bilbergia roślin wewnętrznych: opieka fotograficzna i domowa

Rośliny doniczkowe opadające bilbergia (Billbergia nutans, H. Wendl) - najpopularniejszy gatunek, często nazywany „łzami królowej” za piękne opadające różowe kwiatostany, w których same kwiaty nie są ozdobne, a także przylistki, osiągające 30–45 cm w długość.

W przeciwieństwie do Bilbergia Sanders, jej liście są zielone od jasnych do ciemnych, bez plam i pasków. W formie hybrydowej, która jest powszechna w kulturze, liście są szersze, a kwiatostany są znacznie większe niż u opadających bilbergii. W jasnym świetle uzyskują piękny brązowy kolor, przypominający pasek, skórzasty, liniowy, drobnozębny.

Roślina jest ozdobna również w okresie rozwoju, kiedy z rozety ciemnozielonych liści wyrasta ostry różowy stożek. Każda rozeta wytwarza jeden kwiatostan zimą lub wiosną.

Posadzona w doniczce opadająca bilbergia szybko rośnie, tworząc gęsty krzew, składający się z wielu rurkowatych rozet.Opieka nad opadającymi bilbergiami w domu obejmuje standardowe środki agrotechniczne: podlewanie, spulchnianie, nawożenie, przesadzanie.

Kwiaty są lekko ozdobne, zielonkawe, półotwarte, wiszące na krótkich szypułkach, ozdobione różowymi wypustkami, kwiatostany osiągające 30 cm, powstają o każdej porze roku.

Rozmnażanie: rozmnaża się przez podzielenie krzewu na kilka części lub przez rurkowe rozety liściowe oddzielone od rośliny matecznej.

Cechy: piękna roślina, odporna na warunki utrzymania, ale wymaga dużo świeżego powietrza. Latem można go wyeksponować na balkonie. W przypadku rocznego kwitnienia wymagane jest nawadnianie nawozem. Konieczne jest przeszczepianie raz na dwa lata po kwitnieniu. Woda jest wylewana na oba gniazda rurowe i glebę. Zaleca się przechowywać w temperaturze + 19-22 ° C, ale wytrzyma nawet niższe temperatury. W uprawie gleby zaleca się stosowanie mieszanki torfu, lekkiej darni i posiekanego mchu lub samego torfu. Świetnie sprawdza się w hydroponice i na podłożach jonowymiennych. W sztucznym środowisku glebowym rośnie bez przeszczepów i przeładunków przez dwa do trzech lat, nie wymagając żadnych nawozów. Do uprawy można wykorzystać proste doniczki, doniczki, skrzynki, ampli itp. Doskonale zdobi pomieszczenie. Rośnie znakomicie i kwitnie pod lampami fluorescencyjnymi przez 4-5 lat, zamieniając się w potężne spektakularne krzewy z nierównomiernych gniazdek.

Bilbergia opadająca - odmiana różowa (Billbergia nutans f. Rosea).

Wygląd i struktura: bardzo podobny do opadających bilbergii, ale roślina jest mniej zwarta, liście są węższe, delikatnie zakrzywione, ciemnozielone, zebrane w wąskie rurki. Kwiaty są w wdzięcznych, lekko opadających, kołyszących kwiatostanach z jasnymi wypustkami, mają zielony jajnik, wewnętrzne płatki (okwiatu) są niebieskawe, krótkie działki są blado różowawe. Kwiatostany składają się z 7-9 kwiatów, które otwierają się stopniowo. Kwiaty (okwiaty) w kwiatostanach utrzymują się długo, odcinane razem z pęczkami liści, długo stoją w wodzie i tworzą korzenie.

Spójrz na bilbergię opadającą na zdjęciu, na którym pokazano wszystkie jej odmiany:

Bilbergia to wieloletnia roślina wiecznie zielona

... Liście wąskie i długie, raczej twarde, barwne lub cętkowane, w zależności od gatunku i odmiany, zebrane w rozetę. U większości gatunków krawędź blaszki liściowej jest drobno ząbkowana. Kwiaty zebrane w opadające uszy, przylistki duże, jaskrawe, kolor zróżnicowany. Czas kwitnienia zależy od warunków wzrostu: wiosna jest uważana za normę, ale w niskich temperaturach może kwitnąć dopiero pod koniec lata. Dorosłe osobniki Bilbergii stale rozmnażają pędy iz czasem roślina rośnie silnie.

Opadający kwiat Bilbergia lub „Łzy królowej”

Wiele rodzajów bilbergii jest bardzo dekoracyjnych i popularnych w kulturze wewnętrznej:

Dbanie o bilbergię w domu (ze zdjęciem)

Ze wszystkich bromeliów bilbergie są najbardziej bezpretensjonalne. Nie wymagają dużej wilgotności powietrza, nie boją się przeciągów. Idealny dla początkujących ogrodników.

Przy odpowiedniej pielęgnacji bilbergia w domu dobrze rośnie w jasnym, ciepłym pomieszczeniu, w którym temperatura nie spada poniżej 18 ° C. W takim przypadku roślina potrzebuje zwiększonej wilgotności powietrza. Oświetlenie powinno być wystarczające, można uprawiać bez światła słonecznego, używając lamp LB przez 16 godzin dziennie.

Bilbergia dobrze rozwija się w terrariach, w ciepłych szklarniach. Roślina jest bardzo piękna i może odpowiednio ozdobić pomieszczenie, dużą salę, ogród zimowy.

Roślinę można sadzić również w ogrodzie, ale w miejscu osłoniętym przed wiatrem i słońcem. W optymalnych warunkach klimatycznych służy do kształtowania krajobrazu na zewnątrz.

Zobacz, jak odbywa się pielęgnacja bilbergii na zdjęciu, które pokazuje podstawowe operacje przeszczepu i reprodukcji:

Podlewanie. Wilgotność jest utrzymywana na średnim i wyższym poziomie, opryskiwanie jest obowiązkowe.Podlewanie jest wystarczające, jesienią umiarkowane. Podobnie jak większość bromeliów, bilbergia jest podlewana bezpośrednio do wylotu, ale tylko wtedy, gdy temperatura powietrza przekracza 20 ° C; w niższych temperaturach nawilżana jest tylko gleba w doniczkach. Do podlewania należy używać dobrze osadzonej wody z kranu o temperaturze pokojowej.

