Wciornastki na mieczyków, jak się ich pozbyć. Wciornastki i jak sobie z nimi radzić

Mieczyki to kwiaty z rodziny bulwiastych, występujące w Afryce i tropikalnym regionie Morza Śródziemnego. Tworzą świąteczną atmosferę, ozdabiają ozdobne trawniki i rabaty kwiatowe w ogrodach i parkach. Kolekcje hodowców kwiatów prezentują bajeczną różnorodność odmian i kolorów mieczyków.
Ale niestety ten blask może zniszczyć duża armia owadów.

Choroby grzybowe mieczyków

Złapanie „obolałego” mieczyk od grzyba jest tak łatwe, jak łuskanie gruszek. Zarodniki grzybów przenoszone są przez wiatr i wodę, dobrze żyją w glebie. A uszkodzenia, jakie wyrządzają roślinie, są zauważalne we wszystkich jej częściach. Grzybicze patologie mieczyków są również nazywane zgnilizną. Jest ich pięć:

• Sucha zgnilizna lub fusarium;
• Sucha czarna zgnilizna lub sklerotinia;
• Szara zgnilizna lub botrytis;
• Stała zgnilizna lub septoria;
• Niebieska zgnilizna lub penicyloza.

Istnieją jednak dwie bardziej, nieco mniej powszechne choroby grzybowe cebul mieczyków:

• Courvularia;

Courvularia

• Świństwa.

Świństwa

Jak często mieczyki są narażone na choroby

Rośliny uprawne są często narażone na choroby i szkodniki, a mieczyki nie są wyjątkiem od tej reguły. Większość chorób jest wywoływana przez mikroorganizmy zamieszkujące glebę, które wnikają do kwiatu przez korzenie lub zarodniki przywiezione z chorej rośliny. Możliwe jest również zarażenie chwastami. Dodatkowymi czynnikami ryzyka są niekorzystne warunki pogodowe oraz zaniedbanie głównych agrotechnicznych metod uprawy tej rośliny.

Fusarium - sucha zgnilizna mieczyków

Grzyby glebowe Fusarium oxysporum należą do rodzaju Fusarium. Są w stanie żyć w absolutnie każdym rodzaju gleby. Dla tych grzybów temperatura gleby wynosi 28 ° C, wysoka kwasowość i wilgotność powyżej 60% to żyzne środowisko do rozwoju. W chłodne dni, kiedy powietrze nie nagrzewa się dostatecznie, grzyby zaczynają migrować do podziemnych części roślin.

Najbardziej niebezpieczne w tej infekcji grzybiczej jest to, że choroba atakuje cebulki mieczyków (patrz zdjęcie), ale jej oczywiste objawy na zewnętrznej części rośliny na pierwszych etapach nie będą widoczne. Niestety do tej pory hodowcy nie opracowali jeszcze odmian mieczyków odpornych na grzyby.

Fusarium - sucha zgnilizna mieczyków

Fusarium można uznać za korzystne warunki dla infekcji grzybiczej mieczyków przez fusarium:

• Wysoka wilgotność gleby. Nie chodzi tylko o nadmierne podlewanie, ale także klimat. Ważną rolę odgrywają obfita rosa i opady atmosferyczne.
• Letnia pogoda z temperaturą 25-33 ° C.
• Kwaśne gleby ciężkie (powyżej 6,5 pH).
• Obfitość składników odżywczych azotowych, na przykład ten sam świeży, niedojrzały obornik.
• Częste i gęste sadzenie kwiatów.

Najczęściej dotyczy to kwiatów posadzonych w niewłaściwym czasie. Albo późno - w już ciepłej glebie, albo za wcześnie - w jeszcze zimnej glebie, przez co rośliny słabną. Urazy cebul i infekcje wirusowe również osłabiają odporność kwiatów.

Kwiaty można zarażać na różne sposoby:

• Przez zakażoną cebulę do guzków - dzieci;
• Przenikanie pierwiastków grzybów (zarodników, grzybni) z innego nośnika lub z gleby do zdrowej cebulki. Zwykle grzyby kiełkują w bulwie przez dno.
• Poprzez uszkodzenie bulw przez szkodniki lub mechanicznie.
• Nieprzestrzeganie zasad przechowywania żarówek: słabe suszenie materiału, układanie cebulek w kilku warstwach, wysoka wilgotność, temperatura powyżej 8 stopni.

Objawy

Objawy tej choroby mieczyków we wczesnych stadiach rozwoju dotyczą tylko cebulek. Będą na nich wyraźnie widoczne czerwono-brązowe wgłębienia. Granica między zgnilizną a zdrową tkanką jest wyraźna. W wilgotnych warunkach na cebulce można znaleźć różowo-białą grzybnię. Następnie żarówka wysycha i zostaje zmumifikowana.

Fusarium

Grzybnia grzyba rozprzestrzenia się po całej roślinie, wpływając na naczynia. W rezultacie dolne liście rośliny od końcówek i na całym obszarze zaczynają wysychać jako pierwsze. Plamka liści nie jest typowa dla tej choroby.

Jedyne, co może stworzyć iluzję plam na wysuszonych liściach, które nadal zachowują żyły.

Sucha zgnilizna mieczyków

Chore cebulki tracą zdolność kiełkowania. Lub słabo rosną, uwalniają wadliwe, niewymiarowe pędy, skręcone i zagięte.

Choroby mieczyków

Cebulki mieczyków zaatakowane przez wciornastki. Wciornastki i jak sobie z nimi radzić

Teraz każdy ogrodnik może kupić drobnokwiatowe holenderskie mieczyki i wielkokwiatowe rosyjskie. Ale wraz z zakupem mieczyków we wspólnych przedsięwzięciach i sklepach możemy mieć problemy. Nie boję się, ale opowiem wam o najstraszniejszym szkodniku mieczyków - wciornastków, ponieważ ten, kto jest ostrzeżony, jest uzbrojony. Muszę od razu powiedzieć, że dużo skopiowałem z internetu, prawie wszystkie zdjęcia też nie są moje, ale moje własne komentarze i rekomendacje, testowane przez lata gorzkości i udane doświadczenie w zwalczaniu tego szkodnika. Wciornastki to mały owad skrzydlaty o średnicy 1,5-2 mm, o ciemnobrązowym kolorze. Larwy wciornastków na początku rozwoju są przezroczyste, białe, następnie jasnożółte. Zarówno owady dorosłe, jak i larwy przebijają tkanki mieczyków i wysysają sok z liści, łodyg i bulw.

Samica składa ponad 20 jaj. Przy ciepłej pogodzie powyżej 10 ° jedno pokolenie rozwija się w ciągu 15-20 dni. W sezonie może rozwinąć się 5-6 pokoleń szkodnika, a w gorące i suche lata do 9 pokoleń.

