Jak często należy podlewać sukulenty w domu

Sukulenty (sukulenty) są reprezentowane przez rośliny, które mają specjalne tkanki magazynujące wodę. Najczęściej w warunkach naturalnych takie rośliny rosną na suchych obszarach. Jednak uprawa i rozmnażanie tych roślin przez hodowców kwiatów jest z powodzeniem przeprowadzana w domu.

Do najpopularniejszych sukulentów w uprawie kwiatów w pomieszczeniach zalicza się następujące typy:

• echeveria lub „kamienny kwiat”;
• grubaska lub „gruba kobieta”;
• rozchodnik lub rozchodnik;
• Kalanchoe;
• szkarłatny lub „agawa”;
• epifyllum lub „kaktus”.

Najlepiej dla początkujących hodowców preferować uprawę takich bezpretensjonalnych sukulentów, jak Opuntia, Cereus, Echinopsis, Rebutia, Schlumbergera.

Opis sukulentów

W domu rośliny rosną z mięsistymi liśćmi. Za ich pomocą gromadzą wodę. Taka potrzeba pojawiła się wśród kultur ze względu na specyficzne warunki pobytu, gdyż pierwotnie zamieszkiwały one pustynie. Najpopularniejsze są uprawiane na terytorium Rosji rodzaje, które obejmują:

1. Agawa. Występuje w kilku odmianach. Wszystkie są bezpretensjonalne i wyglądają jak miniaturowa choinka. Ich liście są spiczaste, zwinięte do góry. Mają jasnozielony odcień i są zebrane w rodzaj rozety.
2. Aloes. Ta roślina, popularna w Rosji, jest również soczysta. Ma centralną łodygę, z której wychodzą długie procesy. Są ułożone w okrąg. Istnieją różne odmiany aloesu, ale wszystkie mają zielony odcień, czasem z plamistymi plamami.
3. Argyroderma. Jego rozetę tworzy kilka mięsistych i grubych liści. Zwykle jest ich 2. Pomiędzy głównymi liśćmi znajduje się piękny kwiat, który zajmuje średnicę całej rośliny. Jego płatki są różowe lub białe.

Co to są sukulenty

Prawie wszyscy przedstawiciele tej grupy są obdarzeni soczystymi, dosłownie wypełnionymi płynem łodygami i liśćmi. Takie rezerwy są tworzone przez naturę w celu przetrwania, ponieważ warunki życia roślin wcale nie są łatwe. Prawie wszystkie z nich rosną na obszarach pustynnych, gdzie bardzo trudno jest zdobyć wodę.

Aby dostosować się do warunków braku wody, sukulenty są wyposażone w następujące właściwości mające na celu zmniejszenie parowania cieczy i jej rezerwację:

• Łodyga i liście pokryte są woskową powłoką lub gęsto owłosione.
• Liście są zastępowane cierniami, przez które nie dochodzi do parowania.
• Wiele sukulentów ma żebrowaną łodygę, która rozszerza się, gdy dostanie się do niej woda, zwiększając w ten sposób objętość wywaru.

• Liście są często zaokrąglone, co zmniejsza powierzchnię parowania.
• W ciągu dnia roślina „nie oddycha”. Wymiana gazowa zachodzi w nocy, kiedy temperatura powietrza spada, a wilgotność wzrasta.
• Liście mają kształt rynny, dzięki czemu wilgoć spływa do korzeni.
• W celu ochrony przed palącym słońcem wszystkie części uprawy mają jasny kolor i są zdolne do wytwarzania ochronnych czerwonych i brązowych pigmentów.
• Większość roślin jest ukryta w ziemi.

Sukulenty posiadają również urządzenia do ochrony przed naturalnymi wrogami: owadami, ptakami i zwierzętami. Na przykład ciernie, trujący lub po prostu bardzo gorzki sok.Niektóre z nich „chowają się”, imitując otaczające je kamienie (lity), podczas gdy liście innych „przerażają” podobieństwem otwartej paszczy zwierzęcia (fuacaria).

16 doskonałych odmian śliwek dla regionu moskiewskiego

Zgodnie z klasyfikacją botaniczną wszystkie sukulenty są podzielone na 2 podgrupy:

1. Łodyga - zdolna do zatrzymywania wilgoci w grubych łodygach. Należą do nich kaktusy, trojeść mleczna.
2. Liściaste - zatrzymują wodę w mięsistych liściach. Przedstawiciele gorących krajów to aloes, lithops, echeveria, haworthia. W klimacie umiarkowanym rozchodnik i odmłodzenie można znaleźć w naturze.