Temperatura. Zimą minimum 13 ° C. W niższych temperaturach (ale powyżej 0 ° C) nie umrze, ale będzie rosnąć lub kwitnąć gorzej.

Podłoże. Może być uprawiany nie tylko w doniczkach, ale także na korzeniach i blokach kory. Do przeszczepu lub wyhodowania młodej rośliny zaleca się użycie mieszanki gleby składającej się z równych części gleby liściastej, wstępnie pokruszonej kory sosnowej, torfu i suchego łajna krowiego z dodatkiem drobno pokruszonego węgla drzewnego i ziarnistego perlitu.

Top dressing. Opatrunek górny latem przeprowadza się roztworem nawozów mineralnych lub organicznych po dwóch tygodniach (najlepiej z płynnym nawozem zawierającym materię organiczną).

Kwiat. Pierwszego kwitnienia można się spodziewać za około trzy lata. Jakiś czas po kwitnieniu rozeta obumiera, a z pełzającej łodygi lub kłącza wyrasta nowa roślina, która zakwita w następnym sezonie. Na starszych roślinach powstaje wiele wąskich, lejkowatych rozet, które często kwitną w tym samym czasie. Zaleca się przycinanie starych rozet 1-2 miesiące po kwitnieniu.

Reprodukcja. Odrosty pojawiające się wokół starej wyblakłej rozety. Oddziel je od rośliny rodzicielskiej, gdy są w połowie wysokości. Zaleca się posypać nacięcia sproszkowanym węglem drzewnym.

Dbanie o bilbergię w domu na zdjęciu ilustruje wszystkie podstawowe techniki rolnicze od sadzenia po nawożenie:

Reprodukcja

Do rozmnażania stosuje się pędy boczne, oddzielone od wylotu matki. Rozmiar takiego pędu powinien być równy połowie gniazda matki. W przeciwnym razie będzie skarłowaciały. Osusz cięcie przed sadzeniem.

Sadzenie pędu w ziemi odbywa się zgodnie z zasadami opisanymi w poprzedniej sekcji.

Aby przyspieszyć ukorzenienie dzieci, tworzą warunki do szklarni - owijają je czapką z folii lub plastikową butelką. Nasadka nie może dotykać uchwytu. Ogrodzenie jest zrobione z patyków, a następnie owinięte w celofan.

Praktycy zalecają, aby temperatura składu gleby wynosiła 23-26 ° C. Dlatego używają metody ogrzewania dolnego. Pojemniki umieszcza się nad akumulatorem lub podgrzewa za pomocą specjalnych lamp.

Rootowanie zwykle następuje w ciągu miesiąca. Pojawienie się nowych liści pośrodku wskazuje, że proces się zakorzenił.

Rozmnażanie przez pędy

Kwitnienie tych roślin następuje po 2-3 latach.

Druga metoda hodowli polega na podzieleniu buszu na 2-3 części. Takie delenki szybciej się przystosowują, aktywnie rosną i obficie kwitną nawet w następnym sezonie. Rezultatem jest duża, atrakcyjna roślina.

Wreszcie trzecim sposobem na zdobycie nowej rośliny jest wyhodowanie jej z nasion. Zalecenia krok po kroku:

• Przygotuj nasiona, namocz je wcześniej w roztworze manganu, wysusz.
• Siać na wilgotnym podłożu torfowo-piaskowym. Przykryj plastikiem lub szkłem. W sprzedaży są specjalne mini szklarnie z pokrywą.
• Spróbuj stworzyć środowisko o stałej temperaturze w granicach 21 ° C.
• Spryskaj kompozycję gleby i regularnie wietrz szklarnię.

Bilbergia z nasion

Schronienie jest usuwane po pojawieniu się liści, ale odbywa się to stopniowo. Każdego dnia szklarnia jest otwierana na dłuższy czas.

Sadzonki przesadza się do oddzielnych doniczek, gdy mają 3 liście.

Rozmnażanie i przeszczepianie

Opadająca Bilbergia ma wiele „odgałęzień” - pędów gałęzi. Najłatwiejszym sposobem rozmnażania rośliny jest ich pomoc. Możliwe jest oddzielenie ich od części węzłowej podczas przeszczepu, a młode pędy zakwitną za około kilka lat po ukorzenieniu.Inną opcją jest podzielenie dorosłego kwiatu, w którym to przypadku można spodziewać się kwitnienia już w przyszłym roku. Jest trzeci sposób: hodowla nasion, ale jest to najtrudniejsza i być może odpowiednia dla najbardziej cierpliwych ludzi, ponieważ wymaga przestrzegania specjalnych technologii kiełkowania nasion i samej hodowli kiełków.

Jeśli chodzi o przeszczep, należy to zrobić tylko wtedy, gdy poprzednia doniczka stanie się małą bilbergią. Chodzi o to, że system korzeniowy rośliny jest nie tylko słaby, ale także mały, powoli się rozwijający. „Przeszczepianiu” z reguły towarzyszy oddzielenie przerośniętego kwiatu, a doniczki i inne naczynia na rośliny należy dobierać w taki sposób, aby były dostatecznie szerokie (a ich głębokość wcale nie jest konieczna).

Metody uprawy i gleba dla bilbergii

Bilbergia ma słabo rozwinięty system korzeniowy, ponieważ jest rośliną epifitową, więc można ją uprawiać w małych doniczkach, koszyczkach lub na kawałkach drewna.

Do uprawy w doniczkach gleba powinna być lekka, luźna i pożywna. Odpowiednia jest gleba dla storczyków, uniwersalne podłoże, w którym pożądane jest dodanie kory sosnowej, keramzytu, próchnicy, perlitu i węgla drzewnego. Na dnie doniczki potrzebny jest dobry drenaż.

W przypadku uprawy na kawałkach drewna lub korzeniach korzeni Bilbergii należy owinąć mech torfowiec i dobrze przymocować drutem na wsporniku.

Transfer: Konieczne jest coroczne przeszczepianie Bilbergii. Podczas uprawy w doniczce nie należy znacznie zwiększać wydajności, ponieważ roślina kwitnie tylko wtedy, gdy doniczka jest całkowicie wypełniona korzeniami.

Bilbergia opadająca

Wzrost:

Bilbergia opadająca to epifityczna roślina z rodziny Bromeliad, pochodząca z Ameryki Południowej. Rośnie na gałęziach drzew w lasach deszczowych Brazylii, Paragwaju, Urugwaju i Argentyny.