Oto zmiany, które zachodzą u wciornastków: Etap 1 - jajko. Jajka są wrażliwe na wysychanie i masowo giną. Nie zalewaj mieczyków. Ich korzenie sięgają wystarczająco głęboko. Dlatego przydatne jest dla nich rzadkie dobre głębokie podlewanie i ściółkowanie. Jajka nie są podatne na trucizny nawet przy bezpośrednim trafieniu! Etap 2 - larwa. Larwa zaczyna żerować 2-3 godziny po wyjściu z jaja. Dzień później, w temperaturze + 27 ° C, zaczyna się wylinka. Etap 3 - po 3-4 dniach larwa osiąga wielkość dorosłego osobnika, przestaje żerować i schodzi na głębokość 4-6 cm do mieszanki glebowej. Larwa topi się i przekształca w protonimfę. Jest w fazie protonimicznej przez jeden dzień (w temperaturze +27 C) lub przez cztery dni (w temperaturze +15 C). Następnie zamienia się w nimfę, po 2-3 dniach - w imago. Po 24 godzinach wciornastki zaczynają latać, co kończy cykl formacyjny. Przed złożeniem jaj samica przestaje wychodzić, aby się pożywić i żyje pod ziemią, dlatego to stworzenie, podobnie jak składanie jaj, jest prawie niemożliwe do zniszczenia. Średnia długość życia wynosi od 25 do 45 dni. Kiedy ten szkodnik dotknie mieczyk, na liściach pojawiają się białawe plamy, a następnie liście wysychają. Podczas pojawiania się pąków wciornastki wnikają do wnętrza i wpływają na kwiaty, które jednocześnie wydają się odbarwiać, a na krawędziach płatków po deszczu wyraźnie widoczne są małe dziurki. Kwiaty silnie dotknięte przez szkodnika mogą w ogóle się nie otwierać. Tak wyglądają cebulki, liście i kwiat mieczyk, które odwiedzały wciornastki.

Sclerotinia - sucha zgnilizna mieczyków

Od sierpnia i bliżej września, kiedy letnie deszcze stają się chłodne i częstsze, często ogłasza się grzyb glebowy Sclerotinia gladioli, który zaraża mieczyki. Ta choroba nazywa się sklerotynozy.Jednak często w regionach północnych, zwłaszcza na glebach kwaśnych, ciężkich i zepsutych, sklerotynoza może objawiać się na początku sezonu wegetacyjnego.

Sucha zgnilizna może utrzymywać się w glebie nawet dłużej niż pięć lat. Choroba może być przenoszona z cebulki matki na dzieci lub w okresie przechowywania. Diagnozę tej choroby mieczyków komplikuje fakt, że bulwy zakażone zewnętrznie wyglądają na zdrowe. Nawet okres przechowywania nie może spowodować poważnych uszkodzeń materiału sadzeniowego, aw nowym sezonie można sadzić chorą cebulę.

Grzyb osadza się na łuskach cebul i tworzy tam owocniki w postaci ciemnych kropek. Pierwsze oznaki choroby pojawiają się 1,5 miesiąca po pierwszych pędach. Łodyga i dolne liście zaczynają nabierać brązowo-fioletowego koloru, a następnie wysychają.

Sclerotinia - sucha zgnilizna mieczyków

Slerotinoza wpływa na układ naczyniowy rośliny. Jeśli grzyb poważnie wpływa na cebulki, wkrótce liście i łodyga zaczną wysychać. Czasami sadzonki z chorej żarówki mogą wcale nie być. Albo kwiat jest uszkodzony: łodyga pęka, zamoknie, rozpada się na włókna.

Podczas badania lupą można zobaczyć ciała grzybów u podstawy rośliny - czarne kropki.

Slerotynioza

Na cebulach choroba objawia się w postaci ciemnobrązowych plam. Znajdują się głównie na skraju łusek. Początkowo plamki są małe, w postaci kropek z główką zapałki.

Następnie łączą się, tworząc duże, zagłębione plamy o ciemnobrązowym kolorze. Ponadto korzenie giną, żarówka wysycha.

Nie można leczyć sklerotynozy. Jedynym wyjściem jest zniszczenie chorego materiału i przeprowadzenie środków zapobiegawczych i dezynfekujących z glebą i innymi nasadzeniami, materiałami nasadzeniowymi.

• Nie sadzić mieczyków w zacienionych miejscach.
• Należy unikać nawozów azotowych, świeżego obornika.
• Gruboziarnisty piasek do sadzenia kwiatów może rozwiązać problem wysokiej wilgotności gleby.
• Cebule należy zbierać w odpowiednim czasie na zimę.
• Konieczne jest zmniejszenie kwasowości gleby, na przykład wapnem.

Wciornastki na mieczyków, jak się ich pozbyć. Wciornastki i jak sobie z nimi radzić

Teraz każdy ogrodnik może kupić drobnokwiatowe holenderskie mieczyki i wielkokwiatowe rosyjskie. Ale wraz z zakupem mieczyków we wspólnych przedsięwzięciach i sklepach możemy mieć problemy. Nie boję się, ale opowiem wam o najstraszniejszym szkodniku mieczyków - wciornastków, ponieważ ten, kto jest ostrzeżony, jest uzbrojony. Muszę od razu powiedzieć, że dużo skopiowałem z internetu, prawie wszystkie zdjęcia też nie są moje, ale moje własne komentarze i rekomendacje, testowane przez lata gorzkości i udane doświadczenie w zwalczaniu tego szkodnika.
Wciornastki to mały owad skrzydlaty o średnicy 1,5-2 mm, o ciemnobrązowym kolorze. Larwy wciornastków na początku rozwoju są przezroczyste, białe, następnie jasnożółte. Zarówno owady dorosłe, jak i larwy przebijają tkanki mieczyków i wysysają sok z liści, łodyg i bulw.

Samica składa ponad 20 jaj. Przy ciepłej pogodzie powyżej 10 ° jedno pokolenie rozwija się w ciągu 15-20 dni. W sezonie może rozwinąć się 5-6 pokoleń szkodnika, a w gorące i suche lata do 9 pokoleń.

Oto zmiany, które zachodzą u wciornastków: Etap 1 - jajko. Jajka są wrażliwe na wysychanie i masowo giną. Nie zalewaj mieczyków. Ich korzenie sięgają wystarczająco głęboko. Dlatego przydatne jest dla nich rzadkie dobre głębokie podlewanie i ściółkowanie. Jajka nie są podatne na trucizny nawet przy bezpośrednim trafieniu! Etap 2 - larwa. Larwa zaczyna żerować 2-3 godziny po wyjściu z jaja. Dzień później, w temperaturze + 27 ° C, zaczyna się wylinka. Etap 3 - po 3-4 dniach larwa osiąga wielkość dorosłego osobnika, przestaje żerować i schodzi na głębokość 4-6 cm do mieszanki glebowej. Larwa topi się i przekształca w protonimfę.Jest w fazie protonimicznej przez jeden dzień (w temperaturze +27 C) lub przez cztery dni (w temperaturze +15 C). Następnie zamienia się w nimfę, po 2-3 dniach - w imago. Po 24 godzinach wciornastki zaczynają latać, co kończy cykl formacji. Przed złożeniem jaj samica przestaje wychodzić, aby się pożywić i żyje pod ziemią, dlatego to stworzenie, podobnie jak składanie jaj, jest prawie niemożliwe do zniszczenia. Średnia długość życia wynosi od 25 do 45 dni. Kiedy ten szkodnik wpływa na mieczyk, na liściach pojawiają się białawe plamy, a następnie liście wysychają. Podczas pojawiania się pąków wciornastki wnikają do wnętrza i wpływają na kwiaty, które jednocześnie wydają się odbarwiać, a po deszczu wyraźnie widoczne są małe dziurki na brzegach płatków. Kwiaty silnie dotknięte przez szkodnika mogą w ogóle się nie otwierać. Tak wyglądają cebulki, liście i kwiat mieczyk, które odwiedzały wciornastki.