Wszystkie te sukulenty doskonale dostosowują się do warunków wewnętrznych, więc miłośnicy chętnie uprawiają je na parapetach.

Funkcje lądowania

Ta kategoria roślin jest bezpretensjonalna, ale nadal wymaga przestrzegania pewnych zasad. Jeśli rozmnażanie odbywa się za pomocą liści, części łodygi i rozet, należy najpierw pozostawić wycięty obszar na 3 dni w pomieszczeniu i pozostawić do wyschnięcia.

Możesz do tego użyć parapetu. W przyszłości konieczne jest zakopanie pędu w doniczce z glebą, aby się zakorzeniła.

Konieczne jest sadzenie rośliny płytko, tak aby 1/3 jej wyglądała spod ziemi, w przeciwnym razie nie będzie można uniknąć gnicia wyrostka robaczkowego. Nie ignoruj ​​specjalistycznych rozwiązań sprzedawanych w kwiaciarniach. Mają zbawienny wpływ na system korzeniowy, wzmacniając go. T

Przyczyniają się również do przyspieszenia wzrostu upraw i zapobiegania chorobom.

Przykłady dobrych preparatów promujących zdrowie sukulentów to:

• Gilea;
• Pokon;
• Bona Forte.

Uprawa z nasion

Głębokość pojemnika do sadzenia roślin powinna wynosić co najmniej 3 cm Prosta ziemia ogrodowa, zmieszana w równych ilościach z grubym piaskiem, nadaje się jako gleba dla sukulentów. Możesz dodać trochę węgla drzewnego do tej mieszanki, która ma właściwości absorbujące. Pochłania nadmiar wilgoci, co chroni system korzeniowy przed próchnicą.

Aloes i wiele innych roślin można wysiewać na zwykłym perlicie bez dodawania do niego czegokolwiek innego. Nasion nie trzeba nawet posypywać ziemią. Wystarczy położyć je na powierzchni podłoża. Jednocześnie lepiej zamknąć sam pojemnik kawałkiem szkła lub folii.

Optymalny zakres temperatur dla uprawy roślin to w ciągu + 20-25°. Nie przesuszaj podłoża. Sadzonki dobrze reagują na częste podlewanie. Lubią też dobre oświetlenie. Jeśli zamierzasz sadzić roślinę zimą lub jesienią, musisz zapewnić jej wydłużone godziny światła dziennego, stosując lampy do sztucznego oświetlenia.

Pierwsze pędy widać już po kilku tygodniach. Pojedyncze rośliny kiełkują w ciągu miesiąca. Jak tylko roślina dorośnie do 1 cm, należy ją przenieść do osobnego pojemnika.

Rozmnażanie nasion

Do rozmnażania nasion najlepiej nadają się świeże nasiona, które należy wstępnie umyć i wysiać mieszanką torfowo-piaskową. Podłoże do sadzenia należy wysterylizować w piecu. Zbiornik do sadzenia musi koniecznie mieć wysokiej jakości otwory drenażowe i warstwę drenażową.

Aby nasycić podłoże glebowe wilgocią, konieczne jest zainstalowanie pojemnika z uprawami na patelni z wodą... Reżim temperaturowy przed wschodem powinien wynosić około 22-24 ° C. Średni czas potrzebny na pojawienie się sadzonki wynosi od dwóch do trzech tygodni, ale może się różnić w zależności od jakości nasion i rodzaju rozmnażanej rośliny. Możliwe jest sadzenie sadzonek, które pojawiły się w ciągu około sześciu miesięcy lub roku.

Korzystanie z garnków

Ta pojemność jest wybierana indywidualnie. Ogrodnik może dokonywać wyborów w oparciu o swoje preferencje i upodobania.Niektórzy ludzie bardziej lubią materiały gliniane, ale nie wolno nam zapominać, że taki materiał zapewnia szybkie odparowanie wilgoci. Wynika to z jego porowatej struktury, która nie jest w stanie zatrzymać cieczy. Oczywiście takie doniczki nie wyciekną, ale gleba z nią nie pozostanie mokra przez długi czas.

Inne materiały na doniczki to:

• skała;
• Plastikowy;
• wino.

Głównym zadaniem ogrodnika jest szybkie przeniesienie rośliny z małej doniczki do większej. Ważna jest przestrzeń i komfortowe warunki do rozwoju.

Nie skupiaj się na cechach dekoracyjnych, kolorystyce i kształcie doniczek.