NA ZDJĘCIU: Bilbergia ma małe opadające korzenie, których używa głównie do mocowania na drzewie oraz odbiera składniki odżywcze i wilgoć przez liście.

Opis zakładu:

Wielkość i rodzaj rośliny:

Opadająca bilbergia to jedna z najpopularniejszych roślin z rodziny bromeliad. Liście rośliny są zbierane w pionowe rozety. Wysokość rośliny może osiągnąć 45-60 cm.

NA ZDJĘCIU: Popularna nazwa „Tears of Queens” Bilbergia opadająca, pojawiła się z powodu kropli nektaru, które pojawiają się na kwiatach, gdy ich dotkniesz.

Odchodzi:

Pięć do ośmiu wąskich, sztywnych liści wyrostka mieczykowatego zbiera się w rurowej rozecie. Górna połowa blaszki liściowej jest wygięta na zewnątrz. Liście mają długość 25–35 cm, szerokość ok. 1 cm, są pomalowane na oliwkowozielenie, ale w ostrym słońcu mogą nabrać czerwonawego odcienia.

Kwiaty:

Kwiaty dł. 2 cm, opadające, płatki różowe z niebieskimi brzegami, wypustki dł. 5-8 cm, różowe. Kwiaty trwają nie dłużej niż jeden lub dwa tygodnie.

NA ZDJĘCIU: opadająca bilbergia zaczyna kwitnąć, gdy osiągnie dojrzałość, co zwykle następuje po 2-3 latach. Bilbergia nie ma określonego okresu kwitnienia, może kwitnąć o każdej porze roku.

Agrotechnika:

Opadająca Bilbergia jest często uprawiana jako roślina ozdobna. Przy dostatecznym ogniu rośnie przez cały rok, bez okresu spoczynku.

NA ZDJĘCIU: Opadająca bilbergia jest najłatwiejsza w pielęgnacji z rodziny Bromeliad, którą można łatwo dostosować do trzymania w domu.

Temperatura:

Gatunek ten dobrze rośnie w temperaturze pokojowej. Niektóre odmiany tolerują raczej niskie temperatury - do około + 7 ° C.

Latem roślinę można trzymać na zewnątrz w temperaturze + 18–27 ° C.

Oświetlenie:

Światło słoneczne jest niezbędne do regularnego kwitnienia i intensywnego koloru liści. Latem roślina potrzebuje jasnego, ale pośredniego światła; bezpośrednie słońce może zniszczyć kwiaty. W uprawie na wolnym powietrzu opadająca Bilbergia musi być lekko zacieniona.

Podlewanie:

Podlewanie powinno być umiarkowane przez cały rok. Podczas podlewania należy upewnić się, że mieszanina gleby jest całkowicie nasycona wilgocią. Przed kolejnym podlewaniem wierzchnia warstwa gleby powinna wyschnąć o 1 cm, dodatkowo na środku rozety liści zawsze powinien znajdować się deszcz lub miękka woda. Raz w miesiącu odpływ należy opróżnić ze starej wody, obracając doniczkę z rośliną do góry nogami, a następnie wlać do wylotu świeżą wodę. Konieczne jest upewnienie się, że podstawa rośliny nie jest mokra, może to prowadzić do zepsucia korzeni.

Wilgotność:

Wilgotność powietrza powinna być umiarkowana; w celu zwiększenia wilgotności warto okresowo spryskiwać roślinę. Jesienią, zimą i wczesną wiosną opadającą Bilbergia należy spryskiwać co kilka dni i ostrożnie podlewać, aby gleba była lekko wilgotna.

Nawóz:

Latem Bilbergia powinna być regularnie karmiona, mniej więcej raz na dwa tygodnie, standardowym nawozem płynnym. Ponadto konieczne jest zastosowanie nie tylko korzenia, ale także opatrunku dolistnego, opryskiwania liści i wlewania nawozu do wnęki pośrodku wylotu. Przez resztę czasu karmienie ogranicza się do raz w miesiącu.

Podłoże:

Opadająca Bilbergia jest najmniej wymagająca na podłożu w porównaniu z innymi członkami rodziny, dobrze rośnie zarówno w standardowej glebie dla Bromeliadów, jak iw mieszaninie równych części ziemi ogrodowej i liściastej, a także w mieszaninie jednej części ziemi ogrodowej i dwóch części perlitu lub kory drzewa. Niezbędny jest dobry drenaż. Ta roślina nie ma bardzo rozwiniętego systemu korzeniowego, więc doniczka powinna być stosunkowo mała.

Doniczka o średnicy 13 cm może pomieścić kilka rozet, ale jeden egzemplarz z wysoką rozetą rurkową wygląda lepiej.

Lepiej jest używać ciężkich garnków glinianych, plastikowe mogą się przewrócić. Młoda Bilbergia, jeśli to konieczne, jest przesadzana każdej wiosny do doniczki o jeden rozmiar większej. Musisz co kilka lat dzielić roślinę.

Choroby i szkodniki:

Na opadanie Bilbergii nie wpływają szkodniki.

Jeśli dojrzała roślina nie kwitnie, przyczyną może być niewystarczające oświetlenie.

Aby rozwiązać problem, musisz przestawić doniczkę na jaśniejsze miejsce. Możesz również dodać szczyptę siarczanu magnezu do wody lub nawozu, aby stymulować kwitnienie.

Brązowe końcówki liści są wynikiem suchego powietrza.

Chociaż bilbergie są bardziej tolerancyjne na suche powietrze niż inne bromelie, sporadyczne opryski są korzystne dla rośliny.

Reprodukcja:

Roślina ta rozmnaża się przez potomstwo, ale należy je rozdzielić po osiągnięciu długości 10-15 cm i przyjęciu charakterystycznych cech rośliny matecznej. Bardzo małe potomstwo rzadko się zakorzenia. Potomstwo sadzi się płytko w małych doniczkach wypełnionych ziemią dla Bromeliadów, starając się zachować wszystkie korzenie, jeśli występują, i umieścić w umiarkowanie jasnym miejscu.

Czasami konieczne jest użycie cienkiego kołka, aby go podeprzeć, aż młoda roślina będzie miała wystarczająco dużo korzeni, aby stać samodzielnie.