Botrythiasis - szara zgnilizna mieczyków

Botrytis gladiolorum to grzyb, czynnik wywołujący botrythiasis, na którą często cierpią mieczyki. Ten grzyb całkowicie infekuje kwiat. Nie wybiera konkretnego okresu ataku na roślinę. Może się to zdarzyć w dowolnym momencie życia kwiatu. To jest jego przebiegłość. Jednak nadal najczęściej aktywność botrytis obserwuje się w chłodne dni przy wysokiej wilgotności powietrza.

Botrythiasis

Nawiasem mówiąc, ten grzyb jest niezwykle selektywny i, w zależności od regionu, może atakować roślinę z różnych kierunków. Na północnych szerokościach geograficznych dotyczy to głównie cebulki. Na południu kraju botrythiasis mieczyków zaczyna się od kwiatostanów.

Objawy

• Na liściach pojawiają się małe brązowawo-czerwone plamki z jasnym brzegiem. Stopniowo plamy powiększają się, zmieniając kolor liści. Po całkowitej porażce listowie obumierają.

Botrythiasis - szara zgnilizna mieczyków

• Z obfitą rosą, mgłą i opadami na liściach można zauważyć charakterystyczny puch, jak kwiat.
• Na kwiatach tworzą się szarawe plamki - zarodniki grzybów.
• Wnikając w łodygę, infekcja grzybicza powoduje, że jest ona zgniła i krucha. Na szyi może pojawić się szara zgnilizna. Łodyga pęka, a zgnilizna przenosi się do żarówki.
• Dotknięty obszar żarówki staje się brązowy. Miejsce uszkodzenia ma wyraźne kontury. Pojawia się Rot. Bulwa zaczyna wysychać.

Szara zgnilizna

• Żarówka staje się miękka, dno przepada. W przypadku tej choroby cebul mieczyków charakterystyczny jest kształt bajgla (patrz zdjęcie).

Kształt pączka
Ta choroba rozwija się bardzo intensywnie. Grzyb potrzebuje tylko kilku dni sprzyjających warunków (wilgoć, chłód), aby zainfekować wszystkie kwiaty.

Preparaty przeciw wciornastkom

W walce z wciornastkami mieczyk preparaty chemiczne służą do całkowitego zniszczenia szerokiej gamy szkodników owadzich, ich jaj i larw. Takie pestycydy sprawdziły się dobrze: „Karate”, „Karbofos”, „Confidor”, „Inta-Vir”, „Fitoform”, „Aktelik”. Na dzień dzisiejszy najskuteczniejszym lekiem jest „Decis”.

Aby uniknąć trwałego uzależnienia wciornastków od środków owadobójczych, należy je stosować naprzemiennie. Opryskiwanie wczesnym rankiem jest szczególnie skuteczne w ciepłą, spokojną pogodę. W chłodne, pochmurne dni korzyści z takiego zabiegu są minimalne, ponieważ wciornastki nie pojawiają się na powierzchni liści.

Septoria - twarda zgnilizna mieczyków

Czynnikiem sprawczym septorii jest mikroskopijny grzyb Septoria gladioli Pass, który może zakażać roślinę zarówno przez glebę, jak i drogą wodną. Grzyb przedostaje się do gleby z zainfekowanymi cebulkami.

Septoria może zachować swoją żywotną aktywność nawet do czterech lat, spokojnie przenosząc zimowanie. Zarodniki Septoria, niesione przez wiatr i deszcz, mogą osiedlić się na liściach mieczyków i rozpocząć niszczycielską pracę.

Sytuację pogarszają niekorzystne warunki wzrostu roślin:

• Wysoka wilgotność;
• Kwaśna, ciężka, jałowa gleba;
• Bogactwo torfu i kwaśnych nawozów;
• Chłodny.

W takim środowisku mieczyki są osłabione i nie są w stanie w pełni oprzeć się infekcji grzybiczej. Ponadto, nawet podczas zimowego przechowywania bulw, wewnątrz zakażonego materiału nasadzeniowego nadal rozwijają się grzyby i zakażają resztę cebul.

Objawy

Pierwsze objawy septorii pojawiają się na przełomie sierpnia i września. Objawy zewnętrzne mogą być podobne do innych chorób grzybiczych mieczyków. Klęska cebulek jest podobna do sklerotynozy:

• Pojawiają się plamy koloru bordowo-brązowego.
• Z biegiem czasu plamy rosną i stają się czarne.
• Martwica tkanki cebulkowej prowadzi do powstawania wgnieceń. Łączą się w duże zmiany, w wyniku czego cebulki są mumifikowane.
• Nawet jeśli cebulki nie są śmiertelnie porażone, nie kiełkują podczas sadzenia ani nie dają wadliwych pędów.

Uszkodzenie liści podczas septorii jest identyczne z botrythiasis:

• Pojawienie się czerwono-brązowych plam z jasnym środkiem i wyraźną obwódką.

Pojawienie się czerwono-brązowych plam

• W centrum plamek z czasem tworzą się owocniki grzybów w postaci czarnych wypukłych kropek.

Septoria - twarda zgnilizna mieczyków

• Liście są całkowicie suche.

Mój ogród kwiatowy!

Rejestracja od 07.02.2019r

Mieczyk to szlachetna roślina. Nazywany jest również kwiatem miecza. Faktem jest, że według legendy mieczyk dorastał na arenie Koloseum, w miejscu, w którym rzucano mieczami dwóch przyjaciół gladiatorów, którzy nie chcieli się zabijać dla rozrywki szlachty. Gladiatorzy zostali straceni, a Gladiolus, czyli Gladíolus, stał się symbolem lojalności. Jest wiele informacji na temat tej pięknej rośliny, aw tym materiale opowiem Ci szczegółowo choroby mieczyków... Lepiej zobaczyć sto razy niż raz usłyszeć, więc nie ograniczymy się tylko do opisu, na pewno zamieścimy ich zdjęcia zrobione z atlasu wyznacznika chorób roślin ozdobnych.

Fusarium gladiolus

Czynnikiem sprawczym choroby jest grzyb Fusarium oxysporum (Fusarium oxysporum)... Choroba może objawiać się zarówno w okresie wegetacji, jak iw okresie przechowywania bulw. Grzyb infekuje korzenie i bulwy. Przed kwitnieniem liście zaczynają żółknąć od góry do dołu, następnie blaszka liści staje się brązowa, a roślina wysycha.

Martwą roślinę łatwo wyciągnąć z gleby, ponieważ jej korzenie całkowicie gniją. Na dotkniętych tkankach łodygi i na spodniej stronie bulwy można zobaczyć różowawo-białą zarodnikowanie grzyba (puszysty kwiat).

Podczas przechowywania początkowo na bulwach tworzą się czerwono-brązowe plamy, jeśli wilgotność jest wysoka, powstaje puszysty rozkwit zarodnikowania, a następnie bulwa ostatecznie wysycha.

Ponieważ grzyb infekuje układ naczyniowy roślin, to z bulwy matki dostaje się również do cebulek córki. Tam pozostaje przez jakiś czas w utajonej formie. Ponadto infekcja rozprzestrzenia się wraz z zanieczyszczonymi szczątkami roślin w glebie.