Wymagania dotyczące podlewania

Aby określić, które warunki podlewania są najlepsze dla sukulentów, należy przyjrzeć się ich naturalnemu środowisku. Sama natura wymyśliła dla nich najbardziej odpowiedni klimat, reżim wilgotności. W regionach pustynnych obserwuje się spadki temperatury. Oczywiście w warunkach Rosji zapewnienie takiego efektu jest trudne. Ale możesz zrobić wszystko, co w Twojej mocy, aby się do nich zbliżyć.

Nie jest trudno określić, jak często podlewać sukulenty. Konieczne jest, aby to dotknęło powierzchniową warstwę gleby i określić, czy jest mokra... Jeśli jest sucha lub nawet chrupiąca, możesz ją ponownie podlać. Ale jeśli pod taką skorupą ukryta jest mokra gleba, podlewanie doprowadzi do tego, że korzenie zaczną gnić.

Sukulenty mogą istnieć przez długi czas bez podlewania. Wystarczy to zrobić raz na trzy dni, a jeszcze lepiej raz w tygodniu. To, co hodowca uważa za stres, soczyste doskonale toleruje. Nie powinieneś, martwić się o swój ulubiony kwiat, zbyt mocno go podlewać.

W takim przypadku odwrotny efekt będzie można osiągnąć tylko wtedy, gdy przedstawiciel kaktusa zacznie gnić.

Jak przeszczepić kaktusa do innej doniczki. Jak przeszczepić kaktusa w domu

Aby nie uszkodzić kaktusa i nie przeszczepić go prawidłowo, należy przestrzegać pewnych zasad. Jak więc przeszczepić kaktusa:

Pierwszym krokiem jest wydobycie kaktusa z dawnego pojemnika.

• Pierwszym krokiem jest wyjęcie kaktusa z dawnego pojemnika. Aby to zrobić szybko, musisz owinąć jego zmieloną część papierem na kilka warstw, a następnie, biorąc go, odwrócić garnek i wyjąć go. Inną opcją jest zabranie kaktusa w specjalnych gumowych rękawiczkach lub rękawicach kuchennych, są one wystarczająco gęste, aby ciernie je przebiły. Jeśli kaktus nie chce wydostać się z doniczki, możesz podważyć ziemię nożem o ściany.

Dodatkowe niuanse

Sukulenty należy spryskiwać co 3-4 dni. Każdy typ instalacji może mieć własne wymagania dotyczące tej procedury. Lepiej to zrobić, gdy gleba jest całkowicie sucha. Do podlewania zaleca się sporządzenie harmonogramu i ścisłe trzymanie się go. Jest to szczególnie ważne w przypadku młodych roślin.

Dorosłe rośliny należy podlewać konewką. Konieczne jest całkowite nasycenie gleby wodą. Dzięki tej technice system korzeniowy zawsze pozostanie zdrowy. Niektórzy hodowcy zalecają całkowite zaniechanie podlewania zimą, ale wiele zależy od rodzaju soczystości. Jednocześnie wszystkie odmiany wymagają najbardziej aktywnego przepływu wody w okresie letnim.

Kwiaciarnie czasami eksperymentują, aby określić, jak często należy podlewać sukulenty.

Czasami warto nawet pominąć kilka dodatkowych dni.

Z tego powodu korzenie stają się tylko silniejsze. Istnieją pewne oznaki, które na to wskazują brak wilgoci:

• kruchość i suchość górnych liści;
• kurczenie się całej rośliny;
• pojawienie się fałd na końcach pędów.

Ostrożne i regularne spryskiwanie sukulentów szybko przyzwyczai się do stałego przepływu wody.Jednocześnie nie podlewaj ich standardową dawką wody po przeżyciu suszy. W takich przypadkach należy stopniowo zwiększać wilgotność. Ale nawet przy tym reżimie sukulenty będą w stanie odskoczyć dopiero po tygodniu.

Jeśli w pomieszczeniu panuje duża wilgotność, należy rzadziej podlewać. W czasie upałów częstotliwość takich manipulacji należy zwiększyć.

Rośliny sadzimy w doniczkach z otworami drenażowymi. Zbyt mokra gleba nie jest dla nich odpowiednia. W takim środowisku pleśń rozwija się szybko. Szkodniki również czują się tu dobrze. W razie wątpliwości co do ilości użytej wody, lepiej jest ją wypełnić niż przelać. Do codziennej pielęgnacji swojego soczystego sukulenta potrzebna jest butelka z rozpylaczem i mała konewka.