Mieszanka glebowa powinna być lekko wilgotna, między podlewaniami jej wierzchnia warstwa powinna wyschnąć na 2–5 cm, ukorzenienie następuje zwykle w ciągu ośmiu tygodni, po czym młodą bilbergią pielęgnuje się jako dorosłą roślinę.

Transfer

Bilbergia potrzebuje rzadkich przeszczepów. Ma słaby system korzeniowy, więc martwi się tylko w skrajnych przypadkach.

Przeszczepy są niezbędne w przypadku młodych roślin, które wymagają wymiany doniczki na większą. Dorośli potrzebują przeszczepu tylko raz na 2-3 lata lub dłużej.

Istnieje kilka głównych oznak wskazujących na potrzebę przeszczepu zwierząt domowych:

• Roślina jest ciasna w doniczce. W otworach drenażowych doniczki pojawiły się korzenie.
• Pojawienie się mchu na wierzchu gleby, jej zakwaszenie.
• Rozkład łodyg lub korzeni.

Przeszczep z ciasnej doniczki

Prace należy rozpocząć od dezynfekcji przyszłego pojemnika.Jeśli jest to nowy garnek, moczy się go przez kilka godzin w wodzie lub słabym roztworze manganu. Z używanymi pojemnikami należy postępować ostrożniej:

• spłukać wstępnie gorącą wodą;
• trzymać w słabym roztworze superfosfatu, aby zneutralizować pozostałości wapna na garnku;
• zanurzyć na 1-2 godziny w roztworze przygotowanym z 200 g siarczanu miedzi i 10 litrów wody.

Aby zapewnić dostęp powietrza do korzeni, dno doniczki jest wypełnione drenażem: kamykami, keramzytem, ​​kawałkami piany.

Roślinę ostrożnie wyjmuje się z poprzedniego pojemnika, bada się korzenie. Jeśli są zdrowe, gliniana bryła nie jest całkowicie zniszczona, ale przeniesiona do nowej doniczki. Zgniłe korzenie są odcięte.

Wymagane podłoże to gotowe podłoże dla bromeli lub orchidei. Jeśli sam gotujesz, musisz wziąć ziemię ogrodową, torf i próchnicę liści w tym samym stosunku. Nie zapomnij go zdezynfekować (smażyć w piekarniku lub zalać wrzątkiem).

Pojemniki na bilbergię są wybierane szerokie i niezbyt głębokie.

Gleba dla Bilbergii

W rzeczywistości możesz sadzić roślinę doniczkową Bilbergia w prawie każdej glebie. Główne cechy, które musi mieć, to wystarczająca luźność, przewodność wilgoci i wentylacja. Jest to jednak znacznie łatwiejsze niż próba przygotowania dla siebie odpowiedniej mieszanki gleby, wyczarowania składników, pójdzie do sklepu i kupi uniwersalną glebę. Szanse, że nie będzie pasować do kwiatu Bilbergii, są zerowe. Jeśli jednak nadal pragniesz tworzyć, będziesz musiał wymieszać kilka rodzajów gleby (torfowej, iglastej i liściastej), a także dodać próchnicę, piasek i trochę węgla drzewnego, aby zatrzymać wilgoć. I oczywiście nie zapominaj, że ta roślina, podobnie jak powietrze, potrzebuje solidnej warstwy drenażowej.

Choroby i szkodniki

Bilbergia może zostać zaatakowana przez szkodniki, takie jak mszyce, wełnowce, przędziorków lub owady łuskowate. Takie owady mogą rozmnażać się na liściach po obu stronach, podczas gdy na zieleni pojawia się zażółcenie, a roślina obumiera. W celu zapobiegania konieczne jest aktywne monitorowanie i sprawdzanie rośliny. Owady można usunąć gąbką z mydłem lub szmatką.

Jeśli zmiana jest znaczna, konieczne jest przetworzenie jej za pomocą specjalnych środków, czyli actellik i karbofos. Aby uzyskać rozwiązanie, fundusze rozcieńcza się w jednym litrze wody z około 20 kroplami. Wszystkie zmiany muszą zostać zauważone na czas, w przeciwnym razie krzaki umrą.

Bromeliad Houseplants

Oświetlenie

Kwiat Bilbergii to jedna z tych roślin, które nie mogą żyć bez światła. Należy jednak unikać bezpośredniego, piekącego światła słonecznego, ponieważ światło, które uwielbia ta roślina, musi być rozproszone. Dlatego okna zachodnie lub wschodnie będą idealnym miejscem do sadzenia Bilbergii. Zakwaterowanie, zarówno po stronie północnej, jak i południowej, jest wysoce niepożądane, ponieważ na pierwszej Bilbergii po prostu nie będzie wystarczającego oświetlenia, ale na drugiej będzie zbyt wiele kłopotów, aby codziennie w południe zacieniać roślinę.

Uprawa bilbergii z nasion

Aby wyhodować bilbergię z nasion, musisz przestrzegać następujących zasad:

1. Nasiona wysiewa się natychmiast po zbiorach.
2. Przed siewem nasiona dezynfekuje się w jasnoróżowym roztworze nadmanganianu potasu.
3. Siew odbywa się w mieszaninie torfu i pokruszonego mchu torfowca.
4. Naczynie do wysiewu należy przykryć folią i umieścić w zaciemnionym, ciepłym miejscu o temperaturze min. + 23 °.
5. Szklarnię należy okresowo wietrzyć.

Pierwsze pędy pojawiają się za 1-1,5 miesiąca. Gdy sadzonki utworzą 2-3 prawdziwe liście, zanurzają się w oddzielnych doniczkach. W przyszłości pielęgnuje się je w taki sam sposób, jak dorosłe rośliny.

Krótki opis

Bilbergia jest epifitem, to znaczy żyje na innych roślinach. Na wolności woli mieszkać w tropikalnych lasach deszczowych.Podobnie jak inne bromelie, jest byliną zielną, ale pod wszystkimi innymi względami jest całkowicie nietypowym przedstawicielem rodziny. Ale jest to bardzo bezpretensjonalne - opieka nad opadającą bilbergią jest absolutnie nieskomplikowana i być może dlatego tak bardzo lubią ją zdobywać, aby udekorować swój dom. Nawiasem mówiąc, uważa się, że bilbergia zapewnia harmonię w domu.