JAK Zwalczyć Fuzariozę

Konieczne jest stosowanie zarówno metod agrotechnicznych, jak i chemicznych.

• usunięcie porażonych roślin z terenu wraz z grudą ziemi,
• usuwanie wszelkich pozostałości roślinnych,
• coroczna wymiana terenu pod nasadzenia (płodozmian),
• utrzymanie optymalnego trybu przechowywania bulw w okresie zimowym,
• optymalne warunki do zimowania,
• przetwarzanie materiału nasadzeniowego przed sadzeniem i układaniem w celu przechowywania przez zanurzenie w roztworze 0,2-0,4% z ekspozycją 30 minut na lek Maksyma i późniejsze suszenie. Do uprawy przemysłowej, zaprawianie bulw przed sadzeniem w 0,2% roztworze Fundazola... Możesz także użyć leków biologicznych: Trichodermin, Fitosporin, Glyocladin, Alirin.

Zgnilizna brązowego serca

Czynnikiem sprawczym tej choroby są mieczyki Botrytis gladiolorum (Botrytis gladiolorum)... Brązowa zgnilizna serca może wpływać na wszystkie części rośliny, ale częściej występuje u podstawy łodygi.Pojawiają się tam brązowe plamy, zaczyna żółknąć i wysychać liście, na szypułkach i łodygach widać szarawy nalot zarodnikujący.

Grzyb przedostaje się w głąb tkanki bulw, uszkadzając sam rdzeń (stąd nazwa), który gnije, wysycha i traci kolor.

Jeśli materiał nasadzeniowy jest przechowywany w wysokiej wilgotności, bulwy stopniowo wysychają, a na powierzchni pozostaje dymno-szary nalot zarodnikowania grzybów. Zarodniki rozpraszają się, a choroba rozprzestrzenia się na sąsiednie bulwy. Infekcja utrzymuje się na szczątkach roślin i dotkniętych bulwach.

JAK ZWALCZAĆ BRĄZOWĄ GNIĘCIE SERCA

Środki kontroli są podobne do tych przeciwko fusarium.

Solidna zgnilizna lub septoria, mieczyk

Czynnikiem sprawczym choroby jest grzyb Septoria Gladioli... Początkowo na liściach można dostrzec liczne kanciaste nieregularne plamki o czerwono-brązowym odcieniu. Funkcja - wyraźna ciemnobrązowa obwódka wokół plamek... Stopniowo plamy się łączą, rozwijają się na nich małe, kropkowane owocniki. To jest hibernacja grzyba.

Jeśli chodzi o bulwy, jesienią pojawiają się na nich kremowo-brązowe zaokrąglone plamy, stopniowo pogłębiają się, stają się kanciaste, mają ciemnobrązowy kolor. Choroba rozwija się silnie, gdy jest przechowywana w wilgotnych warunkach, plamy pogłębiają się i rozszerzają zarówno od górnej, jak i od spodu bulwy, zaatakowane tkanki twardnieją, a bulwa ulega zmumifikowaniu. Infekcja utrzymuje się na szczątkach roślin i dotkniętych bulwach.

JAK ZWALCZAĆ SEPTORYZOZĘ

Tak samo jak w przypadku fusarium. Wymienione choroby grzybicze mają patogeny podobne pod względem morfologii i rozwoju, dlatego środki zwalczania są takie same.

Możesz zobaczyć wymienione choroby mieczyków na poniższym zdjęciu, kliknij je, aby powiększyć.

Choroby mieczyków

Sucha zgnilizna mieczyk

Czynnikiem sprawczym jest inny grzyb Gladioli Sclerotinia... U podstawy łodygi pojawiają się rozmyte ciemnobrązowe plamy, następnie liście żółkną, brązowieją i wysychają. Zazwyczaj u chorej rośliny łodyga mięknie i może pękać.

Na bulwach sucha zgnilizna objawia się następująco: pojawiają się liczne, żółtawo-kremowe plamy, z czasem brązowieją i są przygnębione, najlepiej widoczne wzdłuż linii połączenia z łuskami. Dotknięte bulwy twardnieją i wysychają, na zaatakowanej tkance najpierw rozwija się gęsta biała grzybnia, w której tworzy się wiele małych czarnych sklerocji grzyba, dzięki czemu grzyb może utrzymywać się w glebie ponad 5 lat.

JAK ZWALCZAĆ SUCHĄ GNIĘCIE GLADIOLUSA

Tak samo jak w przypadku fusarium.

Gladiolus Penicillus Rot

Czynnikiem sprawczym jest grzyb Penicillium gladioli (Penicillium gladioli)... Podczas przechowywania na bulwach tworzą się zaokrąglone, pomarszczone, lekko wklęsłe plamy o żółto-brązowym odcieniu.

Następnie na uszkodzonych tkankach rozwija się szaro-zielony kwiat, podobno wielu widziało coś podobnego do spleśniałego chleba. Choroba jest przenoszona przez zarodniki i jest przenoszona przez skażony materiał nasadzeniowy.

JAK ZWALCZAĆ PENICILLOUS ROT

To samo, co przeciwko fusarium.

Heterosporia gladiolus

Inna choroba grzybicza wywołana przez Heterosporium gracile Przebieg choroby zaczyna się od pojawienia się na liściach wydłużonych, zaokrąglonych, wydłużonych plam, które początkowo mają żółtawy odcień, a następnie wysychają, stają się jasnobrązowe z brązową obwódką.

Jeśli nie podejmiesz żadnych działań, liście staną się całkowicie żółte i wyschną. Płytka zarodnikowa ma ciemny kolor. Infekcja utrzymuje się na szczątkach roślinnych.

JAK ZWALCZAĆ HETEROSPORIOZĘ

Zbieranie resztek roślinnych, coroczna wymiana miejsca sadzenia, opryskiwanie roślin w okresie wegetacji preparatami zawierającymi miedź Hom, Oxyhom, Abiga Peak lub innymi fungicydami - Skor, Horus, Tiovit Jet.

Alternaria gladiolus

Czynnik sprawczy grzyba Alternaria Altemaria tenuis (Alternaria tenuis)... Objawy pojawiają się na liściach i szypułkach, zwykle u osłabionych roślin rosnących w nieodpowiednich warunkach. Pod koniec lata pojawiają się na nich niejasne ciemne plamy, które są następnie pokryte ciemnobrązowym lub czarnym nalotem zarodnikowania. Zaatakowane części roślin wysychają. Choroba objawia się szczególnie wyraźnie na szypułkach, w których dolne kwiaty wysychają przedwcześnie i są pokryte nalotem. Infekcja utrzymuje się w glebie w szczątkach roślinnych.

JAK ZWALCZAĆ ALTERNARIOZĘ

Środki zwalczania są podobne do tych przeciwko heterosporiozie, to znaczy opryskiwanie fungicydami w okresie wegetacji.

Mieczyk parch

Czynnikiem sprawczym jest bakteria Pseudomonas marginata (Pseudomonas marginata)... Początkowo choroba jest zlokalizowana u podstawy liści i objawia się czerwono-brązowymi podłużnymi lub nieregularnie ukształtowanymi wklęsłymi plamami. Jeśli pogoda jest wilgotna, dotknięte obszary zgniją.