Kiedy przeszczepić

Chociaż wiele sukulentów i kaktusów rośnie ciasno na bokach doniczki, nadszedł czas na przeszczep. Być może po prostu chcesz zmienić doniczkę na bardziej atrakcyjną opcję, albo wystąpią problemy z kwiatkiem. Ale skąd wiesz o potrzebie przeszczepu sukulentu? Oto kilka znaków:

• jeśli zauważysz, że korzenie rośliny są zbyt zatłoczone lub wystają z otworów drenażowych;
• jeśli podczas podlewania woda wnika do gleby i znajduje się po prostu na powierzchni;
• jeśli roślina wygląda na zbyt dużą do doniczki;
• jeśli np. podłoże uległo zniszczeniu, szybko wysycha lub odrywa się od ścianek doniczki.

Ogólna zasada dotycząca sukulentów brzmi: przesadzać roślinę co dwa lata. W ten sposób możesz zapewnić kwiatowi świeżą i żyzną glebę, aby go odżywić.

Najlepszy czas na przeszczep to początek sezonu wegetacyjnego... W tym czasie soczysta roślina ma największe szanse na przeżycie i udany przeszczep. U większości gatunków sezon wegetacyjny rozpoczyna się wczesną wiosną i jest to optymalny czas przesadzania. Warto zauważyć, że niektóre gatunki zaczynają rosnąć jesienią lub zimą, dlatego koniecznie określ rodzaj swojej rośliny.

Zalecenia dotyczące przeszczepu

Za główny okres przesadzania sukulentów uważa się pierwszą dekadę marca. To najlepszy czas, kiedy przepływ soków jeszcze się nie rozpoczął, ale pojawiły się nowe pąki. Naturalne siedlisko sukulentów zakłada specjalne warunki dla rozwoju kultury, dlatego ich korzenie dobrze kiełkują w ziemi, a pędy rozciągające się po bokach prawie nie są uformowane.

Te cechy rozwojowe pozwalają roślinie otrzymywać więcej wilgoci i składników odżywczych, które szybko odparowują z powierzchni gleby.

Boczne korzenie są również zbędne, ponieważ gorące słońce na pustyni szybko je wypala. Ostrożnie wykop kwiat podczas przesadzania. W takim przypadku łopatkę należy umieścić pionowo, 5 cm od tułowia. Pozwoli to uniknąć urazów korzeni. Po zakopaniu narzędzia ogrodniczego w ziemi należy usunąć cały nadmiar gleby wokół, bez wpływu na obszar znajdujący się blisko korzenia.

Następnie soczysty przenosi się w nowe miejsce wraz z glinianą grudką, gdzie jest dobrze posypany nową częścią podłoża. Szczególnie konieczne jest przesadzanie do młodych kwiatów. Taka procedura w stosunku do nich powinna być przeprowadzana raz w roku. Jeśli roślina jest starsza niż 5 lat, wystarczy to zrobić raz na 2 lata.

Sukulenty wymagają specjalnej gleby, która jest zbliżona do składu gleby pustynnej. Możesz go kupić w gotowej kompozycji w kwiaciarniach. Nie ignoruj ​​dodatkowych nawozów, które pozwalają zakupionemu kwiatowi lepiej się zakorzenić.

Co to są sukulenty

Sukulenty to szczególny rodzaj roślin, które mogą gromadzić i zatrzymywać wodę w swoich mięsistych liściach, dzięki czemu nie wymagają częstego i obfitego podlewania. W tłumaczeniu z łaciny „sukus” oznacza „sok”, co wyjaśnia tak niezwykłą nazwę rośliny domowej.

W tej grupie roślin można zobaczyć wiele różnych rodzajów sukulentów, czasem bardzo różniących się od siebie. Są podobne tylko w tym, że znajdują się w tych samych warunkach klimatycznych, suchym powietrzu i kamienistej glebie.

Sukulenty dzielą się na dwa rodzaje roślin. Te typy różnią się sposobem wchłaniania wody. Niektórzy gromadzą go w łodygach, podczas gdy inni - w liściach.

Te, które gromadzą wodę w liściach, mają masywne liście charakteryzujące się mięsistością, na przykład aloes, kalanchoe lub drzewo pieniędzy.

Sukulenty z akumulacją wody typu łodygi mają gruby pień, a liście, przeciwnie, są małe lub ich nie ma a priori. Zamiast liści takie sukulenty mają ciernie lub kosmki (lithops, carnegia), które są potrzebne, aby zwierzęta ich nie zjadały.

Ludzie często mylą się, myśląc, że sukulenty to kaktusy. W rzeczywistości nie jest to prawdą. Raczej kaktusy są jednym z rodzajów sukulentów, więc każdy kaktus można nazwać soczystym, ale nie każdy soczysty jest kaktusem.