Opadająca Bilbergia różni się od innych roślin również tym, że nie kwitnie latem, jak zdecydowana większość, ale w okresie zimnym - od października do stycznia. Tym samym wydaje się rozgrzewać swojego właściciela w najbardziej uporczywe i dotkliwe mrozy, daje ciepło i przypomina upalne, kolorowe lato.

Top dressing

Kwiat Bilbergia: zdjęcie

Nie musisz zbytnio nawozić Bilbergii. Maksymalnie - tylko raz na dwa tygodnie w okresie wegetacji. Nie ma również potrzeby wybierania odpowiedniego nawozu: od dawna jest on wybierany dla Ciebie, ponieważ istnieje specjalne złożone karmienie dla bromelii. Jednak nawóz dla roślin ozdobnych wszystkich gatunków i rodzin nadaje się również dla Bilbergii. Jednak jest też bardzo ważna zasada: jaka dawka nie byłaby wskazana na opakowaniu, zawsze nalewaj tylko połowę proponowanej ilości.

Ważne jest również, aby stosowany nawóz nie zawierał zbyt dużej ilości azotu. W dużych ilościach jest bardzo szkodliwy dla Bilbergii.

Jak przeszczepiać i rozmnażać bilbergię

Przeszczep Bilbergii jest wykonywany, gdy wyrosła już z doniczki. Łatwiej jest wziąć niską, ale raczej szeroką pojemność. Uważa się, że Bilbergia potrzebuje corocznego przeszczepu. To za dużo. Wystarczy przeszczepić tylko raz na kilka lat, gdy krzew rośnie lub pilnie potrzebuje. Na przykład garnek spadł i pękł.

Jeśli uprawiasz Bilbergię po raz pierwszy, kup gotową mieszankę dla tej odmiany i nie eksperymentuj z glebą. Pomimo bezpretensjonalności rośliny uwielbia specjalną glebę.

Możesz spróbować samodzielnie przygotować miksturę. W jednym pojemniku wymieszaj zwykłą (liściastą) ziemię, drobno posiekaj mech, zbierz drobny piasek i weź trochę torfu. Stosunek materiałów 2: 2: 1: 1. Wszystko dokładnie wymieszaj i możesz posadzić krzew w tej glebie.

Najłatwiejszym sposobem rozmnażania rośliny jest podzielenie buszu. Przeszczep kwiatu, a także jego rozmnażanie, jest łatwiejsze do wykonania w marcu, gdy roślina właśnie się budzi. Jeśli to zrobisz, jest szansa, aby zobaczyć, jak krzew kwitnie w tym roku.

Jak rozmnażać Bilbergię?

Jak już wspomniano, najszybszym i najskuteczniejszym sposobem rozmnażania Bilbergii jest rozmnażanie za pomocą pędów. Spora ich ilość rośnie na roślinie matecznej, dlatego będziesz miał z czego wybierać. Po wybraniu, wycięciu i posadzeniu sadzonki muszą minąć jeszcze co najmniej dwa lata, zanim zacznie kwitnąć. Jednak najczęściej ta liczba wynosi trzy lata. Ponadto, jak wspomniano w ostatnim akapicie, dorosła Bilbergia może być dość podzielona, ​​po otrzymaniu dwóch tak zwanych delenki, które będą musiały kwitnąć w przyszłym roku.

Możesz również rozmnażać Bilbergię przez nasiona, ale ta metoda jest bardzo czasochłonna, łatwa i ma najniższy procent skuteczności. Możesz więc używać go wyłącznie jako eksperymentu.

Powielanie bilbergii przez procesy boczne

Najłatwiejszy sposób rozmnażania. W procesie wzrostu bilbergia tworzy liczne pędy boczne, które można wykorzystać do rozmnażania. Są rozdzielane podczas corocznego przeszczepu. Im większe cięcie, tym szybciej i łatwiej się zakorzeniają.

Po oddzieleniu wycięte miejsca są traktowane proszkiem węgla drzewnego. Młode rośliny sadzi się w podłożu doniczkowym dla dorosłych w małych szklarniach. Możesz także ukorzenić się w pokruszonym mchu lub perlicie. W takim przypadku po rozwinięciu korzeni wymagany będzie dodatkowy przeszczep do pełnoprawnego podłoża.

W warunkach wysokiej wilgotności rośliny zapuszczają korzenie znacznie szybciej.Aby stymulować rozwój korzeni, delenkę można zanurzyć w proszku Kornevin przed sadzeniem. Kwitną po 2-3 latach uprawy.

Szkodniki i choroby Bilbergii

Pomimo faktu, że roślina jest odporna na choroby i ekspozycja na owadyistnieją pasożyty, które psują rośliny. Jeśli zostaną wykryte na czas, nie stanowią poważnego zagrożenia.

Tarcza

Mszyce można znaleźć na liściach od wewnątrz lub na zewnątrz rośliny. Dotknięte pędy żółkną i stopniowo obumierają. Zwalczanie szkodnika jest łatwe. Wymaga to roztworu leku Actellik, gąbka i butelka z rozpylaczem. Przygotowuje się go po prostu: 20 kropli leku wlewa się do litra wody. Zwilż gąbkę w tym roztworze i usuń wszystkie znalezione szkodniki. Następnie musisz spryskać wszystkie rośliny roztworem. Zwykle w 1-2 zabiegach szkodniki całkowicie znikają.

Mealybug

Ten pasożyt zjada liście i pozostawia na nich swoją wydzielinę. Grzyb podobny do sadzy osiada na nich i szybko się rozmnaża. Uszkodzona roślina będzie słaba, straci swój efekt dekoracyjny, liście żółkną. Jeśli nic nie zostanie zrobione, roślina szybko umrze.

Możesz pozbyć się szkodnika metodą zintegrowaną. Najpierw przetrzyj całą roślinę gąbką zwilżoną alkoholem lub roztworem mydła do prania. Następnie należy spryskać go Actellikiem lub innym środkiem chemicznym przeciwko szkodnikom kwiatów w pomieszczeniach. Jeśli wykonałeś dobrą robotę i na liściach nie ma żadnych szkodników, wystarczy jedna procedura.

Pająk czerwony

Ten szkodnik może żyć po obu stronach liści. Wszystkie dotknięte pędy są owinięte pajęczynami, żółkną i tracą swoje właściwości. Roślina rośnie bardzo słabo i również dobrze wygląda. Nieleczony kleszcz zabija roślinę w ciągu 1-2 miesięcy.