Na bulwach plamy są częściej widoczne od spodu. Początkowo są okrągłe, żółtawo-beżowe, o średnicy około 5 mm. Na ich powierzchni uwalnia się przezroczysta lepka ciecz (wysięk). Stopniowo plamy stają się czarne i zapadają się w środku, wysychają, pękają. Czynniki wywołujące infekcję pozostają w glebie w szczątkach roślin i w zakażonych bulwach.

JAK WALCZYĆ Z GUYEM NA GLADIOS

Środki agrotechniczne są podobne do tych stosowanych w walce z chorobami grzybiczymi: zbieranie resztek roślinnych, ubój silnie porażonych bulw, zmiana stanowisk. Metody chemiczne obejmują wytrawianie w roztworze leku "Maksyma" lub w czerwonym roztworze nadmanganianu potasu. Podlewanie Fitolavin.

Poniższe zdjęcie przedstawia opisywane choroby mieczyków: biały nalot z fusarium, utrata tkanki z zgnilizną rdzeni, szara zgnilizna, septoria, czy twarda zgnilizna.

Choroby Corm

Żółtaczka mieczyków

Niebezpieczna choroba fitoplazmatyczna, która obecnie nie podlega leczeniu. Patogen - fitoplazmy (dawniej organizmy mykoplazmowe).

Infekcja utrzymuje się na szczątkach roślin i wieloletnich chwastach i jest przenoszona z rośliny na roślinę przez owady ssące - skoczki liściowe, chrząszcze liściowe... Liście chorych mieczyków żółkną, stają się chlorotyczne (jakby odbarwione), a następnie brązowieją i wysychają. Łodygi są również zdeformowane: wygięte i cieńsze.

JAK WALKI Z ŻÓŁTYM GLADIOLUSEM

Jeśli zobaczysz okaz z objawami tej choroby, wyrzuć go i zniszcz bez żalu (nie wkładaj go do kompostu). Aby zapobiec rozprzestrzenianiu się choroby, konieczne jest spryskiwanie nasadzeń środkami owadobójczymi przeciwko owadom ssącym (Fufanon Nova, Aktellik, Inta-vir, Fitover, Alatar).

BIAŁA MOZAIKA ZNISZCZAJĄCA GLADIOLUS

Czynnikami sprawczymi mozaiki mieczyków mogą być różne wirusy: wirus mozaiki ogórka Cucumis mosaic cucumovirus (CMV), wirus grzechotki tytoniu (TRV), wirus żółtej mozaiki fasoli (BYMV)... Przenoszone są przez mszyce i inne szkodniki ssące.

Choroby wirusowe mają typowe objawy: różnobarwne płatki kwiatów skręcone do wewnątrz, deformacja kwiatów i zahamowany ich rozwój, żółto-zielone paski i plamki na liściach, które mogą później wysychać i nabrać brązowego zabarwienia.

JAK ZWALCZAĆ BIAŁĄ NISZCZĄCĄ MOZAIKĘ W GLADIOLACH

Środki kontrolne są takie same jak w przypadku żółtaczki.

GŁÓWNE SZKODNIKI GLADIOLUSA I ICH ZDJĘCIA

Zwykła skórka

Skorka zwyczajna (Forficula auricularia) - wydłużony, dość duży owad o długości 20 mm, z odwłokiem zakończonym roztoczami. Dorosłe owady i ich larwy gryzą liście, szypułki, pąki i zjadają płatki.

Skorka zwyczajna (Forficula auricularia)

Aparat do gryzienia ust, dwie pary skrzydeł, skórzaste elity przednie są często słabo rozwinięte lub w ogóle ich nie ma - to główne cechy morfologiczne skorki. Na końcu brzucha widoczne są dwa solidne wyrostki. Larwy są podobne do dorosłych owadów, ale są mniejsze. Skorki prowadzą nocny tryb życia, w ciągu dnia chowają się pod korą. Żywią się resztkami roślin, obgryzają pąki, liście, młode pędy drzew i krzewów liściastych.

JAK WALKI Z FRYZJERAMI

Przy silnym rozmnażaniu szkodnika przeprowadza się opryskiwanie środkami owadobójczymi - Senpai, Fufanon... Zapobieganie to zwalczanie chwastów i głębokie kopanie gleby.

Ślimaki

Ślimak polny (Agriolimax agrestis) i ślimak sieciowy (Agriolimax reticulatus), dobrze znane ślimaki bez muszli, z przyjemnością zjadają mieczyki. Przy dużej liczbie powodują nieodwracalne uszkodzenia wszystkich upraw kwiatowych, a nie tylko mieczyków.

JAK ZWALCZAĆ SLIMES

Łowienie ślimaków pod osłonami wykonanymi z tektury, desek. Przy dużej liczbie torów pylących z superfosfatem (5-8 g na 1 m kw.), Stosowanie leków na bazie metaldehydu (burza z piorunami, Slizneed).

Ślimak na sałatce

Mieczyk wciornastki

Mieczyk wciornastki (Taeniothrips simplex) - mały owad o wielkości 1-1,5 mm, podłużny, koloru ciemnobrązowego ze skrzydłami z frędzlami. Larwy są żółto-pomarańczowe. Dorosłe owady i ich larwy żywią się sokiem tkankowym. Kwiaty i liście przebarwiają się i silnie zdeformowane, pąki nie otwierają się, bulwy całkowicie wysychają.

Wciornastki

JAK WALKAĆ WYCIECZKI NA GLADIOS

Leczenie bulw przed sadzeniem w roztworze środka owadobójczego (Fufanon, Biotlin, Fitoverm, Aktara lub Inta-vir). Opryskiwanie roślin przed kwitnieniem tymi samymi preparatami. Przy dużej liczbie szkodników zaprawianie bulw bezpośrednio po wykopaniu.

Choroby i szkodniki mieczyków

Roztocza cebuli korzeniowej

Roztocz cebuli korzeniowej (Rhizogliphus echinopus) - bardzo szkodliwy mały szkodnik ssący. Kleszcze i ich larwy żywią się bulwami i cebulami, mielą dno, wysysają sok z łusek i pąków.

Przy poważnych uszkodzeniach dno gnije, rośliny nie kwitną i nie umierają. Uszkodzenie jest często zauważalne na górnej stronie bulwy w postaci małych brązowawych nekrotycznych obszarów. W niskich temperaturach i niskiej wilgotności szkodnik tworzy stadium hipopusu i pozostaje w nim.

JAK ZWALCZAĆ ZĘSZY KORZENIOWE

Pamiętaj, aby marynować bulwy w roztworze dowolnego preparatu roztoczobójczego (Fitoverm, Fufanona, Actellika).

Cebula korzeniowa na mieczykach

Wymieniliśmy wszystkie główne choroby, które możesz napotkać podczas uprawy mieczyków. Teraz dzięki zdjęciu i opisowi poznasz je z widzenia. Mamy jednak nadzieję, że ten materiał nie będzie Ci potrzebny, a wszystkie Twoje rośliny będą zdrowe i silne!

Podobał Ci się artykuł? Podziel się z przyjaciółmi

РќСЂР ° вится

Choroby roślin ozdobnych i szkodniki roślin

• ← Jak nazywa się roślina doniczkowa przypominająca jodełkę?
• Pomidory o nietypowym kształcie i kolorze →

Penicyloza - niebieska zgnilizna mieczyków

Choroba ta atakuje cebulki mieczyków w okresie ich przechowywania. Głównym powodem występowania błękitnej zgnilizny jest nieprzestrzeganie zasad przechowywania.