Rośliny te żyją głównie w gorących krajach o suchym klimacie, dlatego przy częstym i obfitym podlewaniu cierpią na choroby. Niektórym wystarczy 2-3 wilgoć w roku i w takich warunkach będą rosły, rozwijały się, a nawet kwitły.

Na liściach niektórych rodzajów sukulentów wydaje się nakładać warstwę ochronną o szarawym odcieniu. Ta tablica służy im jako ochrona przed gorącym słońcem i zbroja przed szybkim zużyciem wody. Osoby, które nie mają takiej płytki nazębnej, są często pokryte cienkimi włosami na łodydze, która spełnia te same funkcje.

Jeśli wilgoć nie jest dostarczana przez długi czas, soczysty umiera, ale tylko z góry, utrzymując korzenie przy życiu. Kiedy pojawia się deszcz lub podlewanie, mają tendencję do odradzania się z korzenia. Taka ochrona jest subtelnie zapewniana przez naturę.

Prawdopodobne problemy i choroby

Szkodniki z zewnątrz rzadko atakują sukulenty. Czasami w systemie korzeniowym można znaleźć nicienie. W glebie mogą również rosnąć wciornastki. Jest to możliwe tylko w przypadkach, gdy gleba i jej wypełniacz nie zostały zakupione w sklepie, ale wykopane przez samego właściciela. W takiej sytuacji należy uciec się do rozmnażania przez wierzchołek rośliny lub wykonać przeszczep po całkowitym oczyszczeniu korzeni z cząstek gleby, a następnie potraktować wskazane miejsca środkami dezynfekującymi.

Sukulenty chorują od niedoświadczonych hodowców kwiatów. Mają do czynienia z sytuacją, w której roślina gnije. Wynika to z nieprzestrzegania prawidłowego reżimu nawadniania. Jeśli istnieją obawy, że nie będzie można chronić kultury przed ropieniem, przed sadzeniem należy umieścić węgiel drzewny w glebie. Dla początkujących zwykle pojawiają się następujące problemy:

1. Brązowe plamy na pędach i liściach. Jest to objaw infekcji botrytis. Prowokuje gnicie liści. Aby wyleczyć roślinę, musisz odciąć liście z defektem, zmniejszyć podlewanie, a jeszcze lepiej - pozostawić glebę do wyschnięcia na kilka dni. Następnie roztwór środka grzybobójczego należy dodać do podłoża. To mógłby być środek zaradczy „Maxim”.
2. Brązowe plamy o nieprzyjemnym zapachu. Winny jest tu czynnik sprawczy innej grupy. To jest bakteria erwinia. Aby się go pozbyć, należy usunąć uszkodzone obszary rośliny, zmniejszyć częstotliwość podlewania i potraktować kwiat roztworem nadmanganianu potasu. W celu zapobiegania soczystość należy okresowo badać. Szczególnie ważne jest, aby przyjrzeć się liściom, w tym ich dolnym obszarom.
3. Tablica w kolorze zielonym lub czerwonym. Może to być penigiloza lub aspergiloza. Obie choroby są wywoływane przez grzyby. Aby temu przeciwdziałać, dotknięte liście traktuje się roztworem alkalicznym, na przykład z dodatkiem sody lub nadmanganianu potasu zmieszanego z wodą.
4. Oparzenia liści. Występują, gdy roślina jest pozostawiona na południowym parapecie w bezpośrednim świetle słonecznym. Szczególnie niebezpieczne jest to podczas lub bezpośrednio po hibernacji.Niekorzystnym okresem do opalania jest również chwila po bezpośrednim zakupie w sklepie. Roślina musi stopniowo przyzwyczaić się do nowych warunków, a także do jasnych promieni słońca.

Doświadczeni hodowcy twierdzą, że lepiej jest natychmiast przeszczepić roślinę do innej doniczki, uprzednio zdezynfekowanej i wypełnionej wysokiej jakości glebą. Musisz dodać do niego węgiel drzewny.

Zalecają wykonanie tej procedury, ponieważ czasami podłoże jest zakażone nicieniami. Są w stanie wyrządzić roślinie wiele szkód, dlatego aby temu zapobiec, należy pozbyć się gleby o wątpliwej jakości. Z drugiej strony, jeśli nie ma wątpliwości co do kwalifikacji pracowników kwiaciarni i sumiennego podejścia do wykonywanej pracy, można obejść się bez takiego zabiegu.