Pozbycie się tego jest łatwe. Najpierw musisz zebrać pajęczynę, następnie potraktować liście roztworem zwykłego mydła i spryskać je Decissem z butelki z rozpylaczem. Traktuj rośliny regularnie, a nie będzie problemów z kleszczem.

Mszyca

Występuje z powodu naruszenia reżimu podlewania i osiada na liściach z góry. Owady żywią się sokami z krzaków. W rezultacie składniki odżywcze uzyskane z korzeni są wykorzystywane nie do rozwoju krzewu, ale do karmienia mszyc. Larwy pasożytów szybko rosną i wyrastają na nowe szkodniki.

W rezultacie wysysa cały sok z pędów, liście żółkną i obumierają. Sytuację można zmienić, usuwając wszystkie szkodniki gąbką i mydłem i stosując roztwór Actellik. Roztwór przygotowuje się jak w przypadku osłony. Na jeden litr wody weź około 20 kropli leku i wymieszaj. Spryskaj krzak powstałym roztworem.

Podlewanie

Nawadnianie opadających bilbergii, żyjących w doniczce, zależy od pory roku. Jeśli jest lato, potrzeba dużo wody - do tego stopnia, że ​​gleba zawsze pozostaje lekko mokra; jednakże ważne jest, aby upewnić się, że nie ma zastoju wilgoci. W tym okresie woda jest wysyłana do lejka liści. Ważne: po kwitnieniu jest to surowo zabronione, ponieważ takie działanie może prowadzić do gnicia rośliny. Zimą tropikalne piękno jest rzadziej podlewane, ziemia może wyschnąć, a liście pozostają suche. Woda do nawadniania o każdej porze roku powinna być ciepła, ustalona na jeden dzień (dopuszczalne jest dodanie kwasu octowego lub cytrynowego w celu jej zmiękczenia).

Jeśli Bilbergia żyje na drzewie bromeliadym, wystarczy usunąć mech, gdy jest całkowicie suchy i zanurzyć go w naczyniu z wodą na około dwadzieścia minut. Po tym czasie mech jest wyciągany, nadmiar wilgoci spływa, a torfowiec wraca na swoje miejsce.

Często Zadawane Pytania

1) Zwiędłe liście wskazują na naruszenie reżimu nawadniania. Jeśli podlewanie zostanie wykonane prawidłowo, przyczyną letargu jest ciężkie podłoże.

2) Utrata koloru i bladość liści wskazuje na brak światła słonecznego. Konieczne jest dostosowanie poziomu światła.Jeśli alocasia pozostawała w cieniu przez długi czas, jest stopniowo wyprowadzana w oświetlone miejsce. Zimą rośliny należy oświetlać świetlówką.

3) Brązowe końcówki liści alocasii są wskaźnikiem naruszenia wilgotności powietrza lub złego podlewania.

4) Ciemne plamy na liściach wskazują na hipotermię lub narażenie na przeciąg.

5) Małe i brzydkie liście są oznaką niedostatecznego oświetlenia.

6) Zżółknięcie końcówek liści alocasii wskazuje na użycie do podlewania rośliny nadmiernie twardej lub chlorowanej wody. Może również wskazywać na nadmiar azotu lub brak składników odżywczych.

Alocasia (Brazylia)

Tagi: Bilbergia, brazylijski, rośnie, wewnątrz, pielęgnacja, kwiat

O

"Poprzedni post

Odmiany roślin

Za powszechne uważa się cztery rodzaje bilbergii:

• piramidalny;
• opadający;
• wspaniały;
• w kolorze zielonym.

Kwiat w kształcie kolca piramidalnego bilbergii
Liście wszystkich gatunków mają ten sam kształt, tworzą rozetę w kształcie lejka, kwiatostany są jasnoróżowe (z wyjątkiem piramidalnych - są w niej ciemnoczerwone). Różnice dotyczą czasu kwitnienia, siedliska (z podziałem na lądowe i epifityczne).

Wilgotność

Bilbergia: zdjęcia

Wilgoć jest bardzo ważnym czynnikiem przy uprawie Bilbergii, jeśli chcesz, aby produkowała piękne kwiaty i oczywiście nie chorowała. Ponadto wilgoci powinno być naprawdę dużo: nie mniej niż siedemdziesiąt do osiemdziesięciu procent. Dlatego zwykły opryskiwacz stanie się niezwykle przydatnym nabytkiem. Chociaż, jeśli z jakiegoś powodu nie możesz lub nie chcesz go kupić, możesz rozpylić Bilbergię z butelki z rozpylaczem. Jest to również niezbędna procedura, gdy temperatura powietrza jest zbyt wysoka.

Jednak jest też okres, w którym nawilżanie Bilbergii jest całkowicie niepożądane. Jest to okres kwitnienia, kiedy kropla wody przypadkowo spadająca na płatek może spowodować na nim ciemne plamy, co oczywiście jest całkowicie niepożądane.

Przydatne właściwości bilbergii

Bilbergia opadająca. Zdjęcie
Liście Bilbergia aktywnie emitują fitoncydy, które skutecznie dezynfekują powietrze. Ponadto roślina jest w stanie zwiększyć ujemną jonizację środowiska powietrza, tworząc w ten sposób zdrową elektrostatykę. Ponadto bilbergia aktywnie promuje pochłanianie dźwięku. A jego efektowny wygląd stanowi doskonałą dekorację do każdego rodzaju wnętrz.

Jakie mogą być trudności z bilbergią?

Roślina będzie rosła zdrowo i obficie kwitła, jeśli będziesz przestrzegać zasad jej pielęgnacji. Warto go wyjąć w bezpośrednim świetle słonecznym, a pędy się spalą. Pojawiają się jako brązowe lub rdzawe plamy.

Jeśli roślina jest dużo podlewana, może również umrzeć. Rozwija się podstawna zgnilizna, gnije pędy. Kiedy masz zamiar przesadzić roślinę, uważaj na ziemię. Glebę do sadzenia przygotowuje się zgodnie z powyższymi przepisami lub kupuje w sklepie.

Dbanie o roślinę jest łatwe. Jeśli wyjeżdżasz na tydzień w interesach i nie ma nikogo, kto by opiekował się kwiatami, krzew nie umrze w tym czasie. Bilbergia toleruje trochę suchego powietrza i przejściowy brak wody, ale pojemnik należy włożyć do miski z mokrą trawą lub mchem. Bilbergia generalnie doskonale dostosowuje się do domowego klimatu, rzadko choruje i pięknie uzupełni wystrój Twojego wnętrza.

Gleba

Jeśli chodzi o glebę, nie ma tutaj specjalnych roszczeń. Najważniejsze jest to, że jest wystarczająco kruchy, aby woda i powietrze mogły przez niego dobrze przenikać. Istnieją specjalne gleby dla bromeli, które można wykorzystać do sadzenia bilbergii (na zdjęciu).

Opieka nad nią, jak widać, nie jest zbyt uciążliwa. A w odpowiedzi na troskę i uwagę zielony zwierzak z pewnością zachwyci właściciela oryginalnymi kwiatostanami.

Jednak wracając do gleby.Według doświadczonych hodowców kwiatów dopuszczalne jest również samodzielne przygotowanie gleby: należy proporcjonalnie wymieszać liść, torf, próchnicę, dodać trochę posiekanego mchu i piasku. Warstwa drenażowa podłoża musi być bardzo dobra.

Jak dorosnąć

Jesteśmy przyzwyczajeni do tego, że wszystkie rośliny domowe żyją w ozdobnych doniczkach i jest to logiczne. Nie zapominaj jednak, że bilbergia to epifit, który osadza się na innych drzewach, a także po prostu zaczepy. Dlatego możesz sadzić ten kwiat na tak zwanym drzewie bromeli - innymi słowy, na dużym, rozgałęziającym się zaczepie. Umieszczenie tam bilbergii nie jest trudne: wystarczy wyciągnąć kwiatek z doniczki, oczyścić korzenie z ziemi, owinąć go w mech torfowiec, a następnie przywiązać do zaczepu. Jest tylko jedna wada tego układu - drzewo nadal ma dość imponujące rozmiary, więc pomieszczenie, w którym będzie się znajdować, powinno być dość przestronne. Jednak tę wadę można obejść: w małych pokojach zamiast drzewa po prostu przymocowuje się mały blok drewna do ściany. Wygląda dość efektownie, a dbanie o bilbergię sprowadza się w tym przypadku wyłącznie do utrzymania wilgoci mchu w odpowiedniej formie.

Szkodniki

Alocasia może zostać zaatakowana przez wciornastki, owady łuskowate, przędziorków i wełnowce. Klęska może wystąpić na tle zbyt wysokiej temperatury lub zbyt suchego powietrza.

Dotknięte obszary rośliny przeciera się mydlaną gąbką, aw przypadku poważnych uszkodzeń stosuje się roztwór actellik lub jeden z preparatów roślinnych.

Kwiat Bilbergii to wytrwała roślina, która ma silną odporność, ale systematyczne łamanie zasad opieki domowej prowadzi do osłabienia zdrowia. W tym stanie tropikalne epifity stają się doskonałym celem dla chorób i pasożytów.

W przypadku bilbergii choroby o charakterze grzybowym pojawiają się w wilgotnej glebie, gdy jest zimno (poniżej 14 C) i przy braku światła. Szczyt aktywacji przypada na okres jesienno-zimowy, początek wiosny. Środki zapobiegawcze są bardziej niezawodne niż leczenie, dlatego raz w miesiącu nawadniają kwiat fungicydem.

W domu owady uciekają z zainfekowanych kwiatów i atakują osłabione okazy. Pasożyty żywią się sokiem międzykomórkowym liści, co prowadzi do utraty dekoracyjności, śmierci zieleni. Kwiat bilbergii zostaje zaatakowany przez:

• przędziorek;
• wełnowca;
• tarcze;
• mszyce.

Jeśli inwazja jest nieznaczna, zrobią to środki ludowe. Liście epifitu przeciera się ręcznie gąbką zamoczoną w wodzie z mydłem. Jeśli zmiana jest rozległa, nie warto eksperymentować, dlatego „pacjenta” leczy się insektycydem kompleksowym Aktellik. Aby poprawić stan, eksperci zalecają naprzemienne procedury z aerozolami Epin.

Kwiat Bilbergii to piękna roślina, która będzie wspaniałym dodatkiem do wnętrza. Niewymagająca kultura wytrzyma błędy opieki domowej. Jeśli nie naruszysz zasad techniki rolniczej, delikatny tropikalny gość zachwyci właściciela spektakularnymi pąkami

Temperatura powietrza

Ta roślina nie jest szczególnie kapryśna w stosunku do temperatury, w której będzie musiała rosnąć. Jednak nadal istnieją optymalne standardy i wskazane jest ich przestrzeganie. Cykl życia Bilbergii dzieli się na okres wegetacyjny i okres spoczynku. Tak więc w okresie wegetacji praktycznie nie ma ram ograniczających temperaturę pomieszczenia, w którym rośnie Bilbergia. Istnieją jednak normy i mówią, że optymalna temperatura dla tej rośliny wynosi od dwudziestu do trzydziestu stopni Celsjusza. Jednak w okresie odpoczynku zalecana temperatura wynosi prawie piętnaście stopni. Tego okresu nie można lekceważyć, ponieważ w tym okresie nerki rozwijają się najaktywniej w Bilbergii.

Niemniej jednak roślina doniczkowa Bilbergia całkiem dobrze znosi krytycznie niskie temperatury: do dwóch do trzech stopni Celsjusza. Dobrze radzi sobie również z przeciągami i praktycznie się ich nie boi.Jednak Bilbergia nie będzie w stanie przetrwać w takiej temperaturze, która utrzymuje się przez długi czas. Nawet jeśli roślina nie umrze, na pewno zachoruje. Dokładnie ten sam efekt będzie obserwowany w temperaturach poniżej trzynastu stopni.

Pielęgnacja i opis roślin Bilbergia Sanders

Mała roślina, która ma 4-6 wydłużonych liści, które rosną w rozetce. Z jednej strony liście są zielone z lekko brązowym odcieniem. Na zewnątrz są brązowawo-czerwone w kropki, paski, plamki żółci, różu i pomarańczy.

Kiedy pierwszy raz patrzysz na roślinę, wydaje się, że ktoś wylał na nią farbę. Liście odmiany Sanders nie osiągają więcej niż 30 cm długości. Po bokach mają brązowe kolce. Kwiaty w Bilbergia Sanders są podobne do kłosków zielono-żółtego koloru z niebieskawymi plamkami. Siedzą w szkarłatnych klombach. Roślina wygląda bardzo pięknie i jasno.

Odmiana jest rozmnażana przez "dzieci" i sadzonki. Ten kwiat jest podatny na choroby. Najczęściej dotyka zgniliznę korzeni, dlatego szczególną uwagę zwraca się na reżim temperaturowy w pomieszczeniu i częstotliwość podlewania. Wśród owadów Bilbergię uwielbiają przędziorki, mączliki i owady łuskowate. Istnieją odmiany Sanders z czerwonymi, żółtymi lub niebieskimi kwiatami.

Jak karmić bilbergię i jak

Musisz karmić roślinę, aby dobrze kwitła. Ale możesz łatwo przekarmić, a krzew się spłonie. Dotyczy to zwłaszcza azotu. Kupuj nawozy stworzone specjalnie dla bromeli, takich jak Bilbergia.

Możesz wziąć nawozy dla wszystkich roślin kwitnących. Sprzedawane są w opakowaniach uniwersalnych. Ale nigdy nie używaj całej dawki zapisanej na opakowaniu. Tylko 50% mieszanki wystarcza na jedno karmienie. Pracę wykonać po podlaniu roślin. Możesz zapłodnić kwiat tylko wtedy, gdy rośnie i zaraz zakwitnie. Dodatkowe odżywienie zaowocuje pięknymi kwiatami o bogatym kolorze.

Rodzaje i odmiany

Bogata paleta roślin znacznie się poszerzyła dzięki staraniom hodowców. Nawet na poziomie amatorskim hodowla pomaga poznać tajemniczy świat roślin, głębiej zgłębić subtelności techniki rolniczej i w pełni wykazać ich twórczy potencjał. Stworzenie co najmniej jednej nowej odmiany jest akrobacją dla hodowcy.

Popularne rodzaje bilbergii.

Bilbergia saundersii

Bilbergia saundersii

Bilbergia Sanders to kultura epifityczna. Talerze z liści oliwnych z brązowym połyskiem, od spodu pomalowane na czerwono-czekoladowy odcień. Kwiaty są cytrynowozielone z lazurowym odcieniem na końcach płatków.

Bilbergia opadająca (Billbergia nutans)

Bilbergia opadająca (Billbergia nutans)

Wśród współczesnych hodowców kwiatów popularna jest opadająca bilbergia, która osadza się na innych roślinach. Kwitnie zimą, dlatego często nazywany jest „kwiatem bożonarodzeniowym”. Kwiatostan kształtem przypomina owies, cecha ta nadała roślinie inną nazwę - „chiński owies”. Opadająca bilbergia jest gatunkiem pospolitym i bezpretensjonalnym. Roślina tworzy lejkowatą rozetę z wąskich, kolczastych długich liści, ze środka której wyrasta wysoka szypułka z kwiatostanem.

Mija kilka lat, zanim zacznie się pierwsze kwitnienie - bilbergia potrzebuje dużo czasu, aby w pełni rozwinąć się.

Po kwitnieniu rozeta macierzysta spoczywa i zostaje zastąpiona bocznymi pędami rosnącymi u podstawy. Atrakcyjność kwiatostanu bilbergii podkreślają efektowne przylistki, które przy odpowiednim oświetleniu zmieniają kolor na różowy. Same kwiaty są małe i niezbyt wyraziste.

Bilbergia pyramidal (Billbergia pyramidalis)

Bilbergia pyramidal (Billbergia pyramidalis)

Bilbergia pyramidal to gatunek lądowy z niewielką liczbą spiczastych, jasnych, szerokich blaszek malachitowych. Kwiatostan jest piramidalny. Kwiaty są szkarłatne, rosną na krótkich szypułkach. Okres kwitnienia: od kwietnia do sierpnia.

Bilbergia Ventus

Bilbergia Ventus

Przedstawiciele tego gatunku mają różowe kwiaty.

Bilbergia magnifica

Bilbergia magnifica

Bilbergia jest wspaniała - roślina epifityczna. Talerze liści oliwnych w paski pokryte są lekko zauważalnym puchem. Kwiatostan jest miękki, obniżony, o osi pokrytej drobnymi włoskami. Roślina kwitnie latem.

Bilbergia o zielonych kwiatach (Billbergia viridiflora)

Bilbergia green (Billbergia viridiflora)

Bilbergia w kolorze zielonym to obszerna roślina epifitowa z gęstą rozetą. Płatki kwiatostanów w odcieniu tytoniu. Okres kwitnienia: wczesna wiosna, ostatnie letnie dni.

Bilbergia zebra (Billbergia zebrina)

Bilbergia zebra (Billbergia zebrina)

Bilbergia zebra to roślina, której blaszki liściowe mają karminowo-złoty odcień, jakby wypalony przez słońce, z zadymionymi poprzecznymi paskami. Ogonek perłowy, różowawy, wypustki o jasnym truskawkowym kolorze.

Taśma Bilbergia (Billbergia cohors)

Przedstawiciele gatunku są podobni do bilbergii zebry. Płytki liściowe wstążki Bilbergia wyróżnia elegancki kolor: od malachitu po brąz, z przydymionymi paskami na odwrocie. Kwiaty są ciemnoniebieskie na jasnoróżowej szypułce.

Zdjęcia Bilbergii

Trudności w opiece

• Pojawienie się jasnobrązowych plam na liściach wskazuje na zbyt jasne oświetlenie. Roślinę należy przestawić w lekko zacienionym miejscu.
• Przy zbyt dużej wilgotności lub podlewaniu twardą wodą końcówki liści stają się suche i brązowe.
• Innym objawem nadmiernego podlewania jest śmierć młodych rozet liści na roślinach, które jeszcze nie zakwitły.
• Jeśli powstanie luźne gniazdo lub spadnie na bok, konieczne jest zwiększenie oświetlenia.
• Żółknięcie liści i zamieranie mówi o szkodach.

Specjalne zalecenia

• Dwa miesiące po kwitnieniu stare rozety liści są ostrożnie usuwane. Dzięki temu można przez długi czas obejść się bez przeszczepu.
• W jednym pojemniku można łączyć różne rodzaje bilbergii, a także łączyć z innymi typami (sansevier, scindapsus, bluszcz). W ten sposób możesz tworzyć niezwykłe kompozycje dekoracyjne.