Przedstawiciele rodziny ryjkowców występują głównie w strefach tropikalnych, ale w Rosji występuje około 5 tysięcy gatunków. Charakterystyczną cechą chrząszczy jest wydłużona mównica, w którą zwrócił się przód głowy. Guzkowiec pręgowany jest najpospolitszym gatunkiem tego gatunku. Dorosłe osobniki o długości 3-5 mm są groźnymi szkodnikami roślin strączkowych, larwa żywi się guzkami.
Typowe znaki
jajko
U różnych gatunków ryjkowców guzowatych wygląd jaj może być różny, od małego owalnego do dużego, bardziej kulistego. Wielkość jaj waha się od 0,25 mm do 0,3 mm.
Larwa
Biała, zakrzywiona larwa, bez nóg i oczu, pokryta sztywnymi, zagłębionymi włosami. Żółta głowa, chroniona chityną, wyposażona jest w ciemne żuchwy, których kształt różni się u przedstawicieli różnych gatunków ryjkowców.
Poczwarka
Poczwarka, podobnie jak u większości gatunków chrząszczy, przypomina wyglądem dorosłego. Poczwarka wołka nie jest pokryta twardą chityną, ponieważ ma ziemną kołyskę dla ochrony.
Miękkie ciało zmienia kolor w miarę dorastania: jeśli początkowo poczwarka nie różni się kolorem od larwy, to zanim opuści schronienie, nabiera koloru dorosłego chrząszcza.
Dorosły
Rozmiary mogą wynosić od 2,5 do 9 mm.
Charakterystyczne cechy chrząszcza to krótka mównica z czułkami przymocowanymi u podstawy oraz szerokie czoło z widocznymi okrągłymi oczami ozdobionymi rzęskami, których kolor jest różny w zależności od gatunku.
Elytry chrząszczy pokryte są wystającym włosiem i matowo zaokrąglonymi łuskami, przeważnie białymi lub szarymi. Na plecach i elytrze plamki i paski ciemnych kolorów są rozrzucone w nieładzie. Kolor nóg i nóg waha się od ciemnoczerwonego do ciemnoszarego.
Chrząszcze są niesamowicie płochliwe i przy najmniejszym niebezpieczeństwie spadają na ziemię, zamarzając na kilka minut.
Najbardziej niebezpieczny gatunek
Chrząszcz z rodziny ryjkowców jest w stanie zaszkodzić każdej roślinie. Najgroźniejsze są buraki, stodoła, ryjkowiec orzechowy i chrząszcz pestkowiec.
Burak
niebezpieczny owad dla buraków cukrowych. Wiosną, przed pojawieniem się pędów produktu, chrząszcz zjada chwasty, po czym stopniowo przechodzi do upraw. Po ich „pracy” buraki są przerzedzane i tracą zawartość cukru.
Widok na stodołę
Wołek płomykówki - żyje w zbożu. Jest to najczęściej spotykane na świecie. Samice są w stanie złożyć około 200 jaj w zagryzionych w uprawach dołkach. Ponadto osady pokryte są wydzielinami. Po takich procesach ziarno jest już bezużyteczne.
Orzech włoski
Zamieszkuje krzaki. Samica zjada zielony owoc orzecha. Larwa psuje orzech od wewnątrz, całkowicie zjadając miąższ. Jeśli walka nie rozpocznie się na czas, owad może uszkodzić całe drzewo.
Chrząszcz z owocami pestkowymi
Dorosły zjada pąki i liście. Zwolniona larwa znajduje się wewnątrz owocu (czeremcha, śliwka, czereśnia i czereśnia). Kiedy pojawiają się nowe owoce, samica robi dziurę w jeszcze miękkiej kości i składa jajko.
Etapy hodowlane
Dorosłe owady hibernują na polach, budząc się, gdy temperatura powietrza osiągnie stabilną temperaturę od trzech do czterech stopni Celsjusza.Gdy powietrze ogrzewa się do + 13 ... + 17 ° C, chrząszcze wznoszą się na skrzydło i udają się na migrację w poszukiwaniu roślin strączkowych, która trwa około dziesięciu lub piętnastu dni.