W wyniku wysokiej wilgotności i słabej wentylacji pomieszczeń w magazynach pojawia się grzyb Penicillium mieczyk Mc Cull. et Thorn. Z łatwością przenika przez rany na bulwach i infekuje materiał nasadzeniowy.

Penicyloza - niebieska zgnilizna mieczyków

Nie jest trudno zidentyfikować penicylozę w cebulach mieczyków:

• W pobliżu dna tworzą się brązowawe wgniecenia.
• Z czasem stają się szorstkie i zmieniają kolor na żółtawoszary.
• W temperaturze przechowywania powyżej 20 ° C grzyby zarodnikują, a cebulki pokrywają się niebieskawo-zielonym nalotem.
• Wewnątrz bulw pojawiają się lekko brązowawe lub kremowe małe kuliste formacje o średnicy nie większej niż 0,1 cm, są to sklerocja - grzybnia w okresie zimowania, charakterystyczna dla grzybów pasożytniczych.

Penicylozy można uniknąć, odpowiednio przygotowując materiał do przechowywania i przestrzegając warunków zimowania materiału sadzeniowego:

• Po wykopaniu dobrze wysusz cebulki;
• Nie uszkadzaj żarówek;
• Przechowuj materiał do sadzenia w suchym, wentylowanym miejscu.
• Możesz marynować cebulki po wykopaniu w roztworach fungicydów.

Trawienie cebul mieczyków. Czyszczenie i przechowywanie cebul mieczyków

Wszyscy kochają mieczyki, ale wielu ogrodników nie chce obciążać się przechowywaniem cebul w zimie.

Zbiór, przetwarzanie, suszenie i przechowywanie materiału nasadzeniowego mieczyków to bardzo ważne etapy w technologii uprawy tej rośliny. Czas zbioru cebulek zależy od warunków pogodowych i strefy klimatycznej. Doświadczeni ogrodnicy robią to pod koniec września lub na początku października przy suchej, słonecznej pogodzie przed silnymi mrozami.

Bulwy zbiera się w następującej kolejności: najpierw wykopuje się odmiany wczesnego okresu kwitnienia, następnie wczesne środkowe, średnie i tak dalej, zgodnie z okresem kwitnienia.

Ale odmiany ciemne (wiśniowo-czerwone, fioletowe i lawendowo-niebieskie) są wykopywane głównie w równych okresach kwitnienia, ponieważ wcześniej niż inne tracą naturalną odporność na choroby grzybowe i mogą być przez nie poważnie dotknięte. Cebule wyhodowane z bulw (dzieci) zbierane są jako ostatnie. Jeśli kwiaty nie zostały przycięte, szypułki należy ostrożnie odłamać natychmiast po zakończeniu kwitnienia górnych kwiatów.

Bulwy wykop łopatą lub widłami, delikatnie strząśnij z nich ziemię, ostrożnie zbierz dobrze oddzielone dziecko (dojrzałe pokryte gęstą skorupą).

Natychmiast po wykopaniu należy odciąć łodygi i korzenie od cebulek, pozostawiając kikut nie większy niż 0,5-1 cm. Nie należy pozostawiać więcej pniaków, ponieważ do jesieni na cebulach gromadzi się pospolity szkodnik mieczyków - wciornastków bliżej podstawy łodygi. A poprzez krótkie cięcie łodygi zmniejszamy możliwość uszkodzenia cebulek podczas ich zimowego przechowywania.

W dorosłych bulwach stare bulwy i korzenie matczyne należy natychmiast usunąć, ponieważ zapobiega to rozprzestrzenianiu się chorób i skraca czas wysychania materiału nasadzeniowego. Jeśli bulwa mateczna nie jest od razu oddzielona lub nie jest całkowicie oddzielona, ​​to po 10-15 dniach suszenia bulwy można ją bardzo łatwo oddzielić od cebul zastępczych wraz z resztkami korzeni.

A w przypadku cebul wyhodowanych od dzieci korzenie są tylko dobrze skracane i są usuwane w następnym roku w ramach przygotowań do sadzenia wiosennego.

Po przycięciu łodygi i korzeni bulwy są wymywane z gleby, traktowane roztworem nadmanganianu potasu (6–8 g na 10 l wody). Następnie wskazane jest suszenie ich na świeżym powietrzu przez co najmniej jeden dzień.

Bulwy według odmian są układane w pudełkach (kartonowych, drewnianych) i suszone na powietrzu przez kilka godzin (jeśli nie ma opadów). Następnie przenosi się je do ogrzewanego pomieszczenia i suszy w temperaturze 30–35 ° C przez 6–8 dni (w pobliżu urządzeń grzewczych, termowentylatorów). Następnie suszenie przeprowadza się w temperaturze 20-22 ° C do 6-8 tygodni po wykopaniu. Przez cały okres suszenia (szczególnie w pierwszych dniach) konieczne jest mieszanie cebul (2 razy dziennie) w celu równomiernego wysuszenia.

Jakość suszenia cebulek zależy od ich stanu podczas przechowywania w okresie zimowym. Źle wysuszone bulwy, ze względu na dużą wilgotność pod łuskami, często chorują, są źle przechowywane i giną.

Po wysuszeniu bulwy należy dokładnie obejrzeć, zainfekowane bulwy wyrzucić, a bulwy z uszkodzeniami mechanicznymi potraktować brylantową zieleniną lub mocnym roztworem nadmanganianu potasu i umieścić w workach według odmian, dołączając znaczniki wskazujące na odmianę. .

Następnie torby są układane w pudełkach i przenoszone do magazynu. W celu zapobiegania chorobom zaleca się umieszczanie w tych torebkach obranych ząbków czosnku, który ma właściwości fitonobójcze i przeciwbakteryjne.

Żarówki należy przechowywać w suchym (wilgotność powietrza nie wyższa niż 70%) i chłodnym (3–6 ° С) pomieszczeniu. Trudno jest stworzyć takie warunki w wygodnym mieszkaniu, dlatego przez pierwsze 1–1,5 miesiąca żarówki można przechowywać w pobliżu balkonu, na parapecie, między ramami, a następnie przechowywać w papierowych torebkach na dolnej półce lodówki, gdzie zachowany jest określony reżim temperaturowy.

Dziecko mieczyków nie powinno być przesuszane, ponieważ po prostu się nie pojawi. Natychmiast po oddzieleniu od żarówki należy ją włożyć do torby i przechowywać na dolnej półce lodówki. W okresie przechowywania należy raz w miesiącu przeglądać bulwy, usuwać chore, aby wykluczyć zanieczyszczenie zdrowego materiału nasadzeniowego.

Aby ułatwić przechowywanie cebul w okresie zimowym, wielu ogrodników po wysuszeniu zanurza się w roztopionej parafinie o temperaturze 32–35 ° C, a następnie w zimnej wodzie. W tym przypadku żarówka pokryta jest cienką warstwą ochronną, która chroni ją przed wysychaniem. Żarówki te można przechowywać w temperaturach do 10-15 ° C. Folia parafinowa przed sadzeniem jest usuwana z cebulki wraz z łuskami lub w gorącej wodzie o temperaturze 40-45 ° C.

Nie mniej ważny. W następnym roku grządki, na których rosły mieczyki, należy wykorzystać do upraw ogrodniczych. Po raz kolejny mieczyki można sadzić w ich pierwotnym miejscu dopiero po 3 latach.

Na podstawie materiałów z gazety „Ural Ogrodnik” nr 39-2012

Smut - grzybicza choroba mieczyków

W gorące, wietrzne i suche lata zarodniki grzyba Urocystis gladioli W.G.Smith rozprzestrzeniają się wszędzie, wpływając na uprawy, w tym na kwiaty. Jednak mieczyki mogą czekać na tę infekcję pod ziemią, ponieważ ta infekcja grzybicza, gdy dostanie się do gleby z zainfekowanym materiałem nasadzeniowym, może tam utrzymywać się przez długi czas.

Symptomatologia głowni jest charakterystyczna tylko dla tej choroby mieczyków i nie jest podobna do innych:

• Liście, łuszcząca się część cebul i łodygi pokryte są spuchniętymi czarnymi paskami. Są to naczynia zarodników, z których po chwili wysypują się „nasiona” grzybów. Dotknięte liście żółkną i obumierają. Żarówki pękają i wysychają.

Niebezpieczeństwo takiego grzyba polega na jego masowej infekcji dużych obszarów sadzenia. Ta infekcja grzybicza jest charakterystyczna dla regionów południowych.

Aby zmniejszyć ryzyko zanieczyszczenia plantacji kwiatowych, w okresie wegetacji opryskiwanie należy przeprowadzać raz na 10 dni chlorkiem miedzi (3-5 g / 1 l) lub 1% roztworem Bordeaux.

Inne metody przetwarzania

Oprócz przemysłowych środków owadobójczych do leczenia mieczyków i ich cebulek z wciornastków stosuje się kompozycje roślinne, które są nie mniej skuteczne i całkowicie bezpieczne dla ludzi i środowiska.

• Przed sadzeniem bulwy można namoczyć w soku czosnkowym przez 2-3 godziny.
• Kawałek szmatki obficie zwilżonej alkoholem umieszcza się w pojemniku z bulwami i szczelnie zamyka na kilka godzin. Z powodu braku tlenu wciornastki wydostają się spod łusek powłokowych i giną.

  

• Opryskiwanie roślin naparami z pyłu tytoniowego i makhorki.

Wykonując proste techniki agrotechniczne i metody radzenia sobie ze szkodliwymi owadami, możesz wyhodować piękne, przyjemne mieczyki.

Curvularia - choroba mieczyków

Chociaż ta choroba mieczyków nie jest tak powszechna, w historii były przypadki prawdziwej epidemii, kiedy plony tych kwiatów zostały masowo wytępione przez grzyby Curvularia trifolii. Ta patologia jest również nazywana „plamistością liści”.

To zauważanie, że manifestuje się krzywizna. Owalne plamy z czarnymi „naczyniami” zarodników pokrywają młode liście roślin, nasiona i pąki. Ta symptomatologia jest bardziej typowa dla regionów południowych.

Często te grzyby atakują rośliny od dołu, zaczynając od cebul.Bez wyraźnego powodu i zewnętrznych objawów kwiaty po prostu umierają. I tylko badanie cebul może wskazywać na postępującą chorobę:

• Żarówki pokryte są ciemnymi, prawie czarnymi plamami. Uszkodzenia są płytkie i nie mają dużej skali. Zwykle zlokalizowane wokół dna. Przy najmniejszym nacisku nekrotyczna tkanka jest oddzielana od zdrowej tkanki.

Wysoka wilgotność i upał sprzyjają wybuchowi tej infekcji grzybiczej. W tym przypadku może pomóc tylko profilaktyczne leczenie fungicydami raz na 1-2 tygodnie.

Co zrobić, jeśli mieczyk ma wciornastki

Jeśli wszystkie środki ostrożności nie przyniosły pożądanego rezultatu, a na mieczyk pojawiły się oznaki szkodnika, należy podjąć natychmiastowe działania. Szkodnik oprócz uszczuplania witalności rośliny może przynieść groźną chorobę.

Czy wiedziałeś? W starożytnym Rzymie mieczyk był uważany za magiczną roślinę. Żarówka tego kwiatu była noszona przez gladiatorów na piersiach, aby zwyciężyć.

Z tego powodu natychmiast wykonuje się następujące kroki:

1. Zapewnij równomierne podlewanie kwiatów i odstępy między rzędami, ponieważ pierwsze ogniska wciornastków pojawiają się w suchych miejscach.
2. Sadzonki są traktowane co 7–10 dni „Karbofosem” (10% roztwór).
3. Jeśli wciornastki zaczęły się intensywnie rozmnażać i całkowicie zainfekowały kwiat, należy go odciąć. W ten sposób można zapobiec przemieszczaniu się szkodnika do dolnej części łodygi.

Jak leczyć choroby grzybowe mieczyków

Przede wszystkim podczas leczenia kwiatów z grzybów należy dezynfekować bulwy i gleba przy użyciu środków mikrobiologicznych:

• „Gamair”. Co 2 tygodnie zrzucanie gleby pod korzeń w okresie wegetacji. Zużycie: 1 tabletka / 5 l wody / 1 m².
• Fitosporin. Moczenie cebulek w roztworze (4 krople / 200 ml wody). Rozlanie gleby pod część korzeniową roślin 6 ml / 1 l wody / 1 m². Zanurz cebulki przed przechowywaniem w roztworze 60 ml / 1 l wody.
• „Trichodermin” - obróbka materiału nasadzeniowego, wprowadzenie do gleby. Rozlewanie gleby tym preparatem jest skuteczniejsze niż namaczanie w nim cebulek.
• „Alirin”. Uprawa gleby przed sadzeniem na głębokość 20 cm (rozlewanie + spulchnienie) roztworem 1 tabletka / 5 l wody / 5 m². Przed sadzeniem należy również namoczyć cebulki w roztworze (1 tabletka / 1 litr wody).

Jak przetwarzać rośliny
Fungicydy odgrywają również ważną rolę w walce z chorobami grzybiczymi. Zaleca się przetwarzanie roślin co 10-14 dni:

• Traktowanie bulw „Carbendazimem” / „Colfugo Super” lub „Colfugo Duplet” („Carbendazim” z „Carboxin”) przed sadzeniem i po wykopaniu 0,2% roztworem.
• Chlorek rtęci (chlorek rtęci) również dobrze zwalcza fuzarium.
• Dobry do dezynfekcji gleby: Benomil, Karbendazim, Chlorotolonil.
• Aby wzmocnić efekt, fungicydy często miesza się z kwasem askorbinowym, octowym lub fosforowym. Kwasy te pomagają substancjom grzybobójczym szybciej i lepiej wnikać do cebulki.
• W przypadku "Vitaros" (2 ml / 1 l wody) cebulki należy obrabiać przez 2 godziny. Możesz w ten sposób przetwarzać cebulki nawet 10 dni przed sadzeniem.
• Dobrą skuteczność wykazuje traktowanie materiału nasadzeniowego Fundazolem przed sadzeniem lub przechowywaniem. Cebulki moczyć na pół godziny w roztworze 3 ml / 1 l wody. Ale nie wolno nam zapominać, że grzyby szybko przyzwyczajają się do tego leku, dlatego należy go wzmocnić Kaptanem lub Maximem.
• Kolejny dobry fungicyd kontaktowy „Maxim” do zwalczania bulw. Cebulki moczyć przez 30 minut w roztworze 4 ml / 1 l wody. Ta objętość roztworu wystarcza do przetworzenia 1 kg materiału do sadzenia. Po namoczeniu cebulki należy dobrze wysuszyć.

Możesz również zdezynfekować materiał nasadzeniowy za pomocą następujących leków:

• TMTD (1% roztwór / 1 kg materiału do sadzenia /) przez 1 godzinę;
• Topsin (2 ml / 1 l wody) przez 2 godziny;
• „Captan” (1 ml / 1 l wody) przez 2 godziny.
• Wielu badaczy uznało antybiotyki za skuteczny środek do zwalczania fusarium. Preparaty te zwiększają ochronę roślin i wykazują działanie lecznicze.Traktowanie cebulek roztworem penicyliny (0,5 g na 1 litr wody) przez 1 godzinę.

Jeśli wykryto choroby grzybowe mieczyków, dotknięte kwiaty należy zniszczyć. Aby uniknąć choroby, musisz regularnie przetwarzać rośliny, obserwować płodozmian i technologię rolniczą. Gleby kwaśne należy zneutralizować wapnem lub mączką dolomitową. Takie przetwarzanie należy przeprowadzić 2 lata przed sadzeniem mieczyków. W okresie wegetacji glebę można alkalizować gipsem.

Zwalczanie szkodników mieczyków

Ważne jest, aby śledzić i zwalczać owady - szkodniki mieczyków, choćby dlatego, że są nosicielami nieuleczalnych chorób wirusowych.

Wciornastki

Jeden z najbardziej okrutnych szkodników, sprawiający wiele trudności mieczykom. Wciornastki są bardzo małe, do 1,5 mm długości, ciało brązowe z czarną głową. Larwy są jasnożółte, do 1 mm długości z rurkowatym wyrostkiem na końcu ciała. Wciornastki wysysają sok z mieczyków i przenoszą choroby wirusowe.

Pierwszą oznaką porażki wciornastków jest pojawienie się srebrzysto-bezbarwnych plam i czarnych kropek na okwiatu i liściach mieczyków. Jeśli wciornastki silnie oddziałują na rośliny, pąki w ogóle się nie otworzą. Ale od wewnątrz będą wypełnione żółtymi larwami. Szkodniki rozmnażają się szczególnie dobrze przy suchej i upalnej pogodzie.

Bliżej jesieni owady przenoszą się do bulw i tam hibernują.

Już przy pierwszych oznakach pojawienia się wciornastków mieczyki są traktowane silnymi środkami owadobójczymi, takimi jak Confidor lub Aktara, co najmniej 3 razy w sezonie. Starają się również wcześnie ciąć szypułki, aby wciornastki nie miały czasu na przejście do dolnej części roślin. Przed złożeniem do przechowywania bulwy należy ponownie potraktować środkami owadobójczymi.

Wireworm

Wireworm, czyli larwa chrząszcza zatrzaskowego, jest w stanie zjadać bulwy mieczyków, robiąc w nich dziury. Samo może to spowodować śmierć kwiatów, a przez otwory cebulek mogą one zostać zakażone infekcjami grzybiczymi żyjącymi w glebie.

Wireworms bardzo lubią osiedlać się w korzeniach trawy pszenicznej, dlatego miejsce sadzenia mieczyków należy ostrożnie uwolnić od chwastów. Nie zaleca się sadzenia mieczyków po marchwi i ziemniakach. Ale rośliny strączkowe, pomidory i czosnek będą dobrymi poprzednikami.

Rada! Aby chronić przed wireworm, proszek metafos można osadzić w glebie w ilości 8 g na 1 m2. m.

Ślimaki

Ślimaki uwielbiają robić dziury w zielonych liściach i pąkach mieczyków. Przy dużej liczbie mogą w krótkim czasie zniszczyć wszystkie młode pędy mieczyków. Konieczne jest usuwanie chwastów na czas, ręczne zbieranie ślimaków i zastawianie na nie specjalnych pułapek. Nawy posypane są popiołem drzewnym lub superfosfatem.

Medvedka

Jeden z największych owadów podziemnych. Żywi się wszystkimi korzeniami i cebulami, jakie może znaleźć w swoim środowisku. W przypadku bulw mieczyki mogą stanowić poważne zagrożenie. Uwielbia szczególnie wilgotne gleby wzbogacone obornikiem.

Aby temu przeciwdziałać, zwykle kopią głęboko w okolicy pod przyszłe sadzenie mieczyków. W takim przypadku wszystkie przejścia i dziury owada są zniszczone. Przed sadzeniem bulw do gleby wprowadza się karbofos.

Roztocze korzeniowe

Powszechny szkodnik, który atakuje wiele roślin cebulowych. Mając niewielki rozmiar (do 1,1 mm) i jasnożółty kolor, wnikają przez dno do bulwy mieczyk, osadzają się między łuskami i składają jaja w tym samym miejscu. Larwy wysysają sok z tkanek roślinnych. Kleszcze rozwijają się szczególnie dobrze w wysokich temperaturach i dużej wilgotności.

W wyniku ich działania wzrost mieczyków spowalnia, liście więdną. Roztocze może uszkadzać bulwy podczas przechowywania.

Do ochrony przed roztoczami korzeni stosuje się metody agronomiczne i chemiczne:

• mieczyki nie są sadzone po innych bulwiastych roślinach;
• jesienią ostrożnie usuń wszystkie pozostałości roślinne;
• oczyścić materiał sadzeniowy z łusek przed przechowywaniem i przeprowadzić jego dezynfekcję;
• stosuje się opryskiwanie specjalnymi preparatami roztoczobójczymi;

Choroby niezakaźne

Parch bakteryjny: leczenie

Czynnikiem sprawczym jest bakteria, która stale znajduje się w glebie i jest aktywowana w określonych warunkach. Najczęściej na infekcję narażone są rośliny sadzone na terenach o wysokim poziomie wód gruntowych lub na glebach gliniastych i torfowych (ryc. 4).

W ten sposób wyrażane są objawy parcha bakteryjnego:

• W dolnej części liści pojawiają się czerwono-brązowe plamy, które w deszczową pogodę zamieniają się w zgniliznę.
• Powstałe czerwonawe lub czarniawe plamy na łuskach prowadzą do pojawienia się czerwono-brązowych ran na bulwach pod nimi, owalnego kształtu z podniesionymi krawędziami i lakierowaną powierzchnią.

W początkowych stadiach infekcji uszkodzone obszary cebulki można po prostu wyciąć i posypać pokruszonym węglem. Jednak taki materiał do sadzenia nie będzie miał wyglądu rynkowego i będzie można go używać tylko na własnej stronie.

Ryc. 4. Oznaki parcha bakteryjnego na cebulce i liściach

Aby zapobiec rozprzestrzenianiu się parcha bakteryjnego, należy poprawić warunki glebowe na miejscu: przeprowadzić głębokie kopanie, nawozić lub osuszyć. Przed sadzeniem bulwy są traktowane gorącą wodą i roztworem siarczanu miedzi.