Po karmieniu po zimie samice rozpoczynają składanie jaj w maju i kontynuują tę aktywność do lipca, po czym giną z wycieńczenia. Jedna samica w sezonie może złożyć od 90 do 900 jaj (ilość uzależniona od warunków atmosferycznych i wyżywienia).
Jajka układane są losowo, bez żadnego przygotowania w postaci zakopywania ich w ziemi. Lepkie jajko, które po wyschnięciu okazuje się być na łodydze lub liściu, po prostu toczy się na ziemię, z którą miesza się po deszczu. Jeśli temperatura powietrza przekracza trzydzieści i nie ma deszczu, zarodek umiera.
Rozwój zarodka, który wpadł w sprzyjające warunki w temperaturze 25 ° C, trwa około tygodnia, po czym uwolnione larwy osadzają się w guzkach, którymi następnie żywią się. Po zjedzeniu kilku bulw larwa rośnie, żeruje na zewnątrz, zjadając również korzenie roślin. Wzrost trwa przez miesiąc, po czym larwy, które uzyskały niezbędną masę, wykopują sobie kołyskę w ziemi, której ściany są cementowane śliną i ziemią. Kołyska jest łatwo niszczona podczas wykopalisk, ale jeśli jest nienaruszona, pozwala miękkiej poczwarce rozwinąć się w młodego chrząszcza w ciągu kilku dni.
Rozmnażanie i rozwój wołków
Larwy ryjkowca guzowatego
Wołki guzowate słyną nie tylko z obżarstwa, ale także z płodności. Składanie jaj rozpoczyna się późną wiosną. Jedna samica składa do 30 jaj dziennie, podczas swojego krótkiego życia jest w stanie wyprodukować do 30 jaj. Samica nie wybiera specjalnych miejsc i losowo rozrzuca jajka. Początkowo zarodki są jasne i pokryte lepką błoną, która utrzymuje jaja na liściach i łodygach. Stopniowo toczą się na ziemię, stają się prawie czarne, a podczas deszczu mieszają się z glebą.
Ważny!
Temperatury powyżej 32 ° C i brak deszczu prowadzą do masowej śmierci jaj. Poziomy temperatury i wilgotności również wpływają na rozwój zarodków.
Rozwój jaja trwa od 6 do 30 dni, następnie pojawia się ruchoma, beznogie larwa z małą głową i bez oczu. Młody owad wpełza pod ziemię, gdzie znajduje guzki roślinne. Możesz określić miejsce wejścia larwy za pomocą ciemnej plamki. Po wniknięciu do guzka zaczyna wchłaniać całą zawartość. Gdy z bulwy pozostanie jedna skorupa, larwa przechodzi do następnej. W fazie larwalnej jeden owad niszczy 5-6 guzków.
Po zjedzeniu kilku guzków larwa powiększa się i nie mieści się w bulwach, więc zaczyna zjadać zewnętrzne tkanki korzenia. Jedna roślina grochu może mieć jednocześnie do 20 młodych osobników. Rozwój larwy trwa od 25 do 40 dni, w zależności od klimatu siedliska i warunków pogodowych. Dojrzała larwa jest zakopywana w ziemi na głębokość 10-15 cm i wyposażona w kołyskę do przepoczwarzenia. Po 9-14 dniach z poczwarki wyłania się młody chrząszcz. Nowonarodzony ryjkowiec zaczyna intensywnie żerować i zjada soczyste liście grochu, wyki lucerny. Po zebraniu rocznych plonów owady latają na wieloletnie rośliny strączkowe, gdzie pozostają na zimę.
Wołek guzkowy - szkodnik
Już od pierwszych dni wiosny chrząszcze zaczynają żerować, próbując nadrobić głodne zimowe miesiące. Pojawienie się chrząszczy na polu można prześledzić najpierw słabym, a następnie lawinowym pojawieniem się na młodych liściach ogryzionych obszarów roślin strączkowych.
Przy dobrej ciepłej pogodzie chrząszcze mogą całkowicie zniszczyć liście sadzonek na dość dużym obszarze, ponieważ po migracji ryjkowce nie opuszczają swoich żerowisk i nie zatrzymują go nawet w nocy.
W ciągu jednego dnia jeden chrząszcz może zjeść nawet 2 metry kwadratowe. zobacz liście, a samice jedzą trzy razy więcej samców.
Następnie larwy dołączą do chrząszczy, pożerając rośliny od dołu i zwiększając uszkodzenia mechaniczne o możliwość zarażenia się infekcjami.
Wszystko to prowadzi do ogromnego osłabienia, a nawet śmierci roślin, co znacznie wpływa na plon. Tak więc plon grochu po ataku chrząszczy zmniejsza się o 70%.
Jeśli chcesz uzyskać bogate i zdrowe zbiory, musisz jesienią spryskać mocznikiem. Zwalczanie szkodników w ogrodzie powinno obejmować nie tylko obróbkę chemiczną, ale także mechaniczne metody zwalczania. Jakie owady mogą zniszczyć nasze uprawy, przeczytaj tutaj.
Nie wszystkie maści na ukąszenia owadów są odpowiednie dla dzieci. Dowiedz się, które produkty są bezpieczne dla Twojego dziecka, klikając link.
Jak radzić sobie z wołkami w ogrodzie?
Weevil Fight: Niezbędne narzędzia do skutecznej pomocy.
- Top dressing z żywymi organizmami, które zapobiegają atakowaniu gleby przez dorosłe pasożyty i larwy.
- Rozpylanie chemikaliów. Pamiętaj o ostrożnym obchodzeniu się z takimi substancjami. Spryskaj krzewy jagodowe po raz pierwszy pięć dni przed kwitnieniem. W połowie lipca przerób krzewy po raz drugi - w ten sposób zniszczysz nową generację chrząszczy.
- Ludowe przepisy na niszczenie wołków, które z powodzeniem stosowały nasze prababki.
Sugerujemy zapoznanie się z tym, jak i dlaczego ogród jest przetwarzany za pomocą siarczanu miedzi
Spryskiwanie chemikaliami to niezawodna ochrona przed wrogimi owadami. Popularne leki to Karbofos, Metaphos, Atellix.
Istnieją tak zwane biologiczne leki zwalczające owady - Antonem-F i Nemabakt. Innym sposobem na opór jest fumigacja niezbyt agresywnymi lekami.
Wołkowe metody walki z pomocą ludowych receptur mają wiele odmian. Popularnym przepisem jest rozcieńczenie stu gramów proszku musztardowego w trzech litrach wody i ostrożne spryskanie krzaków tym płynem. Piołun, wrotycz pospolity i ostra papryka w strąkach skutecznie zwalczają szkodniki. Krzewy jagodowe opryskuje się naparem z tych roślin.
Wymieszaj trzy kilogramy popiołu i czterdzieści gramów mydła do prania. Spryskaj dotknięte rośliny. Nawiasem mówiąc, suchy popiół jest skutecznym wybawcą krzewów jagodowych i pędów buraków. Obficie posyp rośliny wczesną wiosną.
Na przykład! Środki ludowe mają delikatny efekt, ale pamiętaj - takie bezpieczne procedury należy wykonywać często. W przeciwnym razie nie oczekuj efektu.
Dobre rady: walka z wołowiną na truskawkach
Chrząszcz dość często zjada truskawki. Aby uzyskać dobre zbiory jagód, uzbrój się z wyprzedzeniem w środki przeciwko szkodliwym owadom. W razie potrzeby potraktuj nasiona roślin specjalnymi środkami owadobójczymi.
Innym przepisem jest częstsze spulchnianie gleby w pobliżu krzaków (aby pozbyć się larw) i zwalczanie chwastów (są one dodatkową przynętą dla ryjkowców). Staraj się regularnie nawadniać ziemię - chrząszcze uwielbiają suchą pogodę, a woda im przeszkadza.
Wołkowate chrząszcze są niebezpiecznymi wrogami bezbronnych roślin, które spokojnie żyją w swoim letnim domku. Uwielbiają atakować kwiaty, warzywa i rośliny jagodowe - truskawki, truskawki i maliny. Zwróć szczególną uwagę na zwalczanie szkodników i uzyskaj wysokie plony z każdego ogrodu.
Metody kontroli
Populację chrząszczy najlepiej kontrolują czynniki naturalne, takie jak późne przymrozki lub odwrotnie, sucha i gorąca pogoda. W takich warunkach pogodowych liczba jaj składanych przez samice maleje, a same jaja w większości giną.
Ale oczywiście głupio jest polegać tylko na pogodzie, więc istnieje szereg środków mających na celu zniszczenie chrząszczy na lądowaniach.
Opcje niszczenia chrząszczy:
- głęboka orka pól po zbiorach z poprzedniego zbioru, co pozwoli na zniszczenie późnych larw i poczwarek;
- siew roślin wcześnie, aby do czasu, gdy chrząszcze opuściły ziemię, rośliny zdążyły stracić swoją delikatność i nie nadawały się do zjadania chrząszczy;
- wczesne opryskiwanie pól związkami fosforoorganicznymi, pyretroidami i innymi środkami owadobójczymi, które zatruwają dorosłe chrząszcze i zmniejszają liczbę składanych jaj;
- opryskiwanie brzegów upraw pyłami metafosu lub heksachloranu, co pozwoli na zniszczenie chrząszczy na początku ich migracji.
Środki zaradcze
Ale oczywiście niezwykle nierozsądne byłoby poleganie wyłącznie na czynnikach naturalnych przy rozwiązywaniu problemu zwalczania szkodników. Dlatego przez stulecia udomawiania roślin strączkowych w ogóle, a zwłaszcza grochu, opracowano różne skuteczne środki zwalczania, aby chronić nasadzenia przed wszystkimi odmianami tego pasożyta.
Można je podzielić na zastosowanie całego szeregu technik rolniczych oraz znacznego arsenału insektycydów i pestycydów produkowanych przez współczesny przemysł chemiczny.
Szkodliwość ryjkowców w rolnictwie
Szeliniak buraczany nie jest lubiany ze względu na uszkodzenia nasadzeń głównie różnych rodzajów buraków, ponieważ dorosłe chrząszcze zjadają młodą roślinę do stanu konopi. Ogólnie rzecz biorąc, dorosłe ryjkowce mogą zniszczyć nawet młode nasadzenia liściaste dębów i lip.
Chrząszcze zastępowane są przez larwy, uszkadzając już wystarczająco rozwinięte systemy korzeniowe roślin. Wynik nie jest trudny do przewidzenia: rośliny wysychają i ostatecznie umierają. Biorąc pod uwagę fakt, że do trzech lub czterech chrząszczy na metr kwadratowy na zanieczyszczonej glebie, nie trudno sobie wyobrazić skalę katastrofy.
Pszczoła afrykańska jako gatunek powstała w wyniku eksperymentu naukowego. W domu są różne środki na uszy. Spraye są najskuteczniejsze, a taśmy samoprzylepne najbezpieczniejsze. Opis tych i innych narzędzi można znaleźć tutaj.
Możesz pozbyć się roztoczy szczurów tylko dzwoniąc do służby zwalczania szkodników.
Środki zapobiegawcze
Trudno jest zapobiec pojawieniu się wołka buraczanego na miejscu. Aby nie dopuścić do uszkodzenia upraw warzyw, zaleca się głębokie kopanie w zagonach, w których rośliny rosły jesienią, a wiosną usuwanie kiełkujących chwastów. Brak pożywienia po wybudzeniu się z hibernacji zmusi szkodnika do opuszczenia terenu.
W przypadku wykrycia infekcji upraw należy odizolować łóżko z dotkniętymi roślinami. Aby to zrobić, wykopuje się głęboką bruzdę, a ziemię z larwami i dorosłymi chrząszczami traktuje się środkami owadobójczymi.
Cechy chrząszcza buraczkowego
Szkodniki buraczane osiągają wielkość do 15 mm, są ciemne, z grubymi krótkimi łuskami, zwane procą. Na zdjęciu widać wzór dogonos.
Jaja chrząszczy mają owalny kształt o jasnożółtej barwie do 1,5 mm. Larwy chrząszcza buraczanego mają jasnożółty kolor i łukowaty zakrzywiony kształt.
Poczwarka chrząszcza wyróżnia się podłużnym, jajowatym kształtem, o długości do 15 mm, z charakterystycznym żółtawym zabarwieniem i wyraźną trąbką. Cechy konstrukcji rozmontowują materiały fotograficzne.
Jakie szkody wyrządzają owady
Wołek buraczany uszkadza wszystkie rodzaje buraków, w tym buraki paszowe, stołowe i cukrowe. Wyrządzona szkoda jest zauważalna nawet podczas kiełkowania upraw, kiedy chrząszcze, głodujące po zimie, zaczynają gryźć masę liści, przegryzając łodygi. Larwy uszkadzają system korzeniowy, co prowadzi do wysychania jąder i śmierci roślin. Połączenie działań chrząszczy i potomstwa prowadzi do zmniejszenia plonu buraków.
Wołek buraczany
Ryjkowce buraczane oddziałują również na rośliny kwitnące z rodziny portulaka, amarantusa, młode pędy dębów, klonów.
Jak wygląda szkodnik pól buraczanych
Wołkowiec buraczany - chrząszcz z licznej rodziny ryjkowców. W niektórych regionach nazywany jest burakiem. Szeroko rozpowszechniony w całej Europie i Azji Środkowej. Wielkość osobników dorosłych sięga 1,5 cm Charakterystyczną cechą jest wydłużona, gruba mównica. Elytra i boki są gęsto pokryte łuskami. Kolor jest zmienny i zależy od miejsca zamieszkania wołka. Zdecydowana większość owadów jest szara z ciemnymi, prawie czarnymi kreskami.
Wołkowiec buraczany zimuje w glebie na głębokości 20-25 cm w miejscach sadzenia buraków, w regionach o cięższych warunkach może zakopywać się na głębokość 45 cm, a wraz z nadejściem ciepła, gdy temperatura otoczenia osiągnie 8- 10 ° C, chrząszcze wypływają na powierzchnię.
Wołek buraczany
Ciekawy!
U 5-10% populacji zimujący etap rozwoju przechodzi w diapauzę. Owady nie opuszczają dolnych warstw gleby i pozostają w nich do następnego roku.
Po zimowaniu chrząszcze są bardzo ruchliwe. Dzięki rozwiniętym nogom szeliniak buraczany jest w stanie pokonać dziennie do 300 m. Przy sprzyjających warunkach atmosferycznych rozpoczynają się lata ryjkowca. Lecą tylko w upalny dzień, kiedy temperatura gleby przekracza 30 ° C. Według obserwacji biologów szczyt aktywności lotniczej przypada w porze obiadowej. Chrząszcze nie wznoszą się powyżej 4 m nad powierzchnię, w jednym starcie pokonują do 500 m, a dziennie kilka kilometrów. Biologia budowy ciała i dane naturalne pomagają ryjkowcom w migracji na pola buraków i zasiedlaniu ich w krótkim czasie.
Dieta chrząszczy po zimowaniu składa się głównie z chwastów. Po pojawieniu się sadzonek buraków owady zaczynają żerować na młodych liściach. Można stwierdzić, że winowajcą porażki jest ryjkowiec buraczany po określonych nacięciach na krawędziach liści.
Ciekawy!
Jeden dorosły chrząszcz zjada do 15 g masy zielonych liści, co stanowi 100-krotność masy własnej